'พ่อ เขาลักของไปแล้ว!!' เสียงเล็กๆ กระซิบที่ข้างหู หลวงศรีบานลืมตาโพลงรู้สึกตัวตื่นในทันที
ท่ามกลางความมืดของคืนเดือนดับ พ่อก้อนทองแบกร่างเล็กไว้ที่บนบ่าพร้อมวิ่ง เพราะสะดวกแลรวดเร็วกว่าการจูงจับ
"กระไรกันนี่ ข้างงไปหมด เหตุใดพี่เก่งกาจนัก" เจ้าเอื้อตั้งคำถาม เพราะพี่ก้อนทองวันนี้ดูไม่เหมือนพี่ก้อนทองในทุกวัน
ทั้งวิชาย่องเบา ทั้งเรื่องที่พี่รู้เรื่องสมุดนี่อีก
"กระผมสันนิษฐานเอาว่า ของสำคัญเช่นนั้นอาจอยู่กับคุณหลวงขอรับ" พ่อก้อนทองแถลงไข สายตาคมมองไปข้างหน้าดังว่ามองเห็นทาง
เจ้าเอื้อได้แต่มองอึ้งตาปริบๆ
"เห็นทีข้าควรฝากตัวเป็นศิษย์ เรียนวิชาจากพี่บ้าง"
"ฝึกฝนหลายปีตั้งแต่ยังเยาว์ขอรับ พวกมนต์คาถาก็ได้หลวงปู่หลวงตาสอน" พ่อคนตัวสูงยังมีกระใจมาตอบ
เสียงเอะอะดังแว่วมาแต่ไกล มีแสงไฟจากคบเพลิงมากมายกระจายอยู่ทั่ว
"เจอรอยเท้าตรงนี้ขอรับ"
"ตามมันไป ลากตัวมันมาให้ได้"
จากนั้นแสงไฟก็มุ่งห
