Bir kelebek ağrısıydı,vakit dardı,mevsim hicazdı...Yetişmem gereken bir ölüm,kaçmam gereken bir hayat vardı.
Birhan Keskin
....
Kulağına dolan kahkaha sesleriyle gözlerini araladı.Yumuşacık beyaz bir bulutun üzerinde yatıyordu.Etrafını saran bulutlardan İplik iplik parlak bir ışık hüzmesi süzülüyordu.
Işık yüzünde dans ederken, başını kahkaha seslerinin geldiği yöne çevirdi.Kaşları şaşkınca havalanırken, gözlerinde kocaman bir gülümseme yeşerdi.Kalktığı gibi kalabalığa doğru koşmaya başladı.Bulutların üzerinde koşuyordu.Bulutların hem pofuduk hem de demir gibi sağlam olmalarına ayrıca şaşkındı.Koştuğu yönde Zoya,annesi,babası,Eda,Larisa ve üç kişi daha; beyaz renkli,kıvamlı bir ırmağın kenarında oturuyorlardı.Yanı başlarında göz alabildiğine uzanan kan çiçeği tarlası vardı.
Diğer kişi
