Felaket...

1782 Words

Doruk Mekandan ayrılırken çıkışta Mehmet cebime bir not koydu çaktırmadan. Şuan bakma imkanım yok ama ilk müsait zamanda kontrol etmem lazım muhtemelen görevle alakalı, Avrupalı sandığımın aksine gergin değil, hatta son derece rahat. Ya bu duruma alışık ya da koyvermiş durumda. Elim hala belindeyken konuştum. "Sana mı gidelim bana mı?" "Sana gidebilir miyiz benim ev pek misafir için uygun değil bu aralar" Gülümsedim, evet biliyoruz evini bok götürüyormuş kimsenin girip temizlemesine de izin vermiyormuş depresyonda olduğu için. "Peki o halde bana gidiyoruz." "Bana uyar" "Tek araba gidelim uygunsa" "Olur aldırırım ben arabamı, 1 dakika bekle bilgi vereyim" "Tamamdır" dedim o yanımdan uzaklaşır uzaklaşmaz hemen notu çıkardım. Bu herif piç. Bakın net piç. Küfrettirdi bana! "Komutanım

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD