"Alatheia!" parang batang dali-daling bumaba ng hagdan. Matanda na ako, pero alam ko namang masasalo ako ng kapatid ko. Patakbong sinalubong ko ito. Halos magpakarga na ako rito. Walang reklamo ang kapatid ko na mahigpit din akong niyakap.
"Aurelia, parang bumigat ka pero pumayat naman." Bumaba ako. Sinapo nito ang mukha ko at pinunasan ang basang mukha ko dahil sa luha.
"I miss you so much, Alatheia! Bakit ngayon ka lang nagpakita? Saan ka galing? Alam mo bang alalang-alala ako sa 'yo? Alam mo ba iyon?" nangingilid na naman ang luhang tanong ko.
"Kaya ka tumakas at hindi sinunod si papa?" may pag-aakusa sa tinig nito. "Hindi mo dapat iyon ginawa."
"I know na mali iyong pagtakas ko, gusto lang talaga kitang hanapin no'n. Kaya pumunta ako sa apartment mo. Pero wala ka. Alalang-alala
