EP.06 #น่าสงสัย
1126 Words
“คะ?”
เพราะอลิชายังพูดไม่ทันจบ และเพราะเสียงลมด้านบนค่อนข้างแรง ทำให้เธอได้ยินสิ่งที่เจย์เดนพูดไม่ค่อยชัดเจนนักจึงอดไม่ได้ที่จะถามย้ำอีกรอบ หากทว่าดูเหมือนเขาจะไม่ยอมบอกมันง่าย ๆ อีกแล้วน่ะสิ “นี่คุณ พูดอีกรอบสิคะ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ยินเลย”
“ผมเป็นคนไม่ชอบพูดอะไรซ้ำ ๆ ซะด้วยสิ” เจย์เดนยิ้มเจ้าเล่ห์ เรื่องอะไรเขาต้องพูดใหม่ด้วยล่ะ เมื่อครู่เขาก็แค่หลุดปากออกไปหรอก ไม่รู้อะไรมันดลใจให้พูดแบบนั้นกัน โชคดีนะที่อลิชาไม่ทันได้ยิน
ไม่อย่างนั้นเธอคงจะ… ไก่ตื่นไปแล้วแน่ ๆ
ทางด้านอลิชารู้สึกไม่พอใจเจย์เดนขึ้นมาดื้อ ๆ เธอรีบลุกขึ้นยืนทำท่าจะเดินหนีออกมา ทว่ากลับถูกมือหนาคว้าข้อมือเอาไว้ มันเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านร่างกายอย่างไรอย่างนั้น บริเวณที่ถูกมือหนาสัมผัสมันร้อนวูบวาบแปลก ๆ จนเธอต้องรีบสะบัดมือออก
“ทะ… ทำอะไรของคุณน่ะ!”
“จับมือ”
อลิชาอ้าปากค้างกับคำตอบหน้าตายของเขา
เดี๋ยวนะ… นี่เราสนิทกันถึงขั้นจับมือถือแขนกันได้แล้วหรือไง!
ได้ข่าวว่าเธอเพิ่งเจอเขาเป็นครั้งที่สองเองนะ!
ให้ตายสิ! เจย์เดนนี่ไว้ใจไม่ได้เลยสักนิด!
“แล้วตกลงคุณจะเซ็นสัญญาร่วมงานกับทางบริษัทไหม? ถ้าคุณตกลงผมจะได้สั่งให้เลขาไปเตรียมสัญญาไว้ให้”
“เลขา? โปรแกรมเมอร์อย่างคุณมีเลขาด้วยหรือคะ?” อลิชาขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย
เจย์เดนทำท่าอึกอักเล็กน้อย ท่าทางของเขาดูน่าสงสัยจนเธอสังเกตเห็น
“ผมหมายถึงเลขาของบอสไงครับ แหมคุณก็... โปรแกรมเมอร์อย่างผมจะไปมีเลขาได้ยังไงล่ะ”
“ฉันก็ว่างั้น… แต่คุณดูน่าสงสัยนะคะ” ร่างบางกอดอกมอง พยายามจับผิดชายหนุ่มทางสายตา
เธอเริ่มรู้สึกแปลก ๆ กับเขาแล้วนะ เขาทำให้เธอรู้สึกไม่ไว้ใจเลย
“ไม่เอาน่าอลิซ คุณอย่าจับผิดผมแบบนั้นสิครับ” เจย์เดนเบี่ยงประเด็นด้วยการขยับเข้าใกล้อลิชามากกว่าเดิม แถมยังเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกเธออีกต่างหาก ส่งผลให้ร่างบางหน้าร้อนเห่อขึ้นมาเสียดื้อ ๆ
“มะ… เมื่อกี้คุณเรียกฉันว่าอะไรนะ?”
“อลิซ?”
“ฉันชื่ออลิชา หรือลิชาค่ะ ไม่ใช่อลิซสักหน่อย”
“แต่ผมอยากเรียกว่าอลิซนี่ อลิซในแดนมหัศจรรย์ของผมไง”
คำตอบของเจย์เดนทำอลิชานิ่งไปหลายวินาที เธอมองหน้าผู้ชายหน้ามึนอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ก่อนจะหมุนตัวแล้วรีบเดินหนีออกมา ถึงเธอจะแกร่งและมั่นสักแค่ไหน แต่ถ้าโดนผู้ชายหล่อเหลือร้ายแถมยังเจ้าเล่ห์อย่างเจย์เดนอ่อยบ่อย ๆ แบบนี้ หัวใจดวงน้อยมันก็สั่นไหวได้เหมือนกันนะ
“เดี๋ยวสิอลิซ ตกลงคุณจะเซ็นสัญญาไหมครับ ตอบผมก่อนสิ”
“ฉันขอคิดดูก่อนค่ะ ตอนแรกก็คิดว่าจะเซ็นนะ แต่พอเจอคุณแล้วฉันรู้สึกลังเลใจมาก” อลิชาตีหน้านิ่งพลางปรายตามองคนข้าง ๆ ซึ่งกำลังขมวดคิ้วน้อย ๆ แต่ทว่าเท่บาดใจชะมัด
“ผมทำอะไรผิดเหรอ? ทำไมคุณถึงลังเลเพราะผมล่ะ” เจย์เดนถามอย่างไม่เข้าใจ เขาคิดว่าอลิชาจะต้องสนใจกับข้อเสนอของเขา และยอมตกลงมาร่วมงานด้วยกัน แต่อยู่ ๆ เธอกลับมาบอกว่าลังเลเพราะเขา นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มงุนงงมาก
“เฮ้อ! ฉันล้อเล่นน่ะคุณ เอาเป็นว่าฉันตกลงจะเซ็นสัญญาแล้วกันนะคะ พร้อมเมื่อไหร่ติดต่อฉันให้เข้ามาเซ็นได้เลยค่ะ” ร่างบางหยุดเดินแล้วหันมาพูดกับเจย์เดนอีกครั้ง พอเห็นรอยยิ้มมุมปากของเขาเธอก็รีบเบือนหน้าหนี เสน่ห์ของผู้ชายคนนี้เหลือร้ายจริง ๆ เลย อยู่ใกล้ ๆ แล้วไม่ดีต่อหัวใจสักนิด เธอคงต้องระวังให้มากกว่านี้ซะแล้ว
“แสดงว่าคุณยอมตกลงเซ็นสัญญาร่วมทริปกับผมแล้วใช่ไหม”
“ฉันยอมเซ็นสัญญาร่วมทริปกับบริษัทต่างหากล่ะค่ะ ไม่ใช่กับคุณสักหน่อย” เธอยอกย้อนเบา ๆ ขณะกดลิฟต์ เจย์เดนไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่ยืนมองเงียบ ๆ จนกระทั่งประตูลิฟต์เปิดออก เธอก้าวเข้าลิฟต์ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา เอ่ยถามความแปลกใจ “คุณจะไม่ไปด้วยกันเหรอคะ?”
“อ้อ พอดีผมต้องไปทำงานต่อน่ะ ผมส่งคุณแค่นี้นะครับ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”
“พรุ่งนี้?”
“อาหะ พรุ่งนี้เราจะมาเซ็นสัญญากัน”
“เอ๊ะ ทำไมเร็วนักละคะ?”
“สำหรับผมมันช้าไปซะด้วยซ้ำ… อลิซ”
เจย์เดนยิ้มอ่อยเธออีกแล้ว!
ไม่นะ! อย่าไปมองนะยัยลิชา เธอเจอเขายังไม่ถึงวันแต่กลับใจสั่นไปไม่รู้กี่รอบแล้วเนี่ย เพราะรอยยิ้มนั่นแท้ ๆ เลย!
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
หญิงสาวรีบตัดบทแล้วกดปุ่มปิดประตูลิฟต์ทันที ก่อนประตูลิฟต์จะปิดลงทั้งสองยืนนิ่งสบตากัน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอีกแล้ว เพียงเพราะแววตาแพรวพราวระยิบระยับผสมผสานกับใบหน้าหล่อเหลาและรอยยิ้มแสนเสน่ห์นั้นของเขา…
ให้ตายสิ! ผู้ชายคนนี้ช่างอันตรายจริง ๆ!
.
.
.
วันต่อมา…
“นี่เป็นสัญญาทั้งหมดของการร่วมทริปตลอดระยะเวลาสามเดือนนะคะ คุณอลิชาลองอ่านอย่างละเอียดก่อนเซ็น ถ้าสงสัยอะไรเชิญถามได้เลยนะคะ”
เอกสารสัญญาสองฉบับถูกวางลงบนโต๊ะตรงหน้า อลิชายิ้มขอบคุณพลางรับขึ้นมาอ่านทวนในใจ วันนี้เธอมีนัดเซ็นสัญญากับทางบริษัท JDWorld ในช่วงสายของวัน ซึ่งปกติแล้วการเซ็นสัญญาจะต้องมีฝ่ายบุคคลมาร่วมเป็นพยานด้วย ทว่าบริษัทนี้กลับไม่มีใครเลยนอกจาก แพรวา เลขาของประธานบริษัทเพียงเท่านั้น
“เอ่อ… วันนี้มีแค่เราสองคนเท่านั้นเหรอคะ?” อลิชาเงยหน้าขึ้นถามขณะวางเอกสารในมือลงหลังอ่านจบ แพรวาส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนจะตอบรับด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“ใช่ค่ะ วันนี้เราจะเซ็นสัญญากันแค่สองคนค่ะ ว่าแต่... คุณอลิชากำลังมองหาใครอยู่หรือเปล่าคะ?” เธอถามอย่างรู้ทัน นั่นทำให้อลิชารีบเอนตัวกลับมานั่งตัวตรงอีกครั้ง
บ้าจริง! เธอไม่ได้กำลังมองหาใครสักหน่อย…
- Writer
