EP.02 #ไม่สนใจ
1047 Words
“ถ้าคุณจะเข้ามาพูดจาไม่รู้เรื่องแบบนี้ รบกวนหลีกทางด้วยค่ะ ฉันจะกลับบ้าน” เธอกัดฟันพูดอย่างสุภาพ แม้ในใจอยากจะตะโกนไล่เขามากก็เถอะ
“โอเค ๆ ผมบอกดี ๆ ก็ได้ ผมกำลังชวนคุณมาร่วมงานกับทางบริษัท JDWorld ซึ่งเป็นบริษัทเกมออนไลน์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยครับ”
อลิชาปรายตามองตามทิศทางของปลายนิ้วร่างสูงซึ่งชี้เข้าไปทางงานด้านหลัง บริเวณนั้นกำลังจัดงานการแข่งขันเกมออนไลน์ภายในห้างสรรพสินค้าชื่อแห่งดัง และแน่นอนว่ามันเป็นงานเดียวกับที่อลันโดดเรียนมาร่วมแข่งขันด้วยนั่นเอง หญิงสาวไม่แน่ใจนักว่างานที่เขาต้องการชวนไปทำนั้นคืองานตำแหน่งอะไร แต่ถ้าเป็นงานที่เกี่ยวข้องกับเกมออนไลน์นั่น เธอคงจะไม่สนใจแน่นอน
“ถ้าคุณหมายถึงงานเกมออนไลน์นั่น ฉันคงไม่สนใจหรอกค่ะ”
เธอตอบกลับอย่างไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ถึงเธอจะจบประชาสัมพันธ์มาและกำลังคิดจะเปลี่ยนงานอยู่ เพราะเบื่อระบบเส้นสายภายในบริษัทแถมยังถูกเพื่อนร่วมงานบางคนหมั่นไส้หาว่าเธอเป็นเด็กเส้นก็จริง แต่เธอก็ไม่ได้เดือดร้อนถึงขนาดต้องไปทำงานตามคำชักชวนของคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่ออย่างผู้ชายคนนี้
“คุณลองกลับไปคิดดูก่อนไหมครับ งานที่ผมเสนอให้คุณทำมันคืองานที่ง่ายมาก ๆ เลยนะ แค่แต่งตัวสวย ๆ สวมบทบาทเป็นอลิซ สาวน้อยในดินแดนมหัศจรรย์และคอยประชาสัมพันธ์หน้างานเกมออนไลน์ของผมเท่านั้นเอง” ชายหนุ่มพยายามโน้มน้าวอีกครั้งเมื่อเห็นว่าอลิชามีท่าทีไม่สนใจในสิ่งที่เขาเสนอ ทั้งที่ตำแหน่งของเธอมีสาว ๆ มากมายสนใจอยากจะได้รับ แต่เธอกลับปฏิเสธอย่างง่ายดายซะอย่างนั้น
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะคะ? อีกอย่างฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าสิ่งที่คุณพูดมันคือเรื่องจริง ในเมื่อคุณเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ” เธอพูดพลางเลื่อนสายตามองป้ายที่ติดอยู่บนเสื้อของเขา มันคือป้ายเล็ก ๆ ที่มีคำว่า Staff ติดอยู่ “อ้อ ที่แท้คุณก็เป็นทีมงานนี่เอง ถ้าอย่างนั้นฉันก็ยิ่งไม่สนใจ เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ”
“เฮ้ย! จะบ้าเหรอพี่ลิชา เขาไม่ใช่…”
“เงียบไปเลยนะอลัน! กลับบ้านไปนายโดนแม่เล่นงานแน่!”
อลันน้องชายตัวแสบกำลังจะแย้งอะไรบางอย่างแต่กลับถูกพี่สาวชี้หน้าขัดไว้เสียก่อน อลิชาปรายตากลับมามองผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง คิ้วสวยขมวดเข้าหากันพลางสบตากับเขาเหมือนต้องการให้เขาหลบทางไป ร่างสูงมองออกว่าเธอต้องการให้เขาทำอะไร แต่เขากลับทำหน้ามึนยืนนิ่งไม่ขยับหนี แถมยังพยายามโน้มน้าวเธออีกรอบ
“ผมอยากให้คุณลองกลับไปคิดทบทวนดูอีกครั้งนะครับ ถ้าคุณสนใจร่วมงานกับบริษัทเราคุณจะได้ค่าตอบแทนเป็นสองเท่าจากที่คุณเคยได้รับเลยนะ”
ข้อเสนอของเขาทำให้อลิชาหูผึ่งทันที เรื่องเงินสำคัญกับเธอมากเลยทีเดียว เพราะมันสามารถหล่อเลี้ยงครอบครัวของเธอให้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น และเขากำลังทำให้เธอลังเล…
“แล้วฉันจะเชื่อคุณได้ยังไงคะ? คุณก็เป็นลูกจ้างเหมือนกันจะมารับรองอะไรได้…”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เจ้านายของผมกำลังมองหาสาวสวยแบบคุณให้มาสวมบทบาทเป็นอลิซอยู่พอดี และเขามอบหน้าที่นั้นให้ผมจัดการด้วย เพราะฉะนั้นหากคุณสนใจจะร่วมงานกับเรา คุณสามารถเข้ามาติดต่อผมที่บริษัทได้ทันทีเลย ชื่อของผมคือ เจย์ เป็นโปรแกรมเมอร์ของบริษัทครับ”
อลิชามองเขาอย่างพินิจพิจารณาอีกครั้ง ที่แท้ก็เป็นโปรแกรมเมอร์เองหรอกเหรอ ถึงท่าทางการแต่งตัวของเขาจะดูน่าเชื่อถือมาก แถมยังดูไม่ค่อยเหมือนพวกทีมงานสักเท่าไหร่ก็เถอะ แต่ข้อเสนอของเขาที่พูดมามันก็น่าสนใจไม่ใช่น้อย แล้วถ้างานที่เขาบอกมันแค่การแต่งคอสเพลย์สวมบทบาทเป็นตัวละครในเกมจริง ๆ มันก็คงจะไม่ยากเท่าไหร่ หากได้รับค่าตอบแทนดีกว่าที่เก่าจริง ๆ มันก็น่าสนใจมากเลยทีเดียว
แต่มันคิดอยู่ที่ว่า… เธอไม่ค่อยไว้ใจเขาน่ะสิ!
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอเก็บเรื่องนี้ไปคิดดูก่อนแล้วกันค่ะ”
อลิชาตีสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงออกว่าสนใจในข้อเสนอของเขามากนัก เห็นแบบนี้เธอเป็นคนที่มีชั้นเชิงนะ ไม่อย่างนั้นจะได้เป็น PR ระดับท็อปของบริษัทเชียวเหรอ เรื่องภาพลักษณ์คือกฎเหล็กของตำแหน่ง PR อยู่แล้ว เธอจึงสามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ดี
“ตอนนี้ฉันขอตัวพาน้องชายกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมคะ?”
“เชิญครับ หวังว่าเราคงจะได้ร่วมงานกันนะ คุณอลิชา”
เจ้าของชื่อที่ถูกเรียกด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่เผลอสบตากับเขาเพียงชั่วครู่ก่อนจะรีบละหนีทันที รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก ปกติแล้วเธอเป็นคนเก็บอาการเก่งนะ แต่ไม่รู้ทำไมพอได้สบตากับนัยน์ตาสีเขียวมรกตคู่นี้ เธอกลับไม่เป็นตัวของตัวเองเลยสักนิด
“ไปกันเถอะอลัน แม่รอนานแล้ว”
อลิชารีบเปลี่ยนเรื่องกลับมาที่น้องชายตัวเองก่อนจะออกแรงลากอลันให้เดินตามหลังมาโดยไม่หันกลับไปมองเขาคนนั้นอีก เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอรู้สึกร้อนแปลก ๆ ยามสบตากับเขา แน่นอนว่าเขาหล่อ มีเสน่ห์ และแสนจะเซ็กซี่ ท่าทางและการพูดจาก็ดูดีจนไม่น่าจะเป็นแค่โปรแกรมเมอร์ธรรมดา ๆ อย่างที่เขาแนะนำตัวเลย แถมข้อเสนอของเขานี่มันก็ช่างน่าสนใจเสียจริง...
สาวคอสเพลย์อย่างนั้นน่ะเหรอ… น่าสนุกดีนี่…
- Writer
