Ang Inglisherang Mahirap

AIM 1: Unang Araw Sa Trabaho

Jenny Mendoza A.K.A. Madona's POV

The first day of school, I decided to trip myself. 

"mama!, I'm out of here, Goodbye!". malakas na sigaw ko kay mama habang palabas na ako ng kwarto ko para pumasok habang dumiretso kay mama na nakahiga at nagse cellphone.

"take care, Madona". paalam nito saakin.

I kissed her cheek before I go out at dumiretso sa school para pumasok and of course, gagawin ko na ang trip ko sa sarili ko. 

*****

Pagkatapak ko palang sa gate ng pampublikong paaralan na ito hinanda ko na ang sarili ko. Gosh, kinakabahan ako sa balak ko.

Saktong pagtunog ng bell ay nahanap ko na ang room ko at pansin ko na may mga tumitingin din saakin. 

Ganun ba talaga pag maputi ka ta's maganda, char!

 Napatigil ako sandali nang makatapak ako sa pintuan at nilingon ang magiging kaklase ko sa loob ng sampung buwan. As usual, napatigil sila saakin maski ako.

Kinakabahan akong gumalaw pero dahil nga malakas ang trip ko ay bigla kong iningiwi ang labi ko na parang nai-stroke na ewan kasabay ng pagbaku bako ng body parts ko na tila isang special child. 

At dito na nga nagsimula ang trip ko sa buhay. Gagawin ko lang naman ito ng limang araw. Challenge ko na din ito sa sarili ko kung kakaibiganin pa nila ako kahit na may sakit sakitan ako. Mabuti nalang at hindi ako gaano ka friendly at wala akong masasabihan ng trip ko sa buhay.

"Good morning class!". malakas na bungad ng unang teacher namin kaya agad kami--- esta sila lang para bumati.

Kamuntikan na akong mapatayo at makalimutang may sakit nga pala ako. Napansin naman ako ni ma'am dahil siguro hindi ako bumati.

"mukhang magkakaroon ako ng estudyante na kakaiba, ha". nahihiwagaan na sambit ni ma'am.

Hindi ako sumagot na tila pipe at walang emosyon.

Natatawa ako sa sarili ko pero sa isip ko lang siyempre. Trip ko lang, bakit ba.

So ayun na nga, buong subject akong parang timang. Ni sa katabi ko nga ay naiirita ako dahil tingin ng tingin saakin. 

*Kring!*

Tumunog na ang bell para sa recess and actually, I'm so so so hungry na.

Saktong tatayo na ako nang maalala kong may baon nga pala akong kainin with ulam. That's why hindi na ako umalis pa sa upuan ko.

Ang kinaproproblema ko lang ngayon ay hindi rin umaalis iyong lalaki sa tabi ko na sinasabi kong tingin ng tingin saakin.

Kami lang dalawa ang natira dito sa room dahil nga puro pera ang dala ng ka-classmate ko habang itong katabi ko naman ay hindi kumikilos ni kumakain.

Mainip na ako sa akniya kaya inalukan ko ito ng baon ko pang biscuit na dapat sanang extra ko kapag nagutong ako during class na kinatingin niya sakin na nasa special-child-act pa rin.

"g-gutsto m-mo?". tila baby talk na sambit ko dito.

F*ck this! Do I really doing this crazy act?!

Kita ko ang pamumula nung lalaki bago umiling at agad na iniiwas ang mukha nitong walang emosyon.

Hindi ko na matiis dahil kami lang naman talagang dalawa ang nandito kaya inilapag ko na sa kaniya ang biscuit ko at tumalikod sa kaniya. Baka kasi malay mo, nahihiya lang siya na kuhain ang binigay, right?

Hindi ko na ito inintindi at malakas na kumain habang nakatalikod dito. Naisip ko na dahil dalawa lang naman kami dito ay tinanggal ko muna ang kabaliwan ko kanina at inintindi muna ang pagkain. 

Ang delicious talaga ng cook ni mama!

Nang may pumasok na, na isang babae ay agad na akong tumabingi  at ibinalik ang sarili sa pagkabaliw.

"hoy, Madona!"

Tawag sa akin ng kung sino dahilan upang mapamulat ako ng mata.

"hoy, Madona!". muling tawag ng kung sino dahilan upang mapahagilap ako sa cellphone ko at pinatay ang voice alarm ko.

"hoy, Ma---*toot*"

Ganun na pala kalakas ang alarm ko.

Napatulala muna ako saglit bago tumayo.

Grabe pala 'yung pinaggagagawa ko dati? HAHAHAHAH Parang timang talaga ako dati.

Hindi ko akalain na matatapos ko iyon ng limang araw. Natatawa nalang ako nang magulat sila nung tima na bigla akong umupo ng tuwid nung pagkadating ni ma'am.

*FLASHBACK*

Rinig ko ang mga 'woah' words ng mga ka classmate ko. Napapangisi nalang ako sa isip ko dahil kinakabahan ako na parang nagmamayabang.

"wait". sambit ni Cleo Dim. Ung kaibigan ko na binigyan ko dati ng biscuit. "sabi ko nang aba, eh. Umaarte kalang". tila naliliwanagan na sambit nito saakin.

"putek! Kala ko talaga ganiyan na siya, eh. Mabuti nalang at acting niya lang iyon. Ang ganda pa naman niya"

"oo nga, par"

"gagstu, pwede ko na pala siyang ligawan, par. Umaarte lang pala"

Rinig kong usap ng mga nasa bandang likuran na kinakunot ng ulo ko. 

"pshh!". rinig kong singhal ni Cleo nang marinig niya rin ang bulungan nila. "mga malalandi". dagdag pa niya na kinatawa ko.

Rinig ko ang pagtahimik ng lahat nang tumawa ako. Napalakas ata.

Napayuko ako at tumayo. "pasensya na po, ma'am kung nagsinungaling ako". nagsisising sambit ko.

"ok lang yan!"

"maganda naman, eh"

"pagbigyan"

Rinig kong mga sabat nila na kinainis ko talaga. 

"may dahilan kung bakit ko ito ginawa, you foolish!". hindi ko na mapigilang sambit.

Lahat sila ay napatahimik. "I expected this already. I know you all won't be able to be friends on me, but nang malaman niyong nagbibiro lang ako ay bigla niyo ako gustong maging kaibigan. Ain't it sounds like plastic to hear that act?". hindi mapigilang sambit ko.

Nagkaroon ng katahimikan sa loob ng room namin maski ang teacher namin. Wala na akong ginawa kundi ang umupo nalang ulit at tahimik na tumiklop.

*END OF FLASHBACK*

"Madona, anak?". tawag sakin ni mama na nakatayo sa pinto ng kwarto ko.

Tinignan ko ito na parang sinagot na 'bakit?'.

"nakuha ka ba sa trabaho mo?". tanong nito. Halata naman diba.

Napabalikwas ako at napatayo na. "oo nga pala, mama. Kailangan ko maging maaga sa una kong trabaho". nagmamadali kong sambit.

****

Nandito nga ako sa banyo at nagmamadaling kumilos. 'Wag kayo, kahit mabilis ko kumilos, malinis parin naman ako, noh. I have a proper hygiene, duh.

Habang nagkukuskos, something in the past, something that I dreamt earlier, ridiculously comes out to my mind. 

What if, I'll gonna do it again? Crazy act-thingy. Hahaha.

Nevermind. Baka ma fired out pa'ko sa unang trabaho ko.

By the way, hindi ko pa nasasabi sa inyo kung ano ang trabaho ko. Well, I'm JUST a secretary of the manager of Bogxzs Company. Ang jeje nung may ari, ah.

Sabi nila dapat daw maging maayos ang pananamit ko that's why, ginamit ko ang mga bago kong damit----dati na hindi ko pa sinusuot. 

Tumingin ako sa salamin namin at pinagmasdan ang aking sarili. Normal lang naman tignan. 

Tamang gown lang na pangbata--pero bago. 'wag kayo, kahit pangbata 'yan, bago parin naman.

***

Nagpaalam na ako kay mama bago umalis. Tamang commute lang para 'di sayang sa baon kong 100 pesos. 

Pagbaba ko ng jeep sa tapat ng Bogxzs Company, kita ko na ang pagiging artista ko. Pagtinginan ba naman ako ng mga tao dahil sa kumikislap kong gown na medyo lagpas tuhod. Medyo lang naman. Hindi naman siya over na kita na pati 'yung kuyukot. 

Tama lang

"ma'am, ano po iyon?". tanong saakin ni Kuya Guard.

"umm, I'm Jenny Mendoza but you can call me Madona--but! Forget the Madona-thingy, we're not that close yet". taas noong sambit ko.

"Ibig ko pong sabihin ma'am, ano pong kailangan niyo?". napapakamot ulong sambit ni Kuyang Guard. Nahiy siguro dahil sa ganda ko.

"I'm the new secretary of your manager". taas noong sambit kong muli.

Tinignan muna ako ng Guard bago niya i-check 'yung bag ko. "pero ma'am sa susunod po, magsuot po kayo ng desenteng suot na pang opisina. Bawal po kasi iyang suot niyo dito". magalang na sambit nito saakin.

"eh, pero kuya, decente naman to ah?". sabay tingin sa suot. "pang social pa nga ito, ih". proud na sambit ko.

Napakamot nalang tuloy muli si Kuya. "sige po ma'am. Samahan na po kita ma'am kay sir Dim". sambit nito na tinanguan ko.

***

Kumatok si Kuya Guard bago ako iniwan.

Kinabahan ako kasi hindi ko pa nakikita ang mukha ni Dim nayan. Siguro tama lang aura nito. Dim lang hindi bright. 

Sana nga

"come in". malakas at maotoridad na rinig kong sambit sa loob. Gosh! Bigla akong kinabahan.

Dahan dahan kong binuksan 'iyong glass door pero may cover na silver sa loob kaya kita mo ang privacy ng nasa loob.

Agad akong lumingon sa lalaking nakaupo sa upuan---alangan namang lamesa, at tila nag che check ng files niya. 

Luh, wait!

Pinagmasdan ko ito nang maigi nang mamukhaang si Cleo nga ito.

"Cleo?". nahihiya ngunit may kaba sa dibdib.

Kita ko ang agaran nitong pagmasid saakin. Nanlalaki ang mata kong pinagmasdan ang gwapo nitong mukha.

"waahh! Sabi ko na nga ba ikaw 'yan, ih!". sabay dali daling lumapit at yumakap dito. 

Wala paring reaksyon si Cleo kahit na humiwalay na ako sa kaniya. Imbes na galak ang makikita ko ay ang pagkunot pa nito ng noo. What's the matter?

"change your clothes". barakong sambit nito.

Gulat akong pinagmasdan ang sarili bago bumaling sa kaniyang naka poker face.

"anong problema dito? Kanina pa kayo ni Kuya Guard, ah!". naiinis na sambit ko kahit nakanguso. Ano ba kasing problema sa suot ko?

"Inappropriate ". sambit lang nito bago tumayo na kina atras ko ng unti.

Yumuko lang ako at hinintay ang gagawin niya saakin. "You're my new secretary, right?". sambit nito na tinanguan ko kasabay nang agarang paghila nito saakin.

"w-wait. What are you doing?". sambit ko habang nagpapatianod sa paghila ni Cleo sa akin na walang emosyon. Pshh! Simula noong bata palang naman kami ay ganiyan pa din siya!

Nang makita kong sasakay kami sa elevator ay siyang pagtapilok ko na kinabagsak KO lang naman at kinatingin lang niya. 

Putek!

Ramdam ko ang pagsubsob ng dede ko sa sahig na kinapikit ko talaga. Kita ko ang agaran kong pagupo at paghimas ng pasimple sa dede ko. Ansakit!

Kita ko ang kamay ni Cleo na inilahad saakin ngunit I choose to stand alone. Putik na 'yan! Ang bilis kasi maglakad.

Hiyang hiya akong pumasok sa loob ng elevator at pumunta sa gilid na dulo nito habang si Cleo ay nasa unahan ko at hindi na gumalaw pagkatapos pindutin ang ground floor. Ipapatapon na ata ako, huhuhu.

Pero kahit ganon, may pagkakataon naman akong himasin ang dede ko na nalamog kanina sa pagbagsak ko.

Shit, ang sakit talaga!

Rinig ko ang sarili kong pagsinok na parang umiiyak na agad ikinalingon ni Cleo kasabay ng dali dali kong pag tanggal ng kamay sa aking dibdib.

"you're crying". sambit lang nito bago ipunas ang panyo nitong mabango sa mukha ko. 

Parang bata naman akong umiyak ng tuluyan. 'La lang gusto ko lang talagang umiyak. 

"let us eat muna bago tayo pumunta sa boutique". sambit lang nito.

So bibili pala siya ng damit, nagpasama lang talaga siya. Dinamay lang ako. Well, secretary nga naman.

***

Kita ko ang tinginan talaga ng mga tao nang pumasok kami sa isang Hut3k (Hutek yan ah) Restaurant. Ang jeje rin nitong may ari ng restau na'to.

"are you fine now?". tanong nito saakin habang kumakain. 

Tumango lang ako sabay subo ng panibagong pagkain. Gutom talaga ako, I don't know why?

"wait, I didn't know na manager ka pala ng Bogxzs Company. It's been a year since we've met. I thought it's almost 15 years? Elementary days pa, hahaha". pagpapaalala ko habang sumusubo.

Tumingin ako kay Cleo na hindi nagsasalita at nakita kong nakatingin lang siya saakin. Siguro nakikinig lang siya. 

"you are still that quiet nor silent even before". natatawa ko nalang muling sambit at inabala nang muli ang sarili sa pagkain.

Napatigil ako sa malapit ko nang maubos na pagkain nang namalayang hindi naman pala kumakain si Cleo. "baka gusto mong kumain". paggigising ko sa pagkatulala nito.

Kita kong napatingin na ito saakin na tila gulat at hindi na ako kinausap at sumubo nalang. Ang tahimik niya talaga.

"you're my secretary, right?". he said out of the blue.

Tumango ako pagkatapos isubo ang huling pagkain sa kutsara at sumandal sa upuan.

"well, I want you to be formal to me when we are communicating with each other. It's that alright?". walang reaksyong sambit nito.

May kirot akong naramdaman sa sarili ko nang sabihin niya ito ngunit tumango nalang ako at ngumiti. Parang hindi kami naging magkaibigan dati, ah. 

Well, ok fine. He wants some formal, then I'll become formal. Girl. With a formal suit. Sabay tingin sa suot kong gown. Formal naman siya este pang social. Para sa bata nga lang.