SNOW POINT OF VIEW
Isang mapusok na halik ang ginawad niya sa akin—mainit, tila ba sabik na sabik. Ang katawan ko, hindi rin nagpahuli. Para kaming dalawang nilalang na uhaw sa damdamin ng isa’t isa, matagal na nagtitimpi, ngayon ay sa wakas pinakawalan ang lahat.
Hinila ko siya palapit, hawak sa braso, ayaw ko siyang bitiwan. Tuloy lang ang ulan sa labas, parang musika ng kalikasan na sumasabay sa ritmo ng damdamin naming dalawa.
Hiniga niya ako nang dahan-dahan sa malambot na kama, marahan, parang sinisiguro niyang handa ako sa bawat galaw. Ang mga mata niya ay puno ng damdamin—hindi lang pagnanasa, kundi pangangalaga.
“Snow…” bulong niya habang hinahaplos ang pisngi ko, “Wala akong ibang gusto kundi ikaw.”
Hindi ko alam kung kailan pa ako lumuha. Siguro dahil ngayon lang may nagsab
