EP.01 #เชิญชวน
1007 Words
“สนใจมาเป็น ‘อลิซในแดนมหัศจรรย์’ ของผมไหม?”
คำเชิญชวนมาพร้อมรอยยิ้มสุดเซ็กซี่และแววตาร้อนแรงของชายหนุ่มร่างสูง ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรกรีกตัดรับกับเรือนผมสีเทาควันบุหรี่เท่ ๆ ดวงตาเรียวรีคมกริบน่าหลงใหลชวนเคลิ้ม ริมฝีปากหนาได้รูปยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
เขาช่างดูดีเหลือร้าย… เรียกได้ว่าถ้าผู้หญิงคนไหนหลงสบตาคงใจละลายลงไปกองบนพื้นเลยทีเดียว
สำหรับหญิงสาวเองก็เช่นกัน เธอไม่รู้หรอกว่าเขาคนนี้เป็นใคร แล้วทำไมคนหล่อ ๆ อย่างเขาถึงเข้ามาพูดประโยคนี้กับเธอ เท่าที่จำได้เธอไม่เคยรู้จักเขาเลยด้วยซ้ำ แถมวันนี้เธอก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อสนทนากับใครเพราะเธอตั้งใจมาลากน้องชายตัวดีกลับบ้านต่างหาก!
ย้อนกลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน
ในขณะที่ อลิชา ศิวะกุล PR สาวสวยกำลังนั่งทำงานอยู่ที่บริษัทด้วยความหมดอาลัยตายอยากอยู่นั้น จู่ ๆ ลินดา ผู้เป็นมารดาโทรเข้ามาบอกว่า อลัน น้องชายเพียงคนเดียวของเธอทำตัวเกเรโดดเรียนเพื่อไปร่วมงานแข่งเกมออนไลน์เกมหนึ่งอีกแล้ว
และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้องชายของเธอโดดเรียนเพื่อไปร่วมงานแข่งเกมแบบนี้ เขาเคยแอบหนีไปหลายครั้งแต่ก็ถูกอลิชาตามไปลากกลับแทบจะทุกครั้ง
และครั้งนี้ก็เช่นกัน… คงเป็นหน้าที่ของพี่สาวอย่างอลิชาอีกแล้วสินะ
บางทีอลิชาก็รู้สึกเหนื่อยกับเรื่องเดิม ๆ พวกนี้เหลือเกิน อลันกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยอยู่ไม่กี่เดือนแล้ว แต่ยังทำตัวเกเรไม่สนใจการเรียนเหมือนเดิม ไม่รู้จะติดเล่นเกมพวกนั้นทำไมนักหนา ช่างน่าเหนื่อยหน่ายจริง ๆ
กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน
ตอนนี้อลิชากำลังยืนอยู่หน้างานแข่งขันเกมออนไลน์เกมหนึ่งซึ่งอลันแอบหนีมาร่วมงาน ตอนแรกที่มาถึงเธอตรงเข้าไปลากน้องชายออกมาจากงานโดยไม่สนใจว่าใครจะมองสักนิด
แต่อลันก็คืออลัน เด็กหัวดื้อที่ชอบต่อต้านพี่สาวตัวเองตลอดเวลาทั้งที่ทั้งสองอายุห่างกันตั้งห้าปี แถมอลิชายังเป็นคนส่งเสียให้เขาเรียนอีกต่างหาก เขาดื้อไม่ยอมกลับง่าย ๆ เป็นเหตุให้สองพี่น้องยืนทะเลาะกันเสียงดังตรงบริเวณทางเข้างาน
ระหว่างทั้งสองกำลังเถียงกันอยู่นั้น จู่ ๆ ผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น เขาเดินออกมาจากภายในงาน ท่าทางภูมิฐานดูดี หน้าตาหล่ออลังการสุด ๆ หนุ่มหล่อลูกครึ่งผู้มีนัยน์ตาสีเขียวมรกตแสนเซ็กซี่ เขาจับจ้องเธออย่างไม่วางตา สายตาแพรวพราวของเขาทำให้อลิชาไม่เป็นตัวของตัวเองไปชั่วขณะ
“ผมรอฟังคำตอบของคุณอยู่นะ… คุณอลิชา” น้ำเสียงทุ้มน่าฟังถามย้ำอีกครั้ง ส่งผลให้อลิชาสะดุ้งเล็กน้อยพลางกะพริบตาปริบ ๆ เพื่อไล่ความคิดต่าง ๆ นานาออกไป
เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาคมเข้มด้วยความรู้สึกแปลกใจกับท่าทางของเขาราวกับเคยรู้จักกับเธอมาก่อน
“นี่เราเคยรู้จักกันด้วยหรือคะ?”
“นั่นสินะ เราเคยรู้จักกันไหมนะ…” ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย ยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกสงสัยมากไปกว่าเดิม ดวงตาเรียวรีคมกริบจ้องลึกเข้ามาราวกับกำลังหาอะไรบางอย่างในดวงตาของเธอ
อ่า… สายตาเขาช่างร้อนแรงอย่างกับไฟเลยล่ะ!
“เอ๊ะ… ตกลงยังไงกันแน่คะ? สรุปเราเคยพบกันหรือเปล่า ทำไมฉันถึงจำคุณไม่ได้เลยล่ะ” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างจับผิด อลิชามั่นใจว่าเธอไม่เคยรู้จักเขาเลย และมั่นใจมากว่าไม่เคยพบเขามาก่อนเช่นกัน
“ถ้าความรู้สึกคุณบอกแบบนั้น ก็คงจะตามนั้นล่ะครับ”
“แล้วทำไมคุณถึงรู้จักชื่อฉันคะ? ฉันมั่นใจว่าเราไม่เคยรู้จักกันนะคะ”
“เรื่องนั้นไม่เห็นยากเลย จากตรงนี้ไง” นิ้วเรียวยกขึ้นจิ้มลงตรงเนินอกของอลิชาอย่างถือวิสาสะ ไม่สิ… ความจริงเขาจิ้มลงตรงป้ายชื่อพนักงานของเธอต่างหากล่ะ!
จริงสิ! เธอลืมเอาป้ายชื่อออกนี่นา!
คิดได้ดังนั้นมือเล็กรีบดึงมันออกจากอกเสื้อแล้วเก็บเข้ากระเป๋าทันทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาพลางขมวดคิ้วใส่อย่างไม่ค่อยชอบใจขึ้นมาเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้หล่อจริงเธอไม่เถียง แต่ท่าทางและสีหน้ากรุ้มกริ่มนั่นมันดูไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด แถมสายตาร้อนแรงที่เหมือนจะเชิญชวนกันขึ้นเตียงตลอดเวลานั่นอีก เห็นแบบนี้เธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดมองไม่ออกนะว่าอะไรเป็นอะไร ผู้ชายประเภทไหนกันที่ใช้สายตาอย่างนั้นมองผู้หญิงที่เพิ่งเคยพบกันครั้งแรกแบบนี้
เขาคงจะเป็นผู้ชายประเภทอันตรายที่ไม่ควรเข้าใกล้อย่างนั้นสินะ…
“คุณเป็นใครและต้องการอะไรจากฉันกันแน่”
“ผมแค่ต้องการชวนคุณมาร่วมงานด้วย”
“งาน? งานอะไรของคุณคะ?” อลิชาเลิกคิ้วสูงพลางจ้องหน้าเขา มือเล็กยังคงกำชายเสื้อน้องชายตัวเองเอาไว้แน่น โชคดีที่อลันไม่ดิ้นรนแกะมันออกเหมือนกับตอนแรก ไม่อย่างนั้นเธอคงจะรั้งเขาไม่อยู่แน่ ๆ
“งานง่าย ๆ สบาย ๆ ไม่ต้องใช้แรงเยอะ แถมยังได้เงินดี… น่าสนใจใช่ไหมล่ะครับ”
ร่างสูงพูดจากำกวมจนคนฟังรู้สึกเดือดนิด ๆ นี่เขากำลังจะสื่อให้เธอคิดถึงงานประเภทไหนกันแน่! ไอ้งานง่าย ๆ เงินดี ๆ มันก็มีอยู่ไม่กี่งานหรอก! แล้วไม่พูดเปล่านะ สายตาของเขายังแพรวพราวระยิบระยับแปลก ๆ อีกต่างหาก ดูไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด!
- Writer
