ไฟแค้นซาตานเถื่อน

เหยื่อ

"ไทเกอร์ เดี๋ยวแกไปรับคุณมิลินด้วยนะ เธอกลับมาวันนี้ " เสียงเข้มของเมฆิน ทำให้ร่างสูงที่มีใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรนั้นสะดุ้ง เขากำลังมองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายของเขานิ่ง นัยน์ตาแฝงไปด้วยบางสิ่งบางอย่างสุดจะคาดเดา

"เอ่อ ผมหรือครับเจ้านาย " เขาถามเมฆินเพื่อความแน่ใจ เพราะปกติ เมฆินจะให้มือขวาของมันไปรับบุตรสาวของมันเอง วันนี้ทำไมให้เขาไปรับเขาไม่เข้าใจ

"เออนะสิ แกเป็นคนที่ฉันไว้ใจรองมาจากลุงเหม "

"วันนี้ลุงเหมไปไหนเหรอครับเจ้านาย" ไทเกอร์เอ่ยถามอย่างสงสัย ซึ่งมันเป็นวิสัยของหน่วยสืบราชการลับของเขาอยู่แล้ว

"ไปทำธุระที่เมืองหลวง แกไม่ต้องถามมาก ฉันสั่งยังไงก็ทำตามนั้น" เสียงเข้มของเมฆินทำให้เขาหงุดหงิดในใจ ปกติไม่เคยมีใครมาสั่งเขา นอกจากผู้บังคับบัญชาแล้วผู้บังคับบัญชาเหนือเขาก็มีอยู่ตำแหน่งเดียวนอกจากนั้นลูกน้องเขาทั้งนั้น

"ครับเจ้านาย " ไทเกอร์รับคำ จากนั้นเขาก็เดินไปเอารถแล้วตรงไปยังสนามบินภูเก็ตทันที

"ชายร่างสูงโปร่งนั่งคิดถึงเรื่องราวก่อนหน้าที่เขาจะได้โอกาสแก้แค้น ร่างกำยำของเขาขยับในท่านั่งที่สบายมากขึ้น สายตาคมทรงพลังมองทอดยาวออกไปยังแสงตะวันที่ค่อยๆ พ้นขอบฟ้า ใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรนั้นแสยะยิ้ม เมื่อนึกถึงหญิงสาวที่เขาย่ำยีเมื่อวานนี้ เขาปล่อยให้หล่อนนอนสัมผัสความเย็นกลางป่าอยู่อย่างนั้น นี่ถ้าไอ้เมฆินมาเห็นลูกของมันในสภาพนี้มันคงอกแตกตายแน่ๆ สะใจเป็นที่สุดชายหนุ่มนึกกระหยิ่มในใจ จากนั้นเท้าหนาก็เหยียบคันเร่งเพื่อตรงไปยังสถานที่ๆ เขาจากมาเมื่อตอนเย็น

เสียงรถจี๊บสีเข้มถูกขับมาไกล้ ทำให้มิลินดา รู้สึกตัวตื่น หญิงสาวขยับกายไม่ได้เลยเพราะความเจ็บปวดไปทั่วร่าง คนที่ถูกข่มขืนคงเป็นแบบนี้สินะ เจ็บทั้งกายปวดทั้งใจ เมื่อคิดดังนั้นน้ำตาของหล่อนก็ไหลออกมาอีกแล้ว หล่อนพยายามจะชันกายลุกขึ้น แต่ด้วยสภาพที่มันอิดโรยและไร้เรี่ยวแรงนั้นลำพังแค่จะขยับตัวหล่อนยังทำลำบากเลย

"หึ สำออยจริงนะแม่คุ๊น " เสียงเยาะเย้ยนั้นทำให้มิลินหน้าตึงขึ้นมาทีเดียว

"ใครจะหนังหนาเหมือนแกหละ" หล่อนเอ่ยประชดชายหนุ่มบ้าง ทำไมจะต้องมาว่าหล่อนด้วยแค่นี้ยังไม่สาแก่ใจเขาใช่ไหม

"ปากดีเหลือเกินนะ เมื่อคืนคงหลับสบาย" ไทเกอร์พูดพรางแสยะยิ้มออกมา

"ใช่หลับสบายมาก ยิ่งถ้าไม่เห็นหน้าเลวๆ อย่างแกด้วยแล้วฉันคงสบายกว่านี้" มิลินพูดขึ้นเสียงดังด้วยความโกรธ หล่อนยังคงนอนขดตัวอยู่กับแคร่ไม้นี้ มือเรียวของหล่อนก็ถูกมัดเอาไว้ด้านหลังนั้น ขาเรียวก็เช่นกัน ไทเกอร์มองสภาพหญิงสาวตอนนี้เขายิ่งสะใจ เขาต้องการให้หล่อนเจ็บปวดมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในเมื่อพ่อของเธอทำกับครอบครัวของเขาได้ ทุกคนในครอบครัวของเธอก็ต้องรับผิดชอบในการกระทำของมันด้วย ไทเกอร์คิดพรางเดินเข้าหาหญิงสาวอย่างช้าๆ

"คงเกลียดฉันมากซินะ " เขาเอ่ยแล้วเดินเข้าหาหญิงสาวอย่างช้าๆ เขาแก้มัดข้อมือให้กับหล่อนเพื่อให้หล่อนเปลี่ยนอิรียาบทบ้างเดี๋ยวจะเป็นตะคริวตายซะก่อนที่เขาจะได้แก้แค้น

"ไม่ได้เกลียดแกอย่างเดียวนะ ฉันขยะแขยงแกเป็นที่สุด" มิลินเอ่ยพร้อมกับใช้มือเท้าแคร่ลุกขึ้นนั่ง หล่อนเข่นเขี้ยวฟันด้วยโกรธมองเขาอย่างกับศัตรูตัวฉกาจ

"หึ ดีๆ เกลียดฉันให้มากๆ ฉันชอบ" ไทเกอร์พูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงนิ่ง สายตาเขามองหญิงสาวที่เปลือยเปล่า นัยตานิ่งเหมือนใช้ความคิด

"ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ฉันทำอะไรให้แก" มิลินพลุคำด่าผู้ชายใจร้ายตรงหน้านี้ เขาเหมือนซาตานที่พร้อมจะคร่าชีวิตใครก็ได้ในขณะนี้ ใบหน้าคมภายใต้หนวดเครารุงรังนั้นนิ่ง หล่อนมองไม่เห็นแววตาแห่งความอ่อนโยนเลยสักนิด

"อย่าปากดีนัก เดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก" ไทเกอร์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ความหมายของเขาเจ็บตัวนั้นก็มีอยู่ที่เดียวที่หล่อนจะเจ็บได้ เพราะเขาก็ไม่ได้เป็นคนที่ชอบทำร้ายร่างกายผู้หญิงอยู่แล้ว

"เอาซี่ จะทุบตียังไงก็เชิญ ฆ่าฉันก็ได้ มันจะได้สาแก่ใจแกไง" มิลินพูดด้วยความโกรธ หล่อนก็ไม่กลัวเขาเช่นกัน ชีวิตนี้ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว

"หึ อย่าท้านะ" ไทเกอร์ย่างสามขุมเข้าไปหาหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าอยู่ตรงแคร่นั้น หญิงสาวมองเขาอย่างไม่วางตา หล่อนคงมีเชื้อพ่อมากเลยทีเดียว ใจเด็ดซะด้วย

"หึ ฆ่าเธอเหรอมันง่ายไป สำหรับทำลายหัวใจไอ้เมฆิน ....หึ" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก มิลินฟังแล้วก็รู้สึกหวาดๆ ขึ้นมา

พรืดดดด!!!! "ว้ายยยยย....." หญิงสาวกรีดร้องอย่างสุดเสียงเมื่อข้อเท้าของหล่อนถูกชายหนุ่มกระชากอย่างแรง ร่างหล่อนปลิวเข้าหาอ้อมกอดของเขาอย่างจัง

"นะนิ ไอ้เลวปล่อยฉันนะ อ้ายยยย ไอ้บ้า ปล่อยนะ " หญิงสาวดีดดิ้นไปมาหล่อนไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองแน่ หญิงสาวทั้งทุบทั้งตีร่างหนานี้ แต่มีหรือแรงอันน้อยนิดของหล่อนจะทำให้ชายหนุ่มระคายเคือง มีแต่ยิ่งหล่อนดิ้นรนเท่าไรมันก็ยิ่งปลุกอารมณ์ดิบของเขามากเท่านั้น

มิลินใช้แขนทั้งสองข้างดันหน้าอกชายหนุ่มเอาไว้ กันมิให้สองเต้าเปล่าเปลือยของหล่อนแนบเนื้อกับหน้าอกเขา ไทเกอร์พยายามใช้จมูกโด่งของเขาซุกไซ้ซอกคอขาวที่ยังคงหอมกรุ่นนั้น ผิวเนียนส่วนนั้นเริ่มจะขึ้นสีแดงเป็นดวงปื้อๆ ด้วยการเสียดสีของเคราเขียวครึ้มนั้น

"โอ้ยยยย ยายบ้านี่กัดลงมาได้" ไทเกอร์ร้องโอดทันทีที่หญิงสาวฝังเขี้ยวเข้าที่บ่าของเขาอย่างแรง เขาต้องออกแรงบีบจมูกหล่อนเพื่อให้หล่อนหายใจไม่ออกและปล่อยออกมา เมื่อวานก็ข้างนั้น วันนี้หล่อนกัดอีกแล้วที่ข้างนี้ เห็นทีจะต้องใช้วิธีเดิม

"มานี่เลย"

"ว้ายยยย ไอ้บ้าปล่อยนะ"

หญิงสาวกรีดร้องอย่างเกรี้ยวกราดเมื่อมือเรียวทั้งสองข้างถูกรวบขึ้นเหนือศีรษะหล่อน แล้วพันธนาการมันไว้ด้วยเชือกผูกรองเท้าที่เขาแก้ทิ้งไว้เมื่อก่อนหน้านี้.....>>>>>>