มิลินทำงานเสร็จแล้ว หล่อนกำลังรอคนของพ่อหล่อนมารับ หญิงสาวรออยู่ที่เคาท์เตอร์ ร่างบางเดินไปเดินมา ดวงตาหวานมองนาฬิกา
"ป่านนี้แล้วพ่อให้ใครมารับนะ เดี๋ยวก็กลับถึงบ้านมืดพอดี" หญิงสาวบ่นพึมพำ
"รอไอ้ฝรั่งอยู่หรือไง " เสียงเข้มเอ่ยขึ้น ด้านหลังหญิงสาว ร่างบางตกใจเล็กน้อย
"อืม ....." มิลินดาตอบแค่นั้นหล่อนหันไปหยิบกระเป๋าแล้วทำท่าจะเดินออก หล่อนเอือมกับเขาเสียจริง ทำไมไม่เคยพูดดีกับหล่อนเลยสักครั้ง
"นี่จะรีบไปไหน ไปหาไอ้ฝรั่งนั้นเหรอ " เสียงนั้นดังไล่หลังหล่อนมาตามทางเดินระหว่างที่หล่อนกำลังจะเดินไปที่รถ หญิงสาวจ้ำอ้าวด้วยอารมณ์หงุดหงิด หล่อนไม่อยากจะพูดกับเขา
"นี่ ฉันพูดไม่ได้ยินหรือไง นี่"
"ว้ายยยยย......." มิลินร้องอย่างตกใจเมื่อแขนเรียวของหล่อนถูกคว้าจากด้านหลัง ชายหนุ่มกระชากมันอย่างแรงเพื่อให้หล่อนหยุดและหันมาทางเขา ทำให้ร่างสาวเซปะทะกับร่างหนาอย่างแรง
"อุ๊ย นะนี่ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ
