***
Welat'la beraber konağa döndüğümüzde içimde bastıramadığım bir merak vardı. Benim için kafasında nasıl planlar kurduğunu bilmiyordum.
Konak halkından bazıları avluda oturmuş sohbet ederken, iyi akşamlar dileyip odamıza gittik. Yol boyunca da hiç konuşmamıştı ve bu sessizliği insanı korkutuyordu.
Odaya girip odanın ortasında durduğumda o da yanıma geldi.
"Bu kadar sessizlik yeter, şimdi beni dinle. Ben-"
Konuşmama izin vermeden işaret parmağını dudağıma bastırdı.
"Bu o kadar kolay olmayacak."
Bıkmışça ofladım.
"Beni dinlemen için daha ne yapabilirim?!"
"Seni dinlememi çok mu istiyorsun?"
Hemen cevap vererek,
"Evet çünkü kendimi bu şekilde kötü hissediyorum." Dedim.
Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp yüzüme eğildi.
"Her yanlışın bir bedeli var karıcım. Sen bu bedeli
