Masal’dan
Dila’nın kaza yaptığını duyar duymaz doğruca hastaneye koştum. Ameliyata alınmıştı… Beyin kanaması geçirmişti. Adar, ameliyathane kapısının önünde yere çökmüş, ellerini saçlarına geçirmiş, kafasını duvara vurup duruyordu. Azize Teyze, Zümre Teyze, herkes perişandı. Gözyaşlarımı tutamıyordum…
O sırada Ateş yaklaştı yanıma.
“İyileşecek, değil mi Ateş? Ne olur iyileşsin. O benim kız kardeşim. Ona bir şey olmasın,” dedim titreyerek.
“Şşş… Sakin ol. İyileşecek. Ama siz böyle yaptıkça Adar daha çok kahroluyor. Lütfen… Dila Adar’ı bırakıp bir yere gitmez.”
“Gitmez, değil mi? Gitmesin, Ateş.”
Ateş, sımsıkı sarıldı bana. Sonra birlikte diğerlerinin yanına gittik. Azize Teyze dua ediyordu. Zümre Teyze, Adar’ın yanına diz çökmüş ağlıyordu. Kenan Amca ise bir köşede telefonla konuşuyor
