ไฟแค้นซาตานเถื่อน

ชอบทำให้เจ็บปวด

ไทเกอร์เดินขึ้นมาบนบ้าน ชายหนุ่มนึกถึงเรื่องเมื่อสักครู่ รอยยิ้มของเขาก็ปรากฏขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ตุ๊กแกตัวนิดเดียวเองทำเป็นกลัวไปได้ เขาพึมพำออกมา จากนั้นร่างหนาก็เข้ามานั่งในกระต๊อบนั้น ชายหนุ่มแอบตรวจดูภายในห้องนี้ว่าหญิงสาวมีอะไรผิดปกติบ้างในระหว่างที่เขาไม่อยู่ เขาเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าของหล่อนถูกเปิดออก เขาจึงเปิดสำรวจดูภายใน ชุดหรูของหล่อนมีเต็มกระเป๋า ข้าวของเครื่องใช้ประทินโฉมของหญิงสาว เขารื้อมันออกจนหมด หล่อนอยู่ที่นี่จะอยู่แบบสบายไม่ได้ เขาหยิบมันทั้งหมดออกไปโยนเข้ากองไฟ สายตาคมสะดุดกับรูปคู่ของหญิงสาว ดวงตาคมนั้นแข็งกร้าวขึ้นมาทันที

"ไอ้เมฆิน แกต้องชดใช้ " เขาสบทออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก มือหนากำมันแน่นกับรูปภาพของมันกับหญิงสาวนั้น เขารีบโยนมันลงกองเพลิงตรงหน้า เขาสะใจเมื่อเห็นใบหน้าของมันถูกไฟกลืนกินไปทีละน้อยๆ

"อ้ายยยย นี่แก ไอ้บ้าทำอะไรหนะ " เสียงหวานของมิลินร้องลั่น เมื่อเห็นเสื้อผ้าของหล่อนถูกโยนเข้ากองไฟต่อหน้าต่อตา หญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นกองไฟ หล่อนจึงอยากจะเดินเข้ามาหาไออุ่น แต่ภาพที่เห็นคือชุดสวยของหล่อนถูกทิ้งลงกองเพลิงนั้น

"ก็กำลังเติมเชื้อไฟไง ไม่เห็นเหรอ " ไทเกอร์เอ่ยด้วยท่าทางยียวน เขาหยิบมันทีละชิ้นๆ

"ไอ้บ้า นี่มันของๆ ฉันนะ แกทำแบบนี้ได้อย่างไร เอาคืนมานะ " ร่างบางเอ่ยขึ้นพรางย่างสามขุมเข้าหาร่างหนาที่นั่งอยู่ตรงแคร่ ท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวนั้น เขาทำบ้าอะไรของเขา ชุดราคาหลายหมื่นของหล่อนไม่เหลือซากเลยแม้แต่น้อย

"อยู่ที่นี่ไม่จำเป็นต้องใส่ของแพงๆ แบบนี้" เขาพูดเสียงเรียบโดยไม่ได้มองร่างบางที่ยืนโมโหอยู่นี้ หญิงสาวกำมือแน่น อารมณ์โกรธมันเริ่มทวีความแรงมากขึ้น เมื่อชายหนุ่มจะโยนกรอบรูปหล่อนซึ่งถ่ายกับผู้เป็นพ่อลงเข้ากองไฟ

"อ้าย นี่อย่านะ อันนั้นก็อย่า แล้วรูปหละ " หญิงสาวร้องห้ามพร้อมกับวิ่งเข้าใส่ชายหนุ่ม แล้วตรงเข้าไปหมายจะแย่งกลับคืนมา

"ไม่ให้ " คำสั้นๆ ทำให้มิลินพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่นั้นหงายหลัง ร่างงามของหล่อนเซาถลาล้มทับชายหนุ่มทันที

"นี่แนะ ๆ ๆ ไอ้บ้า ไอ้เลว เอารูปของฉันคืนมานะ" ตุ๊บ ตั๊บ!!! หญิงสาวรัวกำปั้นน้อยๆ ลงกับบ่ากว้างของชายหนุ่ม หล่อนออกแรงทุบเขาอย่างเต็มกำลัง

"นี่เธอ มิลิน ฉันเจ็บนะ" ไทเกอร์ตะโกนลั่น เมื่ออกของเขาและบ่ากว้างนั้นถูกหญิงสาวทุบเสียจนเริ่มรู้สึกเจ็บ

"ไม่ๆ ฉันจะทุบให้นายตายเลย ไอ้คนใจร้าย นี่แนะๆ " ....... ว้ายยยยย " เสียงหวานร้องเสียงหลงเมื่อแขนเรียวถูกชายหนุ่มรวบมันอย่างรวดเร็ว ร่างหล่อนถูกตวัดลงมานอนใต้ร่างหนาของเขา ดวงตากลมโตถลึงใส่เขาอย่างเอาเรื่อง หล่อนอยากที่จะฆ่าเขานัก ไอ้คนเลว

"นี่ปล่อยฉันนะ....... อื้อออ เจ็บ " หญิงสาวออกคำสั่งอย่างโมโห เมื่อชายหนุ่มตรึงข้อมือทั้งสองข้างของหล่อนเอาไว้กับแคร่นั้นหญิงสาวดิ้นรนไปมา

"ใครจะปล่อยให้โง่หละ เธอตีฉันเจ็บไปหมดแล้ว" ไทเกอร์เอ่ยพรางมองใบหน้าสวยนั้นนิ่ง

"ไม่...... ปล่อยๆ ๆ ๆ เดี๋ยวนี้นะไอ้เลว ไอ้บ้า" หล่อนยังคงดิ้นเร่าๆ อยู่ใต้ร่างชายหนุ่มปากบางก็เอาแต่ด่าทอเขา มิลินไม่รู้เลยว่าการที่หล่อนอยู่ใต้ร่างเขานี้มันเสียเปรียบมากน้อยเพียงไร หล่อนนุ่งผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ ด้วยความที่เคยชินและลืมตัว และด้วยการที่หล่อนดิ้นมันไปมานั้นปมของมันคลายออกโดยอัตโนมัติ

ไทเกอร์ลอบกลืนน้ำลายอยู่เนืองๆ เขาเห็นเนินเนื้อหน้าอกสวยของหญิงสาว ความร้อนในกายเขามันทวีขึ้น ยิ่งเมื่อได้เสียดสีเรือนร่างกับหล่อนด้วยแล้ว เขายิ่งยากแก่การควบคุมอารมณ์

"ไอ้บ้า มองอะไรของแก " มิลินถามเขาเมื่อเห็นว่าเขามองหล่อนนิ่งอยู่นานสองนานแล้ว สายตาเขาเรียบนิ่งไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ

"ไอ้บ้านี่ มองอะไรยะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" หล่อนเห็นเขาเงียบนิ่ง แต่สายตาทรงพลังของเขานั้นทำเอาหล่อนเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก มิลินมองหน้าเขาไม่ถนัดนักเพราะกองไฟมันอยู่คนละด้านกัน หล่อนมองตามสายตาเขา

"อุ้ย.....ว้ายยยย ไอ้บ้า ไอ้ลามก" เสียงหวานร้องดังลั่น เมื่อไล่สายตาเขาแล้วพบว่าเขากำลังมองอะไรอยู่ สองเต้าตูมของหล่อนตอนนี้กำลังหมิ่นเหม่ มันจะโพล่แหล่ไม่โพล่แหล่ออกมาจากผ้าขนหนูนั้น มันหลุดออกได้อย่างไรนะ หล่อนมัดมันแน่นแล้วนี่นา

"ลามกที่ไหน เธอจงใจใส่มาให้ฉันมองใช่เหรอ" ไทเกอร์พูดพร้องกับหรี่ตาสำรวจเนื้อเนียนขาวสะท้อนแสงไฟนั้น

"บะ บ้า ใครจงใจกัน ปะ ปล่อยฉันเดียวนี้นะ " เสียงหวานตวาดเขา พรางหลับตาปี๋

"ไม่ปล่อย เธอตีฉันเจ็บเธอต้องรับผิดชอบ " เสียงทุ้มห้วยส่งสายตาคมแกมดุลงมายังหญิงสาว มิลินกลืนน้ำลายอย่างลืมตัว

"ก็ใครใช้ให้แกเอาของรักของฉันมาทิ้งหละ คนเลวไม่มีหัวใจเลยหรือไง " มิลินเอ่ยขึ้น น้ำตาของหญิงสาวเริ่มคลอเมื่อนึกถึงภาพของหล่อนกับบิดาที่ถ่ายคู่กันตั้งแต่ยังเล็ก ซึ่งมีอยู่รูปเดียวด้วย หล่อนเอาไปไว้ดูตอนที่หล่อนเรียนอยู่ที่อเมริกานั้น พอหล่อนเรียนจบ หล่อนกลับมาหล่อนก็เอามาด้วย หล่อนรักมากรูปนี้

"หึ จะบอกให้นะแม่คุณ อยู่ที่นี่ของพวกนี้มันไม่จำเป็นต้องใช้ เขาพูดพรางมองไปยังเศษผ้าที่มันกำลังถูกไฟเผาดีละนิดๆ

"ไอ้บ้า แต่นี่มันรูปพ่อฉันนะ แกทิ้งมันไป ฉันมีอยู่รูปเดียวด้วย " มิลินพูดด้วยเสียงสั่นเครือ ไทเกอร์มองหญิงสาวหัวใจของเขาไหววูบเล็กน้อย ชายหนุ่มคลายมือออกอย่างลืมตัว

"นั่นมันก็เรื่องของเธอ อะไรที่ทำให้เธอเจ็บปวดมากที่สุดนั่นแหละฉันจะทำ"

มิลินเห็นว่ามือสวยของหล่อนเป็นอิสระแล้ว หญิงสาวค่อยๆ ควานหาสิ่งของที่จะเอาเลือดหัวผู้ชายใจร้ายคนนี้ออก หัวใจของหล่อนลิงโลด เมื่อมือเรียวคลำไปเจอไม้ขนาดเท่าพอเหมาะมือ หล่อนจำได้ เขาใช้มันเขี่ยไฟอยู่เมื่อสักครู่

ชอบทำให้คนอื่นเจ็บปวดเหรอ แม้แต่ผู้หญิงนายก็ไม่เว้นสินะ" หล่อนพูดเป็นการถ่วงเวลา

"ใช่ แล้วยิ่งเป็นลูกไอ้เมฆินด้วยแล้ว ฉันยิ่งสะ" พลั๊ก!!! ตุ๊บๆ ๆ " โอ้ยยยย" เสียงเข้มหยุดลงอัตโนมัติ โดยเป็นเป็นเสียงร้องอย่างเจ็บปวด เมื่อลำตัวของเขาถูกฟาดด้วยไม้ขนาดย่อม ชายหนุ่มล้มตะแคงไปอีกทาง หญิงสาวรีบผลักร่างหนาออกจากกายหล่อน จากนั้นก็รีบวิ่งหนีเขาไปทันที หล่อนวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตออกไปจากกระต๊อบนั้นแล้วตรงไปยังทะเลกว้างนั้นทันที หล่อนเห็นเขาจอดเรือไว้ที่นั้น

"ไปทางไหนดีมิลิน " หล่อนเปรยออกมาขณะวิ่งหนีชายหนุ่ม ด้วยความมืดนั้นจึงไม่รู้ว่าจะไปทางไหน

"อย่าหนีนะมิลิน เธอแสบมาก อย่าให้ฉันจับได้นะ " ไทเกอร์ตะโกนไล่หลังหญิงสาวร่างแกร่งวิ่งตามหล่อนไปติดๆ ชายหนุ่มเห็นหลังไหวๆ วิ่งไปทางด้านหน้า เขาจึงวิ่งไปอีกทาง......>>>