มิลินดาเดินเข้าห้องอย่างอารมณ์เสีย หล่อนโยนข้าวของที่ซื้อมานั้นไปคนละทิศละทาง ทำไมชายหนุ่มต้องมาคอยจับผิดเราด้วย หล่อนบ่นพึมพำ จากนั้นก็คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป หญิงสาวใช้เวลาอยู่ในนั้นสักพัก น้ำเย็นๆ ของมันทำให้หล่อนอารมณ์ดี กลิ่นสบู่ที่หอมอ่อนๆ ทำให้หล่อนผ่อนคลาย ร่างบางประทินผิวตัวเองอย่างสบายอารมณ์ หญิงสาวก้าวเท้าเรียวออกมาจากในนั้น
"อุ๊ย ...." หล่อนอุทานทันที เมื่อดวงตาสบเข้ากับร่างหนาที่นอนสบายอารมณ์อยู่บนเตียงหล่อนนั้น
"นี่นาย เข้ามาได้ยังไงฉันล็อกประตูแล้วนะ" เสียงหวานแวดขึ้นมาทันที
"ก็หน้าต่างไม่ได้ล็อกนี่ " เขาเอ่ยพรางบุ้ยหน้าไปทางหน้าต่างนั้น ทำเอามิลินนึกโทษตัวเอง หล่อนลืมทุกทีเลย
"ออกไปเลยนะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย " หล่อนขู่เขาขึ้นมา พรางมือเรียวกำชับปมผ้าขนหนูของหล่อนแน่น
"ไม่ออก ตอนนี้อยากเข้ามากกว่า " ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมแกล้งหรี่ตาคมมองเนื้อขาวเนียนของหล่อน หญิงส
