Chapter 5: The Golden Cage (กรงขังเลี่ยมทอง)
922 Words
14:00 น. - คฤหาสน์หรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา
รั้วเหล็กดัดลวดลายวิจิตรสูงตระหง่านเลื่อนเปิดออกอัตโนมัติเมื่อรถซูเปอร์คาร์สีดำด้านแล่นเข้ามาจอดเทียบหน้าบันไดหินอ่อน กลิ่นอายของอำนาจและความมั่งคั่งลอยฟุ้งไปทั่วอาณาบริเวณ
จี๊ด มองบ้าน... ไม่สิ ต้องเรียกว่า 'วัง' ตรงหน้าด้วยสายตาตื่นตระหนก คฤหาสน์สไตล์โมเดิร์นลักชูรี่ขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ริมแม่น้ำ มีการ์ดชุดดำยืนประจำจุดแทบทุกมุม
"ลงมา"
โลแกนสั่งสั้นๆ หลังจากดับเครื่องยนต์ แต่จี๊ดนั่งนิ่ง มือเล็กกำเข็มขัดนิรภัยแน่นเหมือนเป็นที่พึ่งสุดท้าย
"ไม่! ฉันไม่ลง! คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม ไปส่งฉันที่คอนโดเดี๋ยวนี้นะ!"
"อย่าให้ฉันต้องใช้กำลังนะจี๊ด" โลแกนถอนหายใจ เดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งเธอ "สภาพเธอตอนนี้กลับคอนโดไป รปภ. คงนึกว่าไปฟัดกับหมาที่ไหนมา"
จี๊ดก้มมองสภาพตัวเอง... ผมเผ้ายุ่งเหยิง กระดุมเสื้อหลุด กระโปรงยับยู่ยี่ และที่สำคัญคือ ไม่มีกางเกงใน สภาพดูไม่ได้จริงๆ แต่เธอก็ยอมตายดีกว่าต้องเดินเข้าถ้ำเสือ
"ฉันไม่..."
หมับ!
ยังพูดไม่ทันจบ โลแกนก็มุดตัวเข้ามาปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วช้อนร่างเธอขึ้นพาดบ่ากว้างเหมือนแบกกระสอบข้าวสารอย่างง่ายดาย
"ปล่อยนะ! ไอ้คนบ้า! ไอ้มาเฟียโรคจิต!"
จี๊ดทุบกำปั้นลงบนแผ่นหลังกว้างรัวๆ ขาเรียวถีบไปมากลางอากาศ แต่โลแกนไม่สะเทือนแม้แต่น้อย เขาเดินดุ่มๆ เข้าไปในตัวบ้านผ่านเหล่าแม่บ้านและบอดี้การ์ดที่ก้มหัวทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียง
"ยินดีต้อนรับกลับครับบอส / ยินดีต้อนรับค่ะนายหญิง"
"เดี๋ยว! ใครนายหญิง! ฉันไม่ใช่..." จี๊ดพยายามตะโกนแก้ข่าว แต่โลแกนฟาดฝ่ามือหนาลงบนก้นนิ่มๆ ของเธอเสียงดัง เพียะ!
"โอ๊ย!"
"อยู่นิ่งๆ ถ้าไม่อยากโดน 'เอา' โชว์ลูกน้องตรงนี้"
คำขู่เสียงต่ำที่ข้างหูได้ผลชะงัด จี๊ดหุบปากฉับทันที หน้าแดงก่ำด้วยความอายปนโกรธ
Master Bedroom (ห้องนอนใหญ่)
โลแกนพาเธอขึ้นมายังชั้นสอง เปิดประตูเข้าสู่ห้องนอนขนาดมหึมาที่มองเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาแบบพาโนรามา เขาโยนร่างเล็กลงบนเตียงคิงไซส์หนานุ่มจนเธอกระเด้งดึ๋ง
"อยู่ที่นี่ซะ ตั้งแต่วันนี้ไป เธอต้องย้ายมาอยู่กับฉัน"
"คุณไม่มีสิทธิ์มากักขังหน่วงเหนี่ยวฉันนะ! กฎหมายเมืองไทยไม่ได้มีไว้ให้คุณละเมิด!" จี๊ดลุกขึ้นยืนบนเตียง ชี้หน้าด่าเขาฉอดๆ
โลแกนหัวเราะในลำคอ เดินไปรินบรั่นดีใส่แก้ว แล้วหันมาพิงสะโพกกับโต๊ะเครื่องแป้ง มองเธอด้วยสายตาเอ็นดูเหมือนมองลูกแมวขู่ฟ่อ
"กฎหมายเหรอ? ...อ้อ ลืมบอกไป ฉันส่งคนไปเคลียร์กับที่ทำงานเธอแล้วนะ บอกว่าเธอลาออกกะทันหันเพราะต้องย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับสามี"
"อะไรนะ!" จี๊ดช็อกตาตั้ง "งานนั้นฉันทำมาตั้ง 3 ปีนะ!"
"และฉันก็ส่งคนไปขนของที่หอเธอมาหมดแล้วด้วย... ตอนนี้ของๆ เธออยู่ในห้องแต่งตัวข้างๆ นี้เอง"
"คุณมัน..." จี๊ดพูดไม่ออก น้ำตาแห่งความคับแค้นเริ่มเอ่อล้น "คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่? ผู้หญิงสวยๆ มีเป็นร้อยทำไมต้องเป็นฉัน?"
โลแกนวางแก้วเหล้าลง เดินเข้าประชิดขอบเตียง แววตาขี้เล่นหายไป เหลือเพียงความจริงจังและมืดมน
"เพราะฉัน 'แข็ง' กับใครไม่ได้เลยนอกจากเธอ... รู้ไหมว่ามันทรมานแค่ไหน?"
เขาจับข้อเท้าเล็กของเธอแล้วกระชากเบาๆ ให้เธอเสียหลักล้มลงมานอนหงาย แล้วตามขึ้นไปคร่อมทับทันที กักขังเธอไว้ใต้ร่างหนา
"ฉันเสพติดเธอไปแล้วจี๊ด... และฉันไม่ชอบแบ่งของกินกับใคร"
"ฮึก..." จี๊ดเริ่มสะอื้น "แต่ฉันไม่ใช่สิ่งของ... ฉันมีชีวิตจิตใจนะ"
"ก็เพราะมีชีวิตไง ถึงน่าสนุก..." โลแกนก้มลงสูดดมซอกคอหอมกรุ่น "ข้อเสนอของฉันง่ายๆ อยู่กับฉัน เป็นผู้หญิงของฉัน คอยบำเรอฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ... แลกกับการที่ครอบครัวเธอที่ต่างจังหวัดจะ 'ปลอดภัย' และหนี้สินก้อนโตที่พ่อเธอไปค้ำประกันไว้ ฉันจะจัดการให้หมด"
จี๊ดตัวแข็งทื่อ... เขารู้เรื่องพ่อของเธอได้ยังไง? ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว
"ตกลงไหม?" เขาถามเสียงพร่า มือหนาเริ่มซุกซน ลูบไล้จากต้นขาด้านในขึ้นมาสัมผัสความเปียกชื้นที่ยังหลงเหลือจากกิจกรรมบนรถ
"ฉัน... ฉันมีทางเลือกด้วยเหรอ?" เธอถามเสียงสั่น
"ไม่มี" โลแกนตอบทันทีพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ทางเลือกเดียวของเธอคือ จะยอมดีๆ หรือจะให้ฉันขย่มจนต้องร้องขอชีวิต"
เขาผละตัวออก ยืดตัวเต็มความสูง แล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออกทีละเม็ด เผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อที่น่าเกรงขาม
"ไปอาบน้ำซะ... ตัวเธอเหม็นกลิ่นน้ำรักของฉันหึ่งเลย" เขาชี้ไปที่ห้องน้ำกระจกใสขนาดใหญ่ที่อยู่มุมห้อง "ล้างตัวให้สะอาด... เพราะเดี๋ยวฉันจะเข้าไปช่วย 'ขัด' ทุกซอกทุกมุม"
จี๊ดกัดริมฝีปากแน่น รู้ชะตากรรมดีว่าหนีไม่พ้น เธอค่อยๆ ลุกจากเตียง เดินก้มหน้าไปยังห้องน้ำด้วยหัวใจที่เต้นระทึก
ประตูห้องน้ำปิดลง... แต่เธอรู้ดีว่า ประตูนรก กำลังจะเปิดออกในไม่ช้า
- Writer
