สามใจรัก

บทที่3 กระถินอายุยี่สิบแล้วนะ..1

“กระถิน นั่นเอ็งจะ ออกไปไหนอีก ค่ำมืดป่านนี้แล้ว”อ้อยใจเอ่ยถามลูกสาวที่แต่งตัวสวยเดินออกมาจากห้อง

“อีปลาดาวมันชวนไปเลี้ยงวันเกิดแม่ หนูปฏิเสธมันไปแล้วนะ แต่มันตื้อไม่เลิก บอกว่าถ้าหนูไม่ไปมันจะตัดเพื่อนกับหนู”หญิงสาวที่อยู่ในชุดรัดรูปสายเดี่ยวสีดำโชว์สัดส่วนที่โค้งเว้าเกินวัยเอ่ยตอบมารดา

“เออๆ ข้าก็ถามไปงั้นแหละ ไปเที่ยวก็ดูแลตัวเองดีๆด้วย อย่าให้ใครมันมาฉุดเอาได้ ยิ่งชอบแต่งตัวล่อเสืออยู่ด้วยลูกกู”คนเป็นมารดาเอ่ยบอกพลางนั่งกดมือถือต่อหลังจากที่หันหน้าไปมองลูกสาวครู่หนึ่ง

ตริ๊ง

เสียงข้อความเด้งเข้ามาในมือถือเรียกให้เด็กสาวหยิบมือถือที่อยู่ในกระเป๋าออกมาดู แค่เห็นตัวเลขจำนวนห้าหลักที่โอนเข้ามาในบัญชีเธอก็ตาโตทันที

“อะไรกันนะแม่ วันนี้นึกครึ้มอะไรโอนตังให้หนูเยอะขนาดนี้เนี่ย”

“ของขวัญวันเกิดไง อยากได้อะไรก็ไปซื้อเอา”กระถินเดินเข้าไปกอดไปหอมมารดายกใหญ่จนคนเป็นแม่ต้องผลักออกพันละวัน

“พอแล้วอีกระถิน ถ้าไม่เลิกกอดกูจะเอาคืนละนะ”

“โอ๋ๆ ไม่เอาคืนนะแม่ รักแม่ที่สุดในโลกเลย”ก่อนจะปล่อยไม่วายเธอหอมแก้มมารดาอีกฟอดใหญ่เป็นการส่งท้าย

“อายุยี่สิบแล้วทำตัวให้มันโตสมวัยหน่อย เป็นผู้ใหญ่แล้วนะ”

“ใช่แม่หนูยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้วแสดงว่าหนูหาผัวมาเป็นลูกเขยให้แม่ได้แล้ว”

“อีลูกเวรยิ่งโตนอมันยิ่งยาว จะไปไหนก็ไปเลยไปกูละปวดหัว”อัอยใจสะบัดมือไล่ให้บุตรสาวออกไปสักที พูดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรเธอละอดเป็นห่วงหมอหนุ่มไม่ได้ จนป่านนี้แล้วลูกสาวเธอยังไม่ยอมเลิกรักเขาเลย

“อีกระถิน แต่งตัวไม่กลัวใครฉุดเลยนะมึง”มุลิลาที่มารอรับอยู่หน้าบ้านเอ่ยทักร่างระหงที่เดินออกมา นอกจากชุดมันจะรัดรูปแล้วมันยังเว้าด้านหลังไปจนเกือบถึงสะโพก จนเธออดใจหายแทนแม่มันไม่ได้

“บ่นยิ่งกว่าแม่กูอีกนะมึง กูเดินออกจากบ้านแม่กูยังไม่บ่นเท่ามึงเลย”กระถินสะบัดใส่เพื่อนรักที่นับวันจะคุมประพฤติเธอยิ่งกว่ามันเป็นแม่เธอซะอีก

“ก็ดูมึงแต่งตัวสิ ถ้าเฮียโลมาเห็นเข้ามีหวังเลือดกำเดาไหล อดใจไม่ไหวฉุดมึงเข้าม่านรูดแน่”

“มึงนี่อวยพรเหมือนแม่กูเลย ไม่ต้องห่วงหรอกพี่ชายมึงไม่มีวันได้เห็นกระทั่งขาอ่อนกูหรอก”เธอเดินผ่านคนขี้บ่นไปเปิดประตูทิ้งตัวลงนั่งเบาะข้างคนขับ รอให้คนขี้บ่นขึ้นมาขับรถ

จะว่าไปวันนี้เธอก็รู้สึกหวิวแปลกๆแฮะ หรือชุดที่เธอใส่มันโป๊ไปถึงมีแต่คนทักว่าจะโดนฉุด ไม่มีไรหรอกมั้งปกติเธอก็แต่งแบบนี้ออกบ่อยคงแค่คิดมากไปเองแหละ

ใช้เวลาไม่นานทั้งสองสาวก็เดินทางมาถึงผับแห่งหนึ่งซึ่งเป็นสถานที่จัดเลี้ยงวันเกิดของเธอ ก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องวีไอพีที่มีเพื่อนร่วมคณะของทั้งสองคนรออยู่ก่อนแล้ว

“อีปลาดาวทำไมมึงพากูมาเลี้ยงที่ผับหรูขนาดนี้เนี่ย ไหนจะห้องวีไอพีนี่อีก มันเกินไปมึง กูเกรงใจ มึงให้กูช่วยจ่ายไหม”กระถินเอ่ยบอกคนที่กำลังสนุกสนานกับการเต้นอยู่อย่างเมามัน

“ไม่ต้องเกรงใจมึง ไม่ต้องจ่ายตังด้วย งานนี้กูไม่ได้จ่ายสักบาทเดียว กูมีสปอนเซอร์ แค่บอกว่าจะเลี้ยงวันเกิดมึงเขาก็ยื่นบัตรไม่จำกัดวงเงินให้กูเลย”เอ่ยบอกเสร็จมุลิลาหันกลับไปชนแก้วกับกลุ่มเพื่อนต่อปล่อยให้เจ้าของวันเกิดนั่งอ้าปากค้างกับความจริงที่ได้รับรู้ ไม่ต้องเอ่ยชื่อเธอก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้าของบัตรไม่จำกัดวงเงินคือใคร

“มึง สงสัยกูดื่มเยอะไปวะ ปวดฉี่อะ ไปห้องน้ำแป๊บนะ”กระถินที่ซัดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไปหลายแก้วจนเริ่มปวดท้องขึ้นมาเดินโซเซออกไปห้องน้ำ

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”จังหวะที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ เพราะมัวแต่ก้มมองพื้นจนไม่ได้มองทางข้างหน้า ทำให้เธอชนเข้ากับใครคนหนึ่งที่จงใจเดินมาขวางทางเธอเอาไว้

“ไม่ยกโทษให้ค่ะ เดินชนคนอื่นก็ต้องรับผิดชอบ”

ไม่ทันที่จะได้หันขึ้นไปมองคนตรงหน้า เธอต้องกรีดร้องออกมาอย่างตกใจทันทีที่โดนจับแบกขึ้นไปห้อยหัวไว้บนบ่าของคนแปลกหน้า

“กรี๊ดดดดดด ปล่อยฉันนะ แกมาจับฉันแบบนี้ทำไม ไอ้ชั่ว”กระถินทั้งทุบทั้งดิ้นหวังให้หลุดออกไปจากอ้อมแขนแกร่งที่รัดเธอไว้แน่น แต่ยิ่งเธอดิ้นเธอทุบเขาก็ยิ่งรัดเธอไว้แน่นกว่าเดิม

เพียะ!! เพียะ!!

ฝ่ามือหนาฟาดเข้าที่สะโพกของคนที่อยู่ไม่นิ่งไปสองทีอย่างไม่ออมแรง

“อร้ายยยย ไอ้สารเลวตีฉันทำไม เจ็บชิบหายเลย ฮือออ”เธอด่าเขาไปร้องไห้โวยวายไป จนกระทั่งเขาพาเธอมาถึงรถที่มีคนเปิดประตูรออยู่ จับเธอโยนเข้าไปด้านในก่อนที่จะเข้ามานั่งทิ้งตัวลงใกล้เธอ

“ออกรถ กลับบ้านได้เลย”

“ปล่อยนะแกจะพาฉันไปไหน ไอ้เห…”เธอกลืนคำด่าที่เตรียมพ่นออกจากปากลงคอทันที่คนด้านข้างหันหน้ามาหาเธอตรงๆ

“เฮียโลมา เฮียทำบ้าอะไรเนี่ย”หญิงสาวเก็บมือที่ยกขึ้นเตรียมทุบคนด้านข้างลงทันที ก่อนจะถามเขากลับอย่างสงสัยแทน