ไฟแค้นซาตานเถื่อน

บีบบังคับ

​

ไทเกอร์ คิดดังนั้นร่างสูงก็ถอดเสื้อของเขาออกจนหมด ตอนนี้เนื้อตัวของเขาล่อนจ้อนเหมือนกับหล่อนแล้ว แววตาคมมองหญิงสาวที่นอนหมดแรงนั้นอย่างหมายมาด มือหนาเกาะกุมอยู่กับเจ้ามังกรนั้นไว้มั่น จากนั้นร่างหนาก็เดินไปยังข้างลำตัวของหล่อน

"นี่ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ " ชายหนุ่มเอ่ยพรางจับร่างบางของมิลินให้ลุกขึ้นนั่ง หญิงสาวปรือตามองเขาอย่างไม่เข้าใจ ทันทีที่เห็นร่างแกร่งล่อนจ้อน หล่อนก็สะบัดแก้มสวยนั้นไปอีกทาง

"อะไรของแกอีกห๊ะ" หญิงสาวตะโกนไปทั้งๆ ที่ไม่ได้มองหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย

" หึ อ้าปาก อ้าปากเร็ว " เขาสั่งเสียงเข้มให้หล่อนหันมาทางเขา พรางบีบแก้มสวยจนปากห่อเข้าหากัน

" อื้อ ไม่ แกจะบ้าหรือไง" หล่อนสะบัดหน้าหนีเขา พรางหันมาหมายจะด่าทอเขา แต่เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มจับเจ้ามังกรของเขามาจ่อแถวๆ ปากหล่อนนั้น ปากบางของหล่อนก็หุบเม้มมันแน่น

"จะอ้าหรือไม่อ้า.....หึ "เขาพูดพร้อมกับใช้มือหนาบีบปากบางของหญิงสาวให้อ้าขึ้นอีกครั้ง ปากหล่อนเปิดโดยอัตโนมัติ พรวดด!! บ๊วบบ!!! "อื้ออออ อืออ ไอ้อ้า" มิลินร้องอู้อี้ด่าทอชายหนุ่มทันทีที่เขายัดเจ้ามังกรของเขาเข้ามาในปากบางของหล่อนรวดเดียว มันคับแน่นไปหมด หล่อนเกือบหายใจไม่ออก หญิงสาวส่ายหน้าไปมาอย่างต่อต้าน เขาทำให้ปากบางของหล่อนเลอะไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นนั้น มันไหลเยิ้มเลอะไปทั่ว

"อืมมม สุดยอดเลยมิลิน" ไทเกอร์เงยหน้าครางออกมา ใบหน้าหล่อเคลิบเคลิ้มจนทำให้หญิงสาวนึกหมั่นไส้ ในใจรู้สึกสะอิดสะเอียนกับสิ่งที่คาอยู่ในนี้ มันยาวใหญ่เสียจนทะลุถึงคอหอย คนบ้ากามน่ารังเกียจที่สุด หญิงสาวคิดได้ดังนั้นฟันเรียงสวยทำท่าจะงับลงตรงส่วนนั้น

"อื้อออออ...." ไทเกอร์ร้องสะดุ้งขึ้นมา พรางบีบจมูกเล็กรั้นของหญิงสาวไว้ทัน แล้วดึงลำตัวมังกรของเขาออกอย่างรวดเร็ว หัวใจชายหนุ่มชาวาบ เกือบเสียของรักแล้วสิเรา เขาคิดในใจ

"อื้ออ โอ้ยยย ปล่อยนะ ไอ้โรคจิต" มิลินร้องลั่น เมื่อหล่อนรู้สึกเจ็บที่จมูกนั้น หล่อนมองเขาอย่างเอาเรื่อง

"หึ ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ยถ้าของฉันเสียของเธอตายแน่ " ไทเกอร์ตะโกนอย่างโมโห อารมณ์ดิบที่เคยขึ้นๆ อยู่ดับวูบลงทันที เขาเดินไปหยิบเสื้อผ้าบางของหล่อน

ตุ๊บ!!! "ใส่ซะ หมดอารมณ์" เขาพูดหลังจากที่โยนเสื้อของหญิงสาวไว้ข้างๆ ลำตัว จากนั้นเขาก็คว้าเสื้อผ้าของเขาใส่ ด้วยอารมณ์ที่โมโหปนหงุดหงิด

มิลินยิ้มเยาะในใจ แอบสะใจลึกๆ ที่หล่อนทำให้เขาอารมณ์เสียไปได้ หญิงสาวยกยิ้มมุมปาก หล่อนถูกเขาแก้มัดแล้วทั้งมือทั้งเท้า หญิงสาวใส่เสื้อผ้าด้วยความอ่อนแรง ดวงตาหวานของหล่อนร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง หล่อนอยากกลับบ้าน หล่อนจะไปบอกคุณพ่อให้เด็ดหัวมันทิ้งซะ ไอ้คนเลวๆ แบบนี้ ในใจคิด

หลังจากที่ไทเกอร์หายโมโหแล้ว เขากลับไปมัดมือหญิงสาวเข้าหากันอีกครั้ง เขาจะต้องนำหล่อนไปไว้ที่ไหนสักแห่ง เพราะแผนการของเขายังไม่จบแค่นี้ ก่อนหน้านี้ เขาตัดสินใจโทรไปบอกไอ้เมฆิน โดยกรุเรื่องที่มีคนมาดักลักพาตัวลูกของมันไป มันมีศัตรูเยอะ มันไม่สงสัยอะไรเขาเลย เนื่องจากมันไว้ใจเขาๆ เปรียบเหมือนมือซ้ายของมันก็ว่าได้ .....หึ...... รอยยิ้มเหี้ยมปรากฏขึ้น จากนั้นรถจิ๊บคู่ใจของเขาก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

มิลินถูกปิดตานั่งมาในรถนี้ด้วย หล่อนกังวลใจเล็กน้อยว่าชายหนุ่มจะทำอะไรของเขา มัดมือมัดเท้า ปิดปากปิดตาหล่อนแบบนี้ หรือว่าเขาจะเอาเราไปฆ่า หึ แต่ตายก็ดีเหมือนกันหล่อนจะได้หมดเวรหมดกรรมเสียที เป็นห่วงก็แต่พ่อของหล่อน ป่านนี้คงว้าวุ่นใจแย่แล้ว

"เอ้า ลงมาได้แล้ว" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาขับรถออกมาจากที่นั่นได้ประมาณ สามชั่วโมง หล่อนรู้สึกว่าหล่อนได้กลิ่นไอของทะเล เสียงคลื่นเช่นนี้หล่อนจำได้ หญิงสาวถูกดึงให้ลงมาจากรถแล้วถูกพาไปที่ใดสักแห่ง

"นี่แกจะพาฉันไปไหน" มิลินเอ่ยขึ้นทันทีที่เขาเปิดตาให้หล่อน ดวงตาหวานกวาดมองไปทั่วบริเวณ หล่อนยืนอยู่ชายหาดซึ่งเบื้องหน้านั้นมีเรือเร็วรออยู่

"ไม่ต้องถามมากถึงแล้วก็จะรู้เอง" ไทเกอร์พูดด้วยเสียงห้วนๆ

"อื้อ เบาๆ หน่อยได้มั๊ย ฉันเจ็บนะ " หล่อนเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขากระชากร่างหล่อนให้เดินไปลุยน้ำทะเลไปยังเรือนั่น

หญิงสาวถูกปิดตาอีกครั้งเมื่อไปถึงเรือนั่น เขาพาหล่อนนั่งเรือออกไปที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ดวงตาหวานถูกเปิดขึ้นอีกครั้งเมื่อถึงเกาะแห่งนี้ แววตาหวานวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด เขาพาหล่อนมาที่ไหนเนี่ย ทำไมมันมีแต่ป่าอย่างนี้

ตุ๊บ!! ก้นสวยถูกกระแทกลงกับพื้นไม้ที่อยู่ในกระท่อม

"โอ้ยนี่เจ็บนะ" หล่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว ใบหน้าสวยเหงเกขึ้น ดวงตาหวานมองไปรอบๆ บ้านไม้ไผ่ทั้งหลัง หล่อนรู้สึกว่าเหมือนมันถูกสร้างขึ้นใหม่

"อย่ามาสำออย" เขาเอ่ยเสียงเข้ม พรางปาดเหงื่อสายตาคมมองหล่อนนิ่งเงียบเหมือนคิดอะไรบางอย่าง

"นี่ ไอ้บ้า สำออยที่ไหน ฉันเจ็บจริงๆ นะ"

"เจ็บก็ต้องอดทน ต่อไปนี้เธอต้องอยู่ที่นี่ จนกว่าฉันจะจัดการกับพ่อของเธอ " ประโยคนั้นทำให้หญิงสาวหันมาทางเขา แววตาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด

"นายจะทำอะไรพ่อฉัน คนเลว ทำกับฉันแค่นี้มันยังไม่พอใช่ไหม" ดวงตากร้าวของหญิงสาวมองไปยังเขา

"แค่นี้มันยังไม่เทียบเท่าพ่อเธอทำกับครอบครัวฉันเลย คนที่เลวคือพ่อเธอต่างหาก"

เพี๊ยะ!!! ใบหน้าคมสะบัดอย่างแรงด้วยฝ่ามืออันน้อยนิดของหล่อน ลิ้นหนาของชายหนุ่มดุนกระพุ้งแก้มข้างที่ถูกตบนั้น แววตาเอาเรื่องมองมายังร่างบางที่มองเขาอย่างไม่หลบตา

"อย่ามาว่าพ่อฉันนะ พ่อฉันเป็นคนดี" หล่อนแวดขึ้นมาดังลั่น ดวงตาหวานเอ่อไปด้วยน้ำอุ่นๆ นั้น

"ทำไมฉันจะว่าไม่ได้ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง" เขาพูดใส่ใบหน้าสวยบ้าง สายตาคมก็มองหล่อนอย่างไม่ลดละ

"ไม่จริงๆ แกนั่นแหละที่เลว ปล่อนฉันไปนะ" ผลั๊ก! ผลั๊ก! "นี่แน่ ๆ " หญิงสาวตะโกนไปมือเรียวก็ทุบตีชายหนุ่มอย่างแรง หล่อนต้องการจะเอาเลือดหัวคนตรงหน้านี้ออกมาให้ได้ ให้มันสาแก่ใจหล่อนบ้าง แต่หล่อนไม่รู้เลยว่าเรี่ยวแรงน้อยนิดเท่ามดนี้ มันไม่ระคายเคืองผิวเขาเลยแม้แต่นี้

"โอ้ยๆ ทำอะไรของเธอนี่ ....หึ ชอบใช้กำลังใช่ไหม........มานี่เลย"

พลึ๊บ!!! "ว้ายยยย โอ้ยยยย" สิ้นเสียงพูดของชายหนุ่ม มือเรียวก็ถูกรวบไว้อย่างง่ายดายด้วยฝีมือของเขา ร่างบางถูกเหวี่ยงให้ล้มลงไปกองกับพื้นนั้นอย่างจัง หญิงสาวลูบก้นงอนของตัวเองปอยอย่างเจ็บปวด

"นี่ไอ้บ้า ไอ้เลว ไอ้........." เสียงหวานที่กำลังจะพลุคำด่าทอเขานั้นชะงักอย่างกะทันหัน เมื่อชายหนุ่มชี้นิ้วมายังหล่อนแล้วย่างสามขุ่มเข้ามาหาหล่อนอย่างจะเอาเรื่อง มิลินต้องหุบปากลงทันที

"ถ้าเธอยังปากดีอีก ฉันจะเอาไอ้นั้นอุดปากเธออีกคอยดู " เสียงเข้มเอ่ยขึ้น ปากหนาพรางแสยะยิ้มมุมปาก

"หึ ก็เอาซี่ ฉันจะกัดของนายให้ขาดไปเลย" หล่อนยังคงไม่ยอมง่ายๆ

"หึ ถ้าอย่างนั้นก็คงจะต้องเอาไอ้นั้นอุดที่อื่นแทน จะได้ไม่มีแรงมาด่าฉันอย่างนี้ " เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ใบหน้าคมแฝงแววร้ายกาจ ดวงตาคมมองหล่อนอย่างหมายมาด หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอโดยอัตโนมัติ

"นะ นี่ นะ นายจะทำอะไร ยะ อย่านะ" มิลินพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาหาหล่อนอย่างช้าๆ ช้าๆ ......>>>>>>

​