EP.18 #จูบแรก
985 Words
“คุณมาทำไม…”
“ฉัน… ฉันก็บอกไปแล้วไงคะว่าเอายาแก้หวัดมาให้”
“ทำไม? เป็นห่วงผมเหรอ?”
เจอคำถามเดิมอีกแล้ว เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ หากทว่ามันฟังแล้วรู้สึกขนลุกแปลก ๆ เป็นคำถามที่เธอได้ยินครั้งที่สองของวันแล้ว
“ก็… คุณเป็น…”
“บอส? จะบอกว่าที่คุณทำเพราะเห็นว่าผมเป็นบอสอย่างนั้นสินะ” เขาพูดดักคอจนร่างบางต้องลอบกลืนน้ำลาย ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ใกล้กันมาก ใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจของกันและกัน มันช่างเป็นอะไรที่อลิชาไม่ต้องการมาก เธอไม่เคยต้องการจะใกล้ชิดกับเจย์เดนขนาดนี้เลย
“ใช่ค่ะ เพราะคุณเป็นบอส เป็นเจ้านายของฉัน”
“อาหะ…” เจย์เดนพยักหน้ารับช้า ๆ แต่สายตานี่แพรวพราวหลุบต่ำตลอดเลย!
นี่เขาคิดจะจ้องให้มันทะลุชุดนอนเธอเลยหรือไงกัน!
คิดดังนั้นมือเล็กก็รีบยกขึ้นบดบังหน้าอกตัวเองโดยเร็ว สองตาจิกใส่เขาอย่างไม่พอใจ
“ฉันกลับได้แล้วใช่ไหม…”
“คุณเคยบอกว่าผมทำตัวเหมือนสมภารกินไก่วัดใช่ไหม?”
“คะ?” เธอขมวดคิ้วมองเจย์เดนอย่างไม่เข้าใจ พยายามประมวลผลคำพูดของเขา แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกินเมื่อใบหน้าหล่อแสนร้ายขยับลงมาใกล้กันอยู่เรื่อย รอยยิ้มเท่ ๆ ผุดขึ้นมุมปากพร้อมกับคำพูดชวนบาดใจเหลือแสน
“ถ้าผมคิดจะกินจริง ๆ คุณจะยอมให้ผมกินไหมล่ะ”
“พะ พูดอะไรของคุณคะ คุณรับปากแล้วนะว่าจะเลิกยุ่งกับฉัน”
กระจ่างขึ้นมาทันทีเมื่อฟังเขาพูดจบ อลิชารีบทวนความจำให้เขา เธอรู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก สายตาที่เขาใช้มองมามันร้อนแรงเกินไป มันไม่ดีมาก ๆ ไม่ดีเลย…
“ใช่ เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนผมคิดแบบนั้น แต่ตอนนี้เลิกคิดแล้ว”
“ทำไมละคะ”
หญิงสาวพลั้งปากถามด้วยความลืมตัว เพราะเธออยากรู้ว่าทำไมอยู่ดี ๆ เขาถึงเปลี่ยนใจและกลับคำพูดกะทันหันแบบนี้ เจย์เดนจ้องตาเธอนิ่งก่อนจะก้มลงมากระซิบริมใบหู เรียกความร้อนให้แล่นวูบวาบไปทั่วทั้งกายสาว
“ตอนแรกผมคิดจะปล่อยคุณไปนะอลิซ… แต่เพราะคุณเป็นฝ่ายเดินกลับมาหาผมเอง”
“...”
“ในเมื่อคุณหลงเข้ามาในดินแดนของผมแล้ว… อย่าหวังว่าจะได้ออกไปง่าย ๆ เหมือนในนิทานเด็ดขาด”
ดวงตาคมกริบจับจ้องเธอราวกับกำลังสะกดจิตกัน เธอไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้เลย มันเหมือนว่าความรู้สึกบางอย่างกำลังถูกเขาควบคุมทีละน้อย เจย์เดนร้ายกาจและอันตรายสำหรับเธอมาก เสน่ห์ของเขาไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ไม่มีทางต้านทานได้
และนั่นก็รวมเธอด้วย... อลิชารู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบกับเขาแล้ว…
“เพราะในดินแดนของผม… ไม่มีราชินีแดงตัวร้าย และช่างทำหมวกก็ไม่ได้ใจดีเสมอไป”
ความผิดพลาดของอลิชาในวันนี้คือการเอายาแก้หวัดมาให้เจย์เดน… แต่ที่พลาดสุด ๆ ก็คือการเผลอสบตากับนัยน์ตาสีเขียวมรกตแสนเจ้าเล่ห์นั่น มันเหมือนต้องมนต์จนน่าประหลาดใจ เธอไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้เลย
หัวสมองมันขาวโพลน สองหูอื้ออึงไปหมด แทบไม่รู้สึกตัวเลย
จนกระทั่ง...
“ยินดีต้อนรับสู่ดินแดนของผม… อลิซ”
“อะ… อื้อ!”
จบเสียงกระซิบแสนเซ็กซี่นั่น ริมฝีปากกรุ่นร้อนทาบทับลงมาด้วยความรวดเร็ว เรียกสติของหญิงสาวกลับมาเกินครึ่ง สองมือรีบยกขึ้นผลักดันเขาออกห่างทันที ริมฝีปากเม้มแน่นไม่ยอมให้เขารุกล้ำเข้ามาง่าย ๆ แต่มันคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเจย์เดน เพราะนอกจากเขาจะพยายามบดขยี้ริมฝีปากของเธอแล้ว กลางลำตัวเขายังบดเบียดแนบชิดเข้ามาจนเกินพอดีอีกด้วย ฝ่ามือร้อน ๆ เลื่อนจากหัวไหล่... แผ่นหลัง... และหยุดลงบนสะโพกกลมกลึงของเธอ…
“อะ…”
เพราะถูกเขารุกมากเกินไป เธอเลยเผลอปล่อยให้เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้ามาช่วงชิงลมหายใจกันในที่สุด ความหวานละมุนแทรกซึมเข้ามาช้า ๆ หัวสมองเริ่มพร่ามัวลง ร่างกายของเธอกำลังโดนปั่นป่วนไปหมดทั้งตัว
ทั้งริมฝีปากที่กำลังถูกเขารุกล้ำ... ทั้งสะโพกที่กำลังถูกฝ่ามือร้อนบีบขย้ำ… อลิชาไม่สามารถต้านทานมันได้อีกต่อไป…
เจย์เดนช่ำชองในเกมรักมาก เขาทำทุกอย่างให้มันดูง่ายดายโดยใช้ความร้อนรุ่มปั่นป่วนเธอ เขาพร่าสติและแย่งชิงตัวตนของเธอไปทีละนิด อลิชาไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองนอนลงบนเตียงของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เจย์เดนแทบไม่เปิดโอกาสให้เธอได้หายใจเลยด้วยซ้ำ เขายังคงจูบซับความหวานอย่างไม่ยอมละห่าง ก่อนจะกดจูบหนัก ๆ ลงบนริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มอีกครั้งและค่อย ๆ ผละออกช้า ๆ
“อืม ตัวคุณหอมจัง…”
และนั่นคือคำพูดแรกที่เขาครางออกมาหลังจากผละจากริมฝีปากเธอ เขาจูบพรมพวงแก้มและกดเน้นลงตามสันกรามลากมาจนถึงลำคอ ตลอดการกระทำของเขา อลิชารับรู้ได้ทุกอย่างแต่มันไม่อาจต้านทานได้ เธอทำได้แค่เพียงนอนนิ่งตัวสั่นและจิกปลายเล็บลงบนลาดไหล่เขาเท่านั้น
นี่มันบ้ามาก… บ้าเกินไปแล้ว…
เธอเพิ่งเสียจูบแรกให้กับเจย์เดน… ผู้ชายที่เธอยังไม่รู้จักดีพอด้วยซ้ำ แถมเขายังเป็นถึงเจ้านายของเธออีกต่างหาก!
- Writer
