มหาลัยบท อืม ประถม มัธยม แล้วก็มหาลัย 2/3

1253 Words

วันนี้เขาป่วย เป็นหวัดแดด ขับรถตากแดด ไข้ขึ้นจนต้องฉีดยาลดไข้ ธารา : ขับรถตากแดดบ่อย ผม : ผมจุ๊บเหม่งมา หายแน่นอน ธารา : กินยาดีกว่ามั้ย5555 ผม : ยู่ปาก. พี่พักผ่อนนะครับ กินข้าวกินยา พักผ่อน (ผมจะได้แอบลวนลามพี่ตอนนอน) ธารา : ความคิดชั่วร้ายมาก5555 ผม : พี่รู้ได้ไงอะ! นี่ผมคิดนะ พี่รู้อะ ธารา : 55555555 ผม : พี่โอเคมั้ย ธารา : ปวดหัว เหงื่อออกเต็มไปหมด ผม : ผมกอดได้มั้ย ธารา : เดี๋ยวติดไข้ ผม : ไม่กลัว แต่ถ้าพี่บอกไม่ ผมรอได้ แค่อยากให้พี่รู้ว่าผมห่วงพี่มากจริงๆ ธารา : ครับๆ กอดก็ได้มา ผม : อ้าแขนกอด. ลูบหลังเบาๆ ธารา : หึ ผม : อะไร ธารา : อย่ามาร้องว่าติดไข้ล่ะ ผม : มีหมอก็ให้หมอรักษาสิครับ จากวันนั้นเขาเริ่มเข้าเวรบ่อยขึ้นจนคุยกันน้อยลง ผม : พี่พักผ่อนบ้างนะครับ ผม : ลูบแก้มเบาๆ ผม : ฝันดีนะครับ ธารา : เด้งแชทรัวเกิน ผม : ปิดเสียงก็ได้นะ เวลาผมเพ้อจะได้ไม่กวนพี่ ธารา : เปล่า มีแชทคนอื่นด้วย ผม : ออ วันนั้นเพื่อนเขาลากไปกินหมูกะทะ บ่นใหญ่เลย ผม : ยังไม่หายดี ยังไปกินหมูกะทะอีกเหรอครับ ธารา : เอารถมาลากขึ้นไปเลย นานๆ ทีเจอกัน ผม : พี่ผ่อนคลายก็ดีแล้วครับ ธารา : ครับ ผม : คิดถึงนะครับ ธารา : เช่นกัน ขยี้ตาอีกรอบ ผม : ตาฝาดรึเปล่า ไม่ๆ พี่คงคิดถึงทุกคนแหละ ธารา : เปล่านี่ ดูถูกแล้ว ยิ้ม. ผม : หถ หะ แก้มแดง. พี่คิดถึงทุกแชทรึเปล่าครับ ธารา : ไม่นะ คำว่าคิดถึงพี่มีจำกัด ผม : พี่แอทแทคผม ธารา : เปล่าทำนะ ขำ. ผม : เพราะพี่เป็นแบบนี้ผมถึงรู้สึกว่าโดนปั่นหัวอยู่ แต่ก็โทษพี่ไม่ได้ พี่ไม่ได้ใช้ให้ผมชอบนี่ วันนี้เหนื่อยมั้ยครับ ธารา : ไม่เหนื่อยๆ ผม : ผมแคร์พี่นะ ธารา : ครับ อย่าลืมแคร์ตัวเอง ผม : ไม่เล่นมุกเป็นห่วงแล้ว ธารา : ไม่เป็นไรหรอก ผม : แต่ผมเป็น นอยด์นิดหน่อยแต่เข้าใจ เห็นมั้ยผมเก่งนะ ธารา : ครับ เก่งมากครับคนเก่ง ผม : แก้มแดง. แค่พี่พูดเท่านี้ผมก็หายใจสะดุดแล้ว ธารา : ยีผม. น่ารักดี ผม : ยิ้ม. ถูแก้ม วันถัดมา เขาก็อัพสเตตัส “thinking you could live without me” เอาไงละฉัน ใจจะพัง จากที่เคยรุกมาตลอดเจอเขาเข้าไปเคะแตก พอเจอประโยคนี้เข้าไป เพ้อหนักเลย โคตรน้อยใจ วันต่อมา อัพสเตตัสใหม่ “ร้อนนะครับ อย่าร้องนะ เดี๋ยววันนี้มาตอบแชท #ไม่ร้องนะครับคนเก่ง” วันนั้นที่มีการโพสต์พี่เขาก็เข้ามาตอบแชทปกติฉันทนไม่ได้เลยถามไป ผม : พี่ครับ พี่มีคนที่ชอบแล้วใช่มั้ย ผม : ผมจะได้ทำใจจริงๆ บอกตรงๆ ผมเจ็บโคตร ผมขอโทษนะ ธารา : 5555 ที่โพสต์นั้นเหรอ ผม : อืม ธารา : หมายถึงใครกันนะ คงหมายถึงคนที่โพสต์น้อยใจพี่ละมั้ง ผม : หืม? ธารา : ขำ. ทำอะไร ผม : ผมไม่กล้าคิดหรอก ผมไม่โง่ แต่ผมก็ไม่ได้ฉลาดนักกับเรื่องนี้ ผม : ก้มหน้า. เพิ่งทำเคสเสร็จครับ ธารา : ครับ ผม : พี่กินข้าวรึยังครับ ธารา : ยัง ผม : ทำไมไม่กิน พี่ทำงานหนักแล้วนะ ธารา : ยังไม่ว่างกิน ธารา : บางครั้งก็ควรคิดเข้าข้างตัวเองบ้างและเห็นแก่ตัวบ้าง ผม : ผมก็แค่อยากให้พี่พูดบ้าง ผม : ผมอยากแน่ใจ ไม่ใช่คิดเอง ธารา : อืม งั้นแล้วแต่ครับ ผม : พี่ไม่พูดเหรอ พูดหน่อยเถอะนะ ธารา : พูด? ผม : พิมพ์ ที่พี่บอกให้ผมอยู่โดยไม่มีพี่ ผม : ที่พี่บอกว่าโพสต์นั้นให้ผม ผมสับสน ธารา : ออ มันเป็นท่อนเพลงของHalsey ที่โพสต์เมื่อวาน ผม : ผมคิดว่าพี่พูดกับผมเพราะพี่ไม่ตอบแชท ธารา : เปล่าๆ ธารา : รู้ว่าโพสต์น้อยใจ ไปส่องอยู่ ผม : ส่องผม แก้มแดง. ธารา : ส่องหลายคนอยู่555 ผม : เห็นมั้ยพี่ก็เป็นซะแบบนี้ ธารา : ขอไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องขับรถเข้ากทม. แต่เช้า ผม : ครับ ชอบพี่มากนะ ฝันดีครับ วันต่อมาเขาทำกับข้าวแล้วไฟลวกมือ จากนั้นเราก็คุยถามคำตอบคำเรื่อยๆ มีแต่ฉันที่เข้าไปคอยถามว่าเขาเป็นยังไงบ้าง เหนื่อยมั้ย กินข้าวรึยัง บอกคิดถึง รู้มั้ยมันบ้ามาก แต่ฉันฝันถึงเขาบ่อยมาก บ้าบอที่สุด รู้เลยว่าเขาเข้ามามีผลกับใจมากขึ้นทุกวัน เป็นแชทเดียวที่เปิดเสียงแจ้งเตือนไว้ จนเมื่อเห็นเขาทำตัวสนิทสนมกับคนอื่น ความรู้สึกที่พุ่งขึ้นในใจคือ อยากได้ความชัดเจน อยากสำคัญกับเขา ผม : พี่ครับที่พี่เคยบอกว่าผมมีสิทธินั้นถ้าอยากได้มัน พี่ช่วยแสดงออกให้มากขึ้นกว่าเดิมได้มั้ยครับ เท่าที่พี่พอมีเวลา ตอนนี้ใจผมเต้นจนเจ็บไปหมด คงเพราะมันคิดถึงพี่ ธารา : หรอ ผม : ยิ้มจาง ธารา : หึ พี่ไม่ใช่พวกแสดงเก่ง ผม : ผมจะพยามเข้าใจ แต่ใครก็อยากให้คนที่รักแสดงออกแบบเดียวกัน .....แล้วเขาก็กดไลค์ประโยคโง่ๆ นั้น... ผม : ผมรู้ว่าผมหวังมาก ผมจะอดทน เม้มปาก. ธารา : อืม ขอพิมพ์งานก่อนจะทำวิทยานิพนธ์ ผม : ครับ อย่าลืมทานข้าวนะครับ ธารา : ครับ ผม : ก่อนพี่จะไป ตอนนี้ผมขอรู้ได้มั้ยว่าพี่คุยกับใครอีกมั้ย ธารา : เอาจริงๆ นะ คือพี่ค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ผม : ผมด้วย ธารา : ชอบแกล้งคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย คนคุยมีมากมาย ผม : พอเดาได้ ธารา : จีบคนอื่นอีกมากทั้งในนี้ ตอนนี้และต่อไป ผม : ครับ ธารา : พี่ไม่คิดว่าจะหยุดมันได้หรอก ความเจ้าชู้ของพี่ ผม : ครับ ธารา : เข้าใจที่พูดมั้ยหืม ผม : จริงๆ ผมพอดูออกบ้าง เข้าใจทั้งหมดครับ ขอบคุณที่ทำให้ผมเข้าใจว่าสิ่งที่ผมเข้าใจมาตลอดมันถูกต้อง ธารา : เห้ออออ ผม : ผมเป็นแค่ไอ่โง่คนนึง และมันถูกมาตลอด ธารา : ถ้าเข้าใจแบบนั้นก็แบบนั้นก็ได้ครับ ผม : สู้ๆ สำหรับปีหกนะครับ สมควรแล้วที่ไม่มีใครอยากผูกมัด ขอให้เจอคนที่หยุดพี่ได้เร็วๆ ยิ้มจริงใจ. ธารา : ครับ มันคงไม่มีหรอก นอกจากใบปริญญา อย่าคิดมาก ธารา : เอาจริงถ้าคบกับพี่จะทำมันได้จริงเหรอ ไม่ดีสักอย่าง เวลาก็ไม่มี ผม : ถ้าพี่โอเค ถ้าพี่มีแค่ผม ผมยอมได้ พี่ทำงาน ผมจะหาทางไปทำงานใกล้ๆ คนเราเปลี่ยนกันได้ แต่ถึงตอนนี้ผมไม่มีหวังสักนิดว่าจะเปลี่ยนใครได้ เอาจริงแล้วผมไม่คู่ควรด้วยซ้ำ ผมก็แค่คนธรรมดา เรียนก็ยังไม่จบ มีแค่ความจริงใจ ฮ่าๆ ผมเจ็บแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย รักครั้งแรกใจก็แตกสลายเลยครับ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าพี่แคร์ผมน้อยแค่ไหน โคตรเจ็บเลยว่ะ ธารา : อืม งั้นผมพูดหมดแล้วครับ แล้วเขาก็อันเฟรนด์ฉันไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more