หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จเด็ก ๆ ก็ช่วยเหอเสี่ยวหงล้างจานและกวาดบ้าน จากนั้นก็แยกย้ายกันไปนอน ตกดึกหลังจากทำอะไรเสร็จเหอเสี่ยงหงจึงคุยกับโจวเหวินหลง
“ฉันอยากขายสบู่ค่ะ” เหอเสี่ยวหงที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะวางครีมเอ่ยขึ้น
“ขายสบู่?” โจวเหวินหลงถามซ้ำ
“ใช่ค่ะ” เหอเสี่ยวหงตอบ
เพราะคิด ๆ ดูแล้วขายสบู่ในช่วงก่อนปีใหม่น่าจะดีกว่า เพราะบางคนหากได้ใช้สบู่แล้วติดใจอาจจะซื้อไปฝากคนอื่น ๆ เป็นของขวัญปีใหม่ก็ได้
“ไม่ได้” โจวเหวินหลงปฏิเสธเสียงแข็ง เหอเสี่ยวหงหันมามองก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
“เราจะอยู่แบบไม่มีเงินไม่ได้” เหอเสี่ยวหงขึ้นเสียงนิด ๆ แต่ก็ไม่ได้ดังมาก กลัวลูกสาวจะสะดุ้งตื่นและคนอื่นจะได้ยินเสียง ถึงบริเวณบ้านพักจะไม่มีใคร แต่ช่วงกลางคืนต่อให้พูดเบาแค่ไหนก็ได้ยินเสียงอยู่ดี
“เงินเดือนของผมก็เพียงพอแล้ว” โจวเหวินหลงบอก
เงินเดือนที่ได้รับมาล่าสุดของโจวเหวินหลงรวมกับเงินค่าอื่น ๆ เขาได้เกือบร้อ
