ตอนที่ 21
ยามเหมันต์ย่างเข้ายามจื่อ
แสงเทียนริบหรี่ท่ามกลางสายลมหนาว พลิ้วไหวอยู่ในหอนอนที่เงียบงัน เหยียนหรงนั่งเหม่ออยู่ข้างหน้าต่าง มองออกไปยังความมืดมิดที่ทอดยาวไม่มีที่สิ้นสุด ดวงตาเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย
ซือหยาง...ยังไม่กลับมา
แม้ตะวันในร่างหลินเหยียนหรงจะพยายามปลอบใจตนเองว่าเขาคงมีธุระกับเหยียนซูเพียงไม่นาน แต่เมื่อเขาหายไปนานถึงเพียงนี้ ใจก็อดคิดฟุ้งซ่านมิได้
“หรือว่า...ใช่ ตอนนี้ต้องถึงฉากนั้นแล้ว!”
เหยียนหรงเบิกตากว้าง ริมฝีปากอ้าพะงาบอย่างตกใจสุดขีด
“พระเอกโดนวางยา! ยาปลุกกำหนัด...แน่ ๆ ตามบทที่จำได้! แล้วนางเอก... นางเอกโผล่ไปเห็นตอนเช้า... หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องใหญ่ พระเอกเลยต้องรับอนุเข้ามาอีกคน!”
เสียงในหัวเธอดังลั่นราวระฆังศึก เหงื่อเย็นผุดขึ้นตามขมับ “ตายแล้ว! ฉันลืมฉากนี้ไปได้ยังไงกัน!?”
หากปล่อยให้เป็นไปตามบท ซือหยางคงถูกเหยียนซูหลอกให้ตกหลุมกับดัก นางร้ายผู้
