Chapter 7: Breakfast Service (อาหารเช้ารสจัด)
1328 Words
07:30 น. - ห้องครัวขนาดใหญ่ คฤหาสน์เมอร์ตัน
แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านบานหน้าต่างกระจกใสบานใหญ่กระทบกับเคาน์เตอร์หินอ่อนสีขาวนวลในห้องครัวสไตล์โมเดิร์น กลิ่นหอมของกาแฟคั่วบดและขนมปังปิ้งลอยอบอวลไปทั่ว
จี๊ด เดินลงบันไดมาด้วยสภาพที่พยายามจะดู 'ปกติ' ที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอสวมชุดเดรสทำงานสีสุภาพที่แม่บ้านหามาให้ (ซึ่งดูแพงกว่าเงินเดือนทั้งปีของเธอเสียอีก) แต่ภายใต้ร่มผ้านั้น ร่างกายของเธอระบมไปหมดทุกสัดส่วน โดยเฉพาะช่วงล่างที่รู้สึกบวมช้ำจากการ 'ใช้งานหนัก' มาตลอดทั้งคืน
"จะไปไหน?"
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลังเคาน์เตอร์บาร์ จี๊ดสะดุ้งโหยง หันไปเจอ โลแกน ที่ยืนพิงเคาน์เตอร์จิบกาแฟดำอยู่
ภาพตรงหน้าทำให้เธอเผลอกลืนน้ำลาย... โลแกนอยู่ในชุดกางเกงวอร์มขายาวสีเทาเพียงตัวเดียว เปลือยท่อนบนโชว์ลอนกล้ามท้องสวยงามและรอยสักมังกรที่ดูดุดัน ผมเผ้ายุ่งเหยิงเล็กน้อยแบบเพิ่งตื่นนอน ยิ่งทำให้เขาดูเซ็กซี่แบบดิบเถื่อนจนน่าหมั่นไส้
"จะ... จะไปทำงานค่ะ" จี๊ดตอบเสียงเบา หลบสายตาคมกริบ "เมื่อวานฉันหายไปเฉยๆ วันนี้ต้องรีบไปเคลียร์งาน เดี๋ยวโดนไล่ออก"
"ฉันบอกแล้วไงว่าจัดการให้แล้ว" โลแกนวางแก้วกาแฟลงดัง กึก! เดินอ้อมเคาน์เตอร์เข้าหาเธออย่างคุกคาม "อีกอย่าง... เธอมีหน้าที่ใหม่แล้ว"
"หน้าที่อะไรคะ?"
โลแกนหยุดยืนตรงหน้าเธอ ร่างสูงใหญ่ค้ำหัวจนเธอดูตัวเล็กลงไปถนัดตา เขายกยิ้มมุมปากที่ดูเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ
"หน้าที่ 'เมีย' ไง... และหน้าที่ของเมียตอนเช้า คือต้องดูแลปากท้องผัว"
"งั้น... เดี๋ยวจี๊ดทำอาหารเช้าให้ค่ะ คุณอยากทานอะไร? ไข่ดาว? ข้าวต้ม?" เธอรีบเสนอตัว หวังจะเบี่ยงประเด็นและหาทางหนีทีไล่
"ไม่อยากกินข้าว..." โลแกนส่ายหน้าช้าๆ สายตาไล่มองตั้งแต่ริมฝีปากอิ่มลงมาหยุดที่หน้าอกหน้าใจที่กระเพื่อมไหวใต้ชุดเดรส "อยากกิน 'นม' ...จากเต้า"
"คนบ้า! ทะลึ่ง!" จี๊ดหน้าแดงแปร๊ด หันซ้ายหันขวาเลิ่กลั่ก "แม่บ้านอยู่เต็มบ้าน พูดอะไรเกรงใจคนอื่นบ้างสิคะ!"
"ใครสน?"
พรึ่บ!
โลแกนรวบเอวบางแล้วยกร่างเธอขึ้นลอยหวือไปนั่งบนเคาน์เตอร์หินอ่อนเย็นเฉียบอย่างง่ายดาย จี๊ดหวีดร้องเบาๆ สองมือยันแผงอกเขาไว้
"คุณโลแกน! ปล่อยนะ! ป้าแม่บ้านกำลังจัดโต๊ะอยู่อีกห้องนะ!"
"งั้นก็เงียบๆ สิ... ถ้าส่งเสียงดัง เดี๋ยวพวกป้าๆ เดินมาเห็นนะว่าเจ้านายกำลังจะ 'กินตับ' เด็กแถวนี้"
เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอเจรจา มือหนาเลิกกระโปรงชุดเดรสขึ้นมากองไว้ที่เอว เผยให้เห็นต้นขาขาวเนียนและ... ความว่างเปล่า (เพราะกางเกงในที่แม่บ้านเตรียมให้ เธอรีบจนลืมใส่ หรือจริงๆ คือใส่ไม่ไหวเพราะมันเจ็บ)
"หึ... รู้ใจผัวนี่ ไม่ใส่มาซะด้วย"
โลแกนยิ้มกริ่ม เขาแทรกตัวเข้าไปหว่างขาเรียว จับขาเธอแยกออกกว้างพาดบ่าแกร่งข้างหนึ่ง แล้วโน้มหน้าลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอหอมกรุ่น ลิ้นร้อนลากไล้ลงมาตามเนินอก ผ่านเนื้อผ้าบางเบาจนหัวนมเธอชูชันดันผ้าขึ้นมา
"อื้อ... อย่า... มันเสียว... ฮึก..."
จี๊ดกัดปากแน่น มือขยุ้มกลุ่มผมสีเข้มของเขา พยายามกลั้นเสียงครางสุดชีวิตเมื่อเขาใช้ฟันขบเม้มยอดอกผ่านผ้าแรงๆ จนเกิดรอยชื้นแฉะ
"กินล่ะนะ..."
โลแกนควักแก่นกายที่ตื่นตัวเต็มที่ออกมาจากกางเกงวอร์ม ส่วนหัวบานหยักสีเข้มถูไถไปกับร่องก้นนิ่มและปากทางรักที่ยังบวมแดงนิดๆ ความร้อนระอุของมันตัดกับความเย็นของหินอ่อนที่ก้นเธอสัมผัสอยู่
"อ๊ะ! เจ็บ... มันยังระบมอยู่เลยนะ" จี๊ดประท้วงเสียงสั่น น้ำตาคลอเบ้า
"เดี๋ยวลงลิ้นให้... จะได้ลื่นๆ"
แต่เขาไม่ได้ทำอย่างที่พูด โลแกนจับเอวเธอไว้แน่นแล้วกดส่วนหัวกระแทกเข้าไปทีเดียวมิดลำ!
ปึก!
"อ๊ากกกก! / ซี๊ดดดด!"
จี๊ดร้องเสียงหลงแต่รีบยกมือปิดปากตัวเองแน่นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินอยู่ห้องข้างๆ น้ำตาไหลพรากด้วยความจุกเสียด ขนาดของเขามันใหญ่เกินไปจริงๆ สำหรับมื้อเช้า
"แน่นฉิบหาย... จี๊ด... ตอดแรงชะมัด"
โลแกนครางต่ำ สองมือบีบเค้นสะโพกนิ่มจนเนื้อล้นมือ เขาเริ่มขยับโยกสะโพกเข้าหาเธออย่างเนิบนาบแต่หนักหน่วง ท่าทางที่ยืนกับพื้นทำให้เขามีแรงส่งมหาศาล ทุกครั้งที่กระแทกเข้ามา ร่างของจี๊ดจะสั่นคลอนไปทั้งตัวจนหัวเข่าที่พาดบ่าเขาสั่นระริก
ตับ... ตับ... ตับ...
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในความเงียบ จี๊ดต้องกัดริมฝีปากจนห่อเลือด พยายามไม่ส่งเสียงร้อง แต่ความเสียวซ่านที่ตีตื้นขึ้นมาทำให้เธอเผลอครางอู้อี้ในลำคอ
"ได้ยินไหม..." โลแกนกระซิบเสียงแหบพร่าข้างหู ขณะที่กระแทกกระทั้นไม่หยุด "เสียงป้าแม่บ้านกำลังเดินมาทางนี้..."
"มะ... ไม่... หยุดก่อน... อื้อ! อ๊า!"
"ถ้าพวกป้าๆ เดินเข้ามาตอนนี้... จะทำหน้ายังไงนะ? เห็นคุณหนูจี๊ดคนสวยกำลังอ้าขาให้เจ้านายกระแทกอยู่บนโต๊ะกินข้าว"
คำพูดสกปรก (Dirty Talk) ของเขากระตุ้นอารมณ์ดิบในตัวจี๊ดอย่างรุนแรง ความตื่นเต้นหวาดเสียวผสมกับความอายทำให้ช่องทางรักตอดรัดแก่นกายเขาตุบๆ ถี่รัว
"คุณมันโรคจิต... อ๊ะ... แรงอีก... อื้อ!"
"ปากดี... จัดให้!"
โลแกนเร่งจังหวะรัวเร็วขึ้น เสียงกระทบดัง พั่บๆๆๆ จนจี๊ดกลัวว่าคนทั้งบ้านจะได้ยิน เขาจับขาอีกข้างของเธอขึ้นพาดบ่า กลายเป็นท่ายืนอุ้มแตงบนเคาน์เตอร์ เปิดทางให้มังกรยักษ์เข้าไปสำรวจความลึกจนสุดทาง
"จุก... อื้อ... จุกท้อง... ลึกไปแล้ว!"
"ทนหน่อย... ใกล้แล้ว... อื้มมมม!"
โลแกนโน้มตัวลงไปดูดปากเธออย่างรุนแรงเพื่อกลั้นเสียงร้องของเธอ ลิ้นหนาเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างดุเดือด ข้างล่างก็ซอยสะโพกยิกๆ ไม่ยั้งเหมือนเครื่องจักรสังหาร
จี๊ดสมองขาวโพลน มือจิกเล็บลงบนไหล่กว้างจนเลือดซิบ ร่างกายกระตุกเกร็งเกี่ยวกระหวัดรัดเขาแน่นเมื่อแตะขอบสวรรค์
"อื้มมมม! / โอ้ววววว!"
โลแกนกระแทกเน้นๆ สองสามครั้งสุดท้ายอย่างหนักหน่วง ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักร้อนระอุเข้าไปในท้องน้อยของเธอทุกหยาดหยด ร่างสูงเกร็งค้าง ซุกหน้าลงกับซอกคอหอม สูดดมกลิ่นกายเธอเข้าปอดเฮือกใหญ่
ทั้งคู่หอบหายใจแข่งกันในความเงียบ มีเพียงเสียงเครื่องทำกาแฟที่ดังตัดบรรยากาศ
"อร่อย..." โลแกนเงยหน้าขึ้นมา เลียริมฝีปากตัวเองแล้วแสยะยิ้มร้าย "อาหารเช้ามื้อนี้... อร่อยถูกปากที่สุด"
เขาค่อยๆ ถอนแก่นกายออก น้ำรักสีขุ่นไหลย้อนออกมาเปรอะเปื้อนขาขาวและเคาน์เตอร์หินอ่อนราคาแพง โลแกนหยิบทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดให้เธออย่างลวกๆ ก่อนจะจัดกระโปรงให้ลงมาปิดเรียวขา
"ลงมาได้แล้ว... ไปกินข้าวต้มซะ จะได้มีแรง"
จี๊ดนั่งหอบ ขาสั่นพั่บๆ จนลงมายืนแทบไม่ได้ เธอเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ
"ฉันจะไปทำงานไหวได้ยังไง... สภาพนี้"
โลแกนหัวเราะในลำคอ ก้มลงหอมแก้มเธอฟอดใหญ่
"ใครบอกจะให้ไปทำงานเอง? ...เดี๋ยววันนี้ฉันไปส่ง" เขาขยิบตา "บริการส่งถึงที่... พร้อมบริการ 'หลังเบาะ' ถ้าเธอต้องการอีกรอบ"
จี๊ดได้แต่อ้าปากค้าง มองแผ่นหลังกว้างของมาเฟียจอมหื่นที่เดินผิวปากอารมณ์ดีออกไปที่โต๊ะอาหาร ทิ้งให้เธอนั่งหน้าแดงก่ำอยู่บนเคาน์เตอร์ครัวที่เพิ่งกลายเป็น 'สมรภูมิรัก' ไปหมาดๆ
- Writer
