Masal 'dan
Bugün de her zamanki gibi okuldayım.
Sınıfımı hazırladım, öğrencilerimi bekliyorum.
Ahmet yine koşa koşa girdi okulun bahçesine. Ardından Dila ve yanında bir kadın...
Bu kadını daha önce görmüştüm. Düğün gecesinden...
Evet, evet… Ateş’in annesiydi sanırım.
Kapıda karşıladım onları.
“Hoş geldiniz,” dedim.
Kadın oldukça sıcak kanlıydı. Hiç tereddüt etmeden sarıldı bana.
“Kendimi tanıtayım,” dedi.
“Ben Zümre, Ateş’in annesiyim. Aynı zamanda Dila’nın teyzesiyim.”
Sonra yüzüme bakarak içtenlikle ekledi:
“Kusura bakmayın öğretmen hanım, size bir türlü teşekkür edemedik. Dila’mıza çok yardımcı oldunuz. Düğün günü de sizinle ilgilenemedik, içimde kaldı.”
“Ne kusuru Zümre Hanım,” dedim gülümseyerek.
“Dila benim kız kardeşim gibi oldu artık. İnsan kardeşine nasıl destek olur
