ซาตานแสนหวง

ตอนที่1 ใครคนนั้น

ใบหน้าสวยนั่งคิดถึงเรื่องอดีตที่เคยมีความสุขกับคนที่เธอรัก ในตอนนั้นสำหรับชีวิตผู้หญิงอย่างพลอยไพลินมันเป็นอะไรที่มีความสุขที่สุดแล้ว เสียงโทรศัพท์หรูดังขึ้นมาทำให้หญิงสาวมีสติพอเห็นว่าเป็นเบอร์ของใครรอยยิ้มน้อยๆ ของคนตัวเล็กก็เผยออกมา

"ว่าไงยะ?"

"คิดถึงแดกเหล้ากันเถอะพลอย"เสียงปลายสายอย่างดารากานต์บอกเพื่อนสาว

"ผัวไม่อยู่เหรอถึงคิดถึงฉันได้?"

"เออ มันไม่อยู่ไม่รู้ไปตายที่ไหนจะออกไหมคืนนี้อย่าลีลาขอร้อง!"

"ออกก็ออก เจอกันที่เดิมนะ"พลอยไพลินเป็นเพื่อนกับดารากานต์ตั้งแต่เรียนปี1 นับแต่นั้นเธอก็คบหากับเพื่อนคนนี้มาตลอด

ผ่านไปไม่นาน

หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีขาวปากกระจับสวยแต่งเติมสีแดงอ่อนๆ ผมยาวสลวยถูกมัดรวบตึงทำให้ใบหน้าของคนตัวเล็กเด่นชัดมากกว่าเดิม ร่างบางอรชรเดินเข้ามาในสถานที่บันเทิงที่มักมาดื่มกับเพื่อนเสมอ

"ทางนี้พลอย!"เสียงหญิงสาวที่มาถึงก่อนเอ่ยเรียกเพื่อนสนิททำให้พลอยไพลินพยักหน้าก่อนจะตรงไปที่โต๊ะ

"สวยไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ"

"ธรรมดาของคนโสดอ่ะเนาะ!"

"หึ! โสดหรือยังไม่ลืมบอกมาตรงๆ ดีกว่า"ดารากานต์รู้เรื่องของเพื่อนสาวทุกอย่างจึงแกล้งพูดขึ้น

"ฉันลืมไปนานแล้วย่ะ อย่ามาพูดถึงเรื่องเก่าๆ นักเลยฉันไม่อยากคิดถึงมันอีก!"

"เหรอจ้ะคุณพลอยไพลิน?"

"นี่แกจะมาเซ้าซี้อะไรฉัน อยากดื่มไม่ใช่รึไงมาชนแก้ว!"ทั้งสองนั่งดื่มด้วยกันก่อนจะโยนไปตามเสียงเพลงอย่างเช่นที่เคยเป็น พอนั่งดื่มไปได้สักพักคนตัวเล็กก็นึกอยากเข้าห้องน้ำจึงหันไปบอกเพื่อนสนิท ดารากานต์จะมาเป็นเพื่อนคนตัวเล็กจึงปฏิเสธออกไปเธอมาที่นี่บ่อยรู้ดีว่าที่แห่งนี้ปลอบภัยพอสมควร

หลังจากที่หญิงสาวทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำแต่ทว่าฝั่งตรงข้ามของห้องน้ำอีกฝั่งดันมีร่างสูงโปร่งของใครอีกคนเดินออกมาพร้อมเธอ สายตาคมโตสบสายตาของชายหนุ่มนิ่งชะงักไปทันที ไม่คิดว่าวันนี้เธอจะมาเจอเขาอีก แถมเป็นสถานที่แบบนี้ที่ไตรภพบอกว่าไม่ชอบมา

"เดี๋ยวสิพลอย!"คนตัวเล็กบีบมือเข้าหากันก่อนจะเลือกเดินหนีชายหนุ่มกลับไปยังโต๊ะของตน ทว่าเสียงเรียกของเขาดันดังขึ้นมาเสียก่อนทำให้ฝีเท้าทั้งสองของหญิงสาวหยุดชะงักไป

"สบายดีไหม?"

"ก็ดีค่ะ ยังไม่ตายเสียหน่อย!"

"พูดดีๆ กับพี่ไม่ได้เหรอพลอย?"น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้า

"ความสัมพันธ์ของเราจำเป็นต้องพูดดีๆ กันด้วยเหรอคะคุณไตรภพ?"ใช่เธอยังโกรธยังน้อยใจผู้ชายคนนี้ ที่บอกเธอว่าจะไม่ยอมปล่อยมือเธอไปไหนสุดท้ายเขาก็ทำไม่ได้อย่างที่เคยสัญญาไว้

"พี่ขอโทษถ้าพลอยยังโกรธพี่อยู่ พี่คิด..!"

"ขอตัวดิฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณอีก”หญิงสาวตัดบทก่อนจะเดินกระแทกส้นเท้าหนีชายหนุ่มไปทันที จู่ๆ น้ำตาหยดใสของคนตัวเล็กก็เอ่อล้นออกมาพลอยไพลินรีบปาดมันออกอย่างลวกๆ ก่อนจะทำตัวเป็นปกติที่สุด

พลอยไพลินกลับมานั่งที่โต๊ะก่อนจะกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างไม่สบอารมณ์มากนักการได้เจอไตรภพอีกครั้งมันทั้งตื่นเต้นทั้งคิดถึงความเสียใจที่เคยผ่านมา

"เป็นอะไรไปวะพลอย กลับมาก็ดื่มเอาๆ มีเรื่องอะไรรึเปล่า?"คนเป็นเพื่อนถามขึ้นเมื่อเห็นอาการเพื่อนสาวแปลกไป

"เปล่า แค่อยากเมา!"คนตัวเล็กพูดขึ้นพร้อมกระดกแก้วเหล้าลงคออีกฮึกใหญ่ ทำเอาคนที่แอบมองอยู่ถอนหายใจออกมา วันนี้ไตรภพมาพบกับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนานหลังจากที่ผ่านงานศพของบิดา เขาก็เปิดสาขาบริษัทใหม่ที่ประเทศไทยโดยมีเพื่อนกันร่วมลงทุนด้วย แต่ไม่คิดว่าการที่เขามาในวันนี้จะได้เจอหญิงสาว ยอมที่พบเจอหน้ากันในรอบหลายปีเขายอมรับว่ายังคงใจสั่นไม่เคยเปลี่ยนเมื่อก่อนเคยรักเธอยังไงวันนี้เขาก็ยังคงรักเธออย่างนั้น แต่ในอดีตด้วยเหตุผลหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นทำให้เขาต้องทำผิดที่เคยให้ไว้กับพลอยไพลิน

"เป็นอะไรไปวะไอ้ภพ?"เสียงเพื่อนในกลุ่มอย่างณัฐวุฒิเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนที่ดูเครียดๆ

"กูเจอน้องพลอยที่นี่"สีหน้าของทุกคนบนโต๊ะต่างมองหน้ากันไปมา ทุกคนรู้เรื่องของไตรภพดีว่าระหว่างชายหนุ่มกับแฟนสาวเกิดอะไรขึ้น

"ตอนนี้ทุกอย่างก็โอเคแล้ว มึงก็ขอน้องพลอยคืนดีสิว่ะ!"

"แค่หน้าน้องพลอยยังไม่อยากจะมองหน้ากูเลย!"

"แล้วมึงจะยอมเสียน้องพลอยไปหรอกวะ?"

"ไม่มีวันนั้นแน่นอน!"เสียงไตรภพสวนทันควันเมื่อได้ยินคำถามนั้นของเพื่อนสนิท เขาไม่มีทางยอมเสียผู้หญิงที่เขารักไปอีกครั้งแน่นอน ไม่มีทางยอม

"ถ้ามึงไม่อยากเสียน้องเขาไป มึงก็ต้องเดินหน้าต่อ ระวังโดนหมาคาบไปแดกเชื่อกู!"ไตรภพนิ่งไปพร้อมคิดตามที่เพื่อนบอก

สายตาคมเข้มยังคงจ้องมองไปโต๊ะของพลอยไพลินเขาคิดอะไรอยู่แทบไม่ใครรู้ ทุกการกระทำของคนตัวเล็กอยู่ในสายตาของเขาทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นภาพที่หญิงสาวดื่มเหล้าหรือไปเต้นกับเพื่อนแม้กระทั่งมีผู้ชายมาขอเบอร์ทุกอย่างยังคงอยู่ในสายตาของเขา ยิ่งเห็นเป็นแบบนี้ไตรภพก็บอกตัวเองในใจว่าไม่มีทางที่เขาจะยอมให้คนที่เขารักตกเป็นของคนอื่น

"พลอยผัวกูมันโทร.มา กูต้องกลับก่อนนะ มึงกลับเลยไหม?"

"อืมก็ได้ งั้นแยกกันตรงนี้เลยก็ได้"คนตัวเล็กที่เริ่มเมาบอกลาเพื่อนก่อนจะเรียกเช็คบิลก่อนจะเดินออกไปยังที่จอดรถ ด้วยความเป็นห่วงทำให้ไตรภพเดินตามออกไป เห็นหญิงสาวเมาแบบนั้นเขายิ่งเป็นห่วง

"กุญแจอยู่ไหนนะ หาตั้งนานอยู่นี่เอง!"หญิงสาวบ่นพึมพำออกมาก่อนจะเปิดประตูรถแต่ทว่ากลับมีผู้ชายที่ขอเบอร์เธอเดินมาหาเสียก่อน

"คุณพลอย เมาแบบนี้กลับไหวเหรอครับให้ผมไปส่งไหม?"

"ไม่เป็นไรค่ะ พลอยกลับไหว!"หญิงสาวหันหน้ามาปฏิเสธก่อนจะหันหน้ากลับไปด้วยท่าทางเบื่อหน่าย

"ผมว่าไปกับผมเถอะนะครับ ดูสิคุณดื่มมากแบบนี้อันตรายนะครับ!"

"เอ๊ะก็บอกว่าไม่เป็นไรไง ฉันกลับเองได้!"

"หึ! ฤทธิ์เยอะแบบนี้สิผมชอบอยากรู้จริงว่าถ้าอยู่บนเตียงจะร้อนแรงแค่ไหน!"

"หยาบคาย ไสหัวไปซะ!"หญิงสาวเริ่มไม่พอใจในท่าทางคุกคามของอีกฝ่าย แต่ทว่าผู้ชายคนนั้นไม่มีท่าทีจะยอมแพ้ง่ายๆ เขายกมุมปากมองร่างบางอรชรด้วยสายตาหื่นกระหาย

"จะทำอะไรเมียกู!"ไม่ทันที่อีกฝ่ายจะยกมือขึ้นมาลูบใบหน้าสวยเสียงดุดันของไตรภพก็ดังขึ้นมาเสียก่อน