ตอนที่12 คนอื่น
“มองเหี้ยอะไรอยู่”
“กูก็มองไปเรื่อย” ถึงจะตอบเพื่อนไปอย่างนั้นแต่สายตาจ้องมองชายหญิงที่นั่งตัวติดกันไม่ละ
“อ๋อ พิมประภา”
“กูบอกว่าไม่ได้มองไง”
“กูก็ไม่ได้พูดกับมึง” องศาตอบกลับเขาหน้านิ่งพลางยกแก้วในมือขึ้นดื่มแล้วกลับไปนั่งที่เดิม “เขาลนไปเองเหรอเนี่ย ”
“พิ้งค์ไม่รู้ใช่มั้ยว่าคืนนี้มึงออกมา”
“อืม ละมึงก็อย่าให้รู้ กูเบื่อ”
“กูก็เบื่อ บอกตรง ๆ กูรำคาญแทนมึงฉิบหาย” พิรมลเป็นผู้หญิงที่เขาจะจำให้ขึ้นใจเลยว่าต่อให้เมาแค่ไหนก็จะไม่เอา ไอ้สวยก็สวยอยู่หรอกแต่ตามรังควาญอย่างกับเจ้ากรรมนายเวร “น่ากลัว”
สิ่งที่คนพูดเยอะอย่างเขาเบื่อตอนนั่งกับองศาก็คือเพื่อนเป็นคนไม่ค่อยพูด ประโยคยาว ๆ ที่มันจะพูดออกมาก็คือคำที่มันใช้ด่าเขาเท่านั้น
“กูกลับละ”
“อ้าว กลับไวจังวะ”
“มึงก็ไม่ได้อยากอยู่แล้วนี่?” องศาเลิกคิ้วใส่เขาเหมือนรู้อะไรมา และมันก็รู้ใจเขาจริง ๆ
“มึงจะกลับก็ร
