หลังจากที่เก็บกวาดห้องให้สะอาดแล้วเหอเสี่ยวหงก็พาสะใภ้ใหญ่ขนส่วนผสม เข้าไปเก็บในห้องทำสบู่เลย เพราะห้องเย็บผ้าแน่นมากแล้ว
“ไม่น่าเชื่อว่าจะผ่านมาหลายปีแล้ว” เหอเสี่ยวหงเอ่ยแผ่วเบา
“ใช่” สะใภ้ใหญ่ตอบ
ตรงหน้าพวกเธอคือต้นไม้ลานหน้าบ้านที่มีโต๊ะอยู่ แต่ก่อนเวลาเลิกงานทุกคนจะนั่งพักตรงนี้ จากนั้นผู้หญิงในบ้านกับพวกเธอสองคนจะเข้าครัว ส่วนผู้ชายก็จะอาบน้ำ
คนบ้านเหอที่จริงแล้วไม่ใช่คนของที่นี่ คุณปู่เคยเล่าให้ฟังว่าคุณปู่พาคุณลุงกับคุณพ่อของเธอเดินทางออกจากบ้านเกิด เพราะที่นั่นยากจนมาก ปลูกอะไรก็ไม่ได้ กินรากไม้กินหญ้าประทังชีวิต จนที่นั่นเหลือเพียงดินเปล่า หากมีคนตายก็จะถูกแล่เนื้อมาย่างกิน ตอนนั้นคุณย่าป่วยและอาการไม่ค่อยดีนักหลังจากคลอดคุณพ่อ
และคนที่รอให้คุณย่าตายเพื่อที่จะได้กินเนื้อก็จ้องมองอยู่ตลอดเวลา จึงพากันหนีออกมา ที่นั่นมันเป็นเมืองที่คนไม่สามารถอยู่ได้เลยด้วยซ้ำเพราะหากมีการ
