เผลอทะลุมิติมารับบทฮูหยินแม่ทัพ

ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

"ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้ฉันได้เกิดเป็นนางเอกซีรีส์จีนย้อนยุค จะได้มีผู้ชายหล่อ ๆ มารุมรักบ้าง!"

ตะวันเคยพูดประโยคนี้ด้วยใจจริง ขณะนั่งกอดหมอนดูซีรีส์จีนเรื่องโปรดจนตาแฉะ...ใครจะไปรู้ว่าฟ้าจะเล่นแรง เอาเธอมาทะลุมิติให้สมใจซะจริง ๆ!

"โอ๊ย...ปวดหัวจัง"

เสียงพึมพำของหญิงสาวดังขึ้นเบา ๆ ท่ามกลางบรรยากาศแปลกตา กลิ่นยาสมุนไพรโชยมาแตะจมูก สัมผัสของผ้านวมไหมอย่างดีและลายฉลุประหลาดบนขื่อทำให้ตะวันเบิกตากว้าง

"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย!? เดี๋ยว...แขนฉันทำไมขาวจัง ผอมด้วย!?"

ตะวันรีบยันตัวลุกขึ้นมาอย่างงงงวย ก่อนที่ความทรงจำแปลกประหลาดจะไหลทะลักเข้ามาในหัว เธออยู่ในร่างของหญิงสาวชื่อว่า หลินเหยียนหรง ลูกสาวคนรองของอดีตแม่ทัพแคว้นตะวันตก ผู้มีชื่อเสียงด้านความเผ็ดร้ายกาจ…และกำลังจะถูกส่งตัวไป แต่งงานแทนพี่สาว กับแม่ทัพซือหยางแห่งชายแดนเหนือ

"ไม่จริงมั้ง…นี่มันพล็อตซีรีส์จีนเรื่องนั้นที่ฉันเพิ่งดูจบไม่ใช่เหรอ!?" เธออ้าปากค้าง

และที่สำคัญ หลินเหยียนหรงจะตายในตอนที่ 3!!

ในเรื่อง เธอถูกวางยาโดยสาวใช้ในคืนที่ไปถึง “จวนแม่ทัพชายแดน” ก่อนที่เนื้อเรื่องจะหันไปโฟกัสความรักของพี่สาวผู้แสนดีและแม่ทัพหน้านิ่งสุดหล่อ ส่วนเหยียนหรง...ถูกฆ่าทิ้งเหมือนมดตายเพราะไม่มีใครสนใจ

"เฮ้ย เดี๋ยวก่อน! ฉันเพิ่งมา! จะตายตอนที่ 3 ได้ไงยะ!"

หลังจากกรีดร้องในใจได้สักพัก ตะวันหรือหลินเหยียนหรงในตอนนี้ ก็รวบรวมสติ

"ถ้าฉันรู้บทแล้ว ฉันก็เปลี่ยนมันได้...ใช่ไหม?" เธอกระซิบกับตัวเอง

แล้วสายตาเธอก็ไปปะทะกับกระเป๋าเดินทางไม้ที่ตั้งอยู่มุมห้อง ข้างในมีของขวัญแต่งงานตามธรรมเนียม เสื้อผ้าแพรพรรณ เครื่องประทิน และ...ยาขวดหนึ่งที่ดูน่าสงสัย

"...เริ่มแล้วสินะ..."

เธอหยิบขวดยาขึ้นมาดู ก่อนจะแสร้งโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดี “ขอโทษนะนังสาวใช้ใจร้าย ฉันดูซีรีส์มาจบแล้วจ้ะ”

วันออกเดินทาง

เกี้ยวสีแดงเข้มถูกจัดเรียงอย่างงดงาม หน้าเรือนใหญ่ของจวนแม่ทัพคนเก่าคึกคักไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ตะวันนั่งนิ่งในชุดเจ้าสาวตามแบบยุคโบราณ ขณะฟังเสียงพร่ำบ่นของบ่าวรับใช้

"คุณหนูเจ้าคะ โปรดอย่าทำหน้าราวกับจะโดนประหารเลยเจ้าค่ะ!"

ตะวันยิ้มแห้ง ๆ ‘เอาจริง ๆ มันก็ประมาณนั้นแหละ ย้อนยุคมาทั้งทีไม่คิดว่าจะได้แต่งกับพระเอกทั้งที่ยังไม่ครบหนึ่งตอน!’

"เจ้าว่าจวนแม่ทัพชายแดนจะน่ากลัวไหม?" เธอแกล้งถาม

บ่าวรับใช้ทำหน้าสยดสยอง "เจ้าค่ะ…คุณชายซือหยางผู้นั้นเย็นชาเด็ดขาด วันดีคืนดียังฟันพวกตะวันออกกลางเมือง! แค่เรื่องไม่พอใจเล็กน้อย…คุณหนูอาจจะ"

"พอ ๆ ขอบใจมากสำหรับกำลังใจ"

ตะวันถอนหายใจแล้วดึงผ้าม่านลง ปิดหน้าเกี้ยวด้วยความรู้สึกกึ่งตื่นเต้นกึ่งกลัว แต่ก็ยังแอบตื่นเต้นอยู่ดี

‘ก็แม่ทัพซือหยางหล่อจะตายไป! แต่ติดตรงที่เขารักพี่สาวฉันนี่สิ…’

ณ จวนแม่ทัพชายแดน

ประตูจวนไม้ใหญ่ถูกเปิดต้อนรับทุกอย่างดูเงียบเหมือนป่าช้าก็ไม่ปาน ชายหนุ่มในชุดเกราะสีเข้มยืนตรงกลางลานกว้าง ใบหน้าหล่อเหลาขรึมนิ่งและสายตาคมกริบจ้องมายังเกี้ยวตรงหน้า

แม่ทัพซือหยาง...พระเอกในซีรีส์ที่ตะวันเคยคลั่งไคล้สุดหัวใจ!

‘พระเอกมาแล้วววว!’ หัวใจเธอเต้นโครมคราม ขณะค่อย ๆ เดินลงจากเกี้ยว

"ข้า...หลินเหยียนหรง มาตามราชโองการเจ้าค่ะ"

ตะวันพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสุด ๆ แต่ภายในใจนั้นกรีดร้องเป็นหมื่นเดซิเบล

ซือหยางจ้องเธอครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ

"ข้าหวังว่าเจ้าจะรู้หน้าที่ของตนเองดี"

‘โอ๊ย เริ่มแล้วจ้า โหมดเย็นชา ปากร้าย!’

ตะวันถอนหายใจ แต่พอเห็นหน้าเขาชัด ๆ ก็แอบยิ้มมุมปากอย่างอดไม่ได้

‘หล่อจริง ไม่มีซีจีใดในซีรีส์เทียบได้เลยค่ะท่านแม่! ถึงจะตายตอนที่ 3 แต่ขอจับมือพระเอกก่อนตายสักทีเหอะ!’