ทางด้านนายสัก วิ่งกระหืดกระหอบมาหานารีรัศมี มันหน้าตาตื่นอย่างเห็นได้ชัด สายตาหวาดระแวงมองไปรอบๆ แต่ไม่นานนักมันก็นั่งเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างแค้นเคือง นารีเดินออกมาจากการทำธุระก็เห็นสักนั่งอยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวขมวดคิ้วเรียงแล้วเดินเข้าหาสักทันที
"นี่สักไปทำอะไรมาหะ ตัวเปียกเชียว " หล่อนมองเสื้อลายสก็อตของสักที่ชอบใส่นั้นมันเต็มไปด้วยเหงื่อ
"ก็หนีไอ้เหมมานะสิ มันจะยิงผม"
"อ้าย เหิมเกริมมาก เดี๋ยวนารีจัดการมันให้ไหมคะ " กิริยาที่เป็นเดือดเป็นร้อนนั้นทำให้สักหันมายิ้มให้กับคนที่มันคิดว่ารักมัน
"ไม่ต้องหรอก ไว้หาโอกาสจัดการมันทีหลัง " เสียงเหี้ยมนั้นทำให้นารีหันมามองหน้าชายหนุ่มคนที่หล่อนไม่ได้จริงจังด้วยนัก หล่อนเพียงติดใจรสสวาทของสักก็เท่านั้น
"แล้วไปทำอะไรมาหละคะ " หล่อนถามอย่างอยากรู้
"ก็คุณนารีบอกให้ผมจัดการคุณหนูมิลินไม่ใช่เหรอครับ " ประโยคนั้นทำให้นารีเข้ามานั่งข้างๆ หล่อนเอียงหน้
