ตอนที่ 13
ทหารเวรยกสำรับมาวางตรงหน้าแม่ทัพซือหยาง ข้างจานไก่ทอดสีทองกรอบที่เรียงไว้บนใบตอง
มีถ้วยใบเล็ก ๆ ใบหนึ่ง เป็นน้ำจิ้มใสรสจัดจ้าน ที่ผิวหน้ามีน้ำมันกระเทียมทอดลอยบาง ๆ
กลิ่นพริกตำ น้ำส้มปรุง และน้ำตาลเคี่ยวโชยอ่อน ๆ ผสมกลิ่นหอมของมะนาว
ซือหยางเหลือบมอง…แล้วเลิกคิ้วเล็กน้อย
“…มีเครื่องจิ้มด้วย?” เขาพึมพำ
มือหยิบตะเกียบ หยิบไก่ทอดขึ้นช้า ๆ แล้วจุ่มเพียงเล็กน้อย หยดน้ำจิ้มข้น ๆ เกาะตรงขอบเนื้อไก่ ก่อนไหลลงช้า ๆ
คำแรกเข้าไปในปาก…
กรอบจากไก่ยังคงอยู่
แต่ครั้งนี้ รสเปรี้ยวหวานและเผ็ดปลายลิ้นแทรกเข้ามาทันที รวดเร็วและชัดเจนจนเขาเผลอกลั้นหายใจ
ซือหยางชะงัก
“…”
มือที่ถือตะเกียบอยู่นิ่งชั่ววินาที คิ้วขมวดเล็กน้อย…ก่อนคลายลง ราวกับมีสายลมอุ่นพัดผ่านกลางอกในวันที่เขาไม่ทันตั้งตัว
เขากลืนคำก่อนจะอึ้งไปเล็กน้อย…ลองอีกคำ
แต่คราวนี้ จุ่มน้ำจิ้มมากขึ้นกว่าเดิม
เว่ยหลานยืนอยู่อีกฟากยัง
