Doruk
1 hafta oldu hücremde kalıyorum. Yine bir pislik muamelesi görüyorum elbette, günde bir öğün yemek getiriyorlar ama fırlatıyorlar önüme adeta. Hiç dert değil. Gazzede onlarca insan açlıktan ölüyor her gün.. Ben 3-5 gün aç kalmayla ölmem! En son bir hafta önce Dicle ablayla konuşmuştum sonrasında onunla konuşmama da kısıtlama getirildi, güvenlik gereğiyleymiş. Dışarıda ne olup bitiyor bilmiyorum. Mesela paşa yakalandı ama önemli bir bilgi verdi mi Necdet ne yapıyor, ona dokunulabildi mi bilmiyorum.. Annem ve babamla bir kez bile konuşamadım dışarıda olduğum süre boyunca halleri nasıl mesela bilmiyorum. Daha da vahimi buradan çıkabilecek miyim bilmiyorum.
Tüm bu karmaşanın içinde de bir çift ela göz gitmiyor gözümün önünden. Sude.. Çok alışmışım. Aynı evin içinde biriyle yaşamak bamb
