NTR เพื่อนพ่อ

Chapter 4 : เพื่อนพ่อทำให้เธอร้องลั่นห้อง SM NC

Chapter : 4

หญิงสาวข่มตาแน่น “อึ๊ก!! ลุงคะหนูจุก...จุกมากเลย...?!” ปรางค์กรีดร้องลั่นในลำคอ คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน ใบหน้าบิดเบี้ยว ปากอ้าเผยอส่งเสียงโอดครวญ ร่างบางของเธอดีดดิ้นคาน้ำมือเขาราวกับปลาใหญ่ที่เกยตื้นบริเวณชายหาด

ณพิชญ์เอื้อมมือหนาใหญ่ลงไปจับยังสะเอวเล็ก ๆ ทั้งสองข้างของปรางค์ จากนั้นก็ยกสะโพกของเธอขึ้นจากเตียงพร้อมใช้ร่างของเธอต่างเครื่องบรรณาการทางเพศ และขยับสะโพกอย่างพริ้วไหวสำหรับการสอดใส่ที่ต่อเนื่อง ทำให้เกิดเสียงเนื้อกระทบกระทั่งกันดังตับ ๆ อย่างแผ่วเบาเป็นระยะ ๆ

“ปรางค์ทนไว้...ถ้าหนูผ่านจุดนี้ไปได้อีกเดี๋ยวหนูก็จะรู้สึกดีเอง...” เขากล่าวด้วยรอยยิ้มสุขสันต์ รู้สึกฮึกเหิมทุกทีที่ได้ยินเสียงครวญครางและท่าทีทุกข์ทรมานของอีกฝ่าย

การกระแทกกระทั้นของณพิชญ์ แม้จะดูเนิบนาบ แต่ก็หนักหน่วงอย่างเห็นได้ชัดจากการโป้งนูนขึ้นมาของเนื้อหนังบริเวณท้องน้อยของปรางค์ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าท่อนเนื้อของเขากำลังกระทุ้งท้องน้อยของเธอจากภายใน ถึงมันจะทำให้ปรางค์เสียวและรู้สึกดี ทว่าเธอก็สาหัสจากความจุกที่เจ็บปวดรวดร้าวนี้เช่นกัน

หญิงสาวกล่าวอย่างทุกข์ทนน้ำเสียงหวานดูอิดโรยอย่างมาก “แต่ว่ามัน...ทั้งจุกทั้งเสียวเลยนะคะ...แบบนี้หนูไม่ไหวหรอกค่ะ...” ปรางค์ยืดแขนไปเกาะขอบเตียงเหนือศีรษะของตัวเอง นิ้วมือเกร็งไปหมด ขอบตาเธอเริ่มแดงระเรื่อมากขึ้นเรื่อย ๆ น้ำตาคลอเบ้าอย่างช้า ๆ และไม่นานก็ไหลเล็ดลงมาเป็นเส้นสาย

ปรางค์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและกล่าวกับหนุ่มใหญ่ตรงหน้า พลางมองภาพของเขาที่กำลังขยับร่างกายเพื่อกระหน่ำเธอ แม้ภาพนั้นจะทำให้เธอร้อนรุ่มไปทั้งร่าง แต่ก็แสนจะทรหดสำหรับเธอด้วยเช่นกัน “แถมของลุงยังใหญ่และยาวมาก...รู้สึกเหมือนโดนต่อยท้องไม่มีผิดเลยค่ะ...” หญิงสาวรับรู้ถึงสิ่งที่ไหลเข้ามาและไหลออกไปจากร่างกายของตัวเองซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ และต่อเนื่อง ท่อนเนื้อของเขาถูกเธอตอดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุดเขาก็เริ่มที่จะรู้สึกแล้วว่ามันลำบาก

ณพิชญ์ถอนท่อนเนื้อของตัวเองออกมาชั่วครู่และวางมันลงตรงท้องน้อยของปรางค์ ความยาวของมันวัดตั้งแต่โคนจนไปถึงปลาย ยาวจากตรงหว่างขาของหญิงสาวไปจรดที่กลางหน้าท้องของเธอเหนือสะดือขึ้นไป

ปรางค์ที่มองภาพนั้นดูอ้ำอึ้ง เธอหอบหายใจหนักและแรง ขณะสัมผัสถึงของแข็งที่ใหญ่ยาวตั้งอยู่บนท้องน้อยของเธอ พร้อมรับรู้ถึงรูร่องที่กลวงโบ๋ของตัวเองที่กำลังรับอากาศเย็น ๆ เข้าไป...

เสียงของณพิชญ์อ่อนโยนแต่มั่นคง “เอางี้นะปรางค์...” ร่างสูงโน้มใบหน้าลงมาใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารดผิวแก้ม มืออบอุ่นของเขาประคองใบหน้าของเธอไว้อย่างนุ่มนวล ราวกับต้องการปลอบโยนความสั่นไหวที่เกาะกุมจิตใจของเธอ

“มองหน้าลุง...ทำใจให้สงบ...” คำพูดที่เรียบง่ายแต่เปี่ยมไปด้วยพลังดึงดูดสายตาของเธอให้สบกับดวงตาคมลึกที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความห่วงใย

ปรางค์พยายามปรับลมหายใจของตัวเอง แม้ว่าน้ำตายังคงหลั่งไหล แต่เธอกลับรู้สึกถึงความสงบที่ค่อย ๆ แทรกซึมเมื่อเห็นสายตาของเขา เธอสูดลมหายใจลึกเข้าไป ความอบอุ่นที่ส่งผ่านจากปลายนิ้วของเขาทำให้หัวใจที่เคยวุ่นวายเริ่มเบาลง

“อา...อย่างนั้น...” ณพิชญ์พูดเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่มอบความมั่นใจและปลอบโยนให้เธอ รอยยิ้มนั้นเป็นเหมือนแสงสว่างที่ทำลายความหวาดกลัวในใจเธอ

เขาจับมือของปรางค์ไว้มั่น สัมผัสอันหนักแน่นและมั่นคงช่วยหยุดความสั่นไหวในมือเล็ก ๆ ของเธอได้น้ำเสียงของเขายังคงนุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยอำนาจที่ยากจะปฏิเสธ “เชื่อว่าตัวเองทำได้...พร้อมนะ...”

ปรางค์พยักหน้าช้า ๆ แม้หัวใจยังเต้นแรง แต่ความกลัวกลับถูกแทนที่ด้วยความเชื่อมั่นที่เขามอบให้

ณพิชญ์ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก สัมผัสได้ถึงอากาศที่ร้อนอบอ้าวซึ่งปะปนไปกับกลิ่นกายของเขา กลิ่นเหงื่อที่แผ่วเบาจากผิวกายที่เปียกชื้นไม่ได้ทำให้รู้สึกไม่สบาย แต่กลับเพิ่มความเย้ายวนที่ยากจะละสายตา

ความรู้สึกโหยหาและตื่นเต้นค่อย ๆ เพิ่มขึ้นราวกับกระแสคลื่นที่ซัดเข้าฝั่ง เธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง หัวใจเริ่มปรับตัวเข้ากับความเร่าร้อนที่เขามอบให้ เธอไม่รู้ตัวว่าเมื่อไหร่ที่ความกังวลทั้งหมดถูกแทนที่ด้วยความปรารถนา

ณพิชญ์ยังคงมอบสัมผัสที่นุ่มนวลและมั่นคงให้เธอ ทั้งสองค่อย ๆ เรียนรู้ที่จะปรับตัวเข้าหากัน ราวกับการเต้นรำที่ไร้คำพูดแต่เต็มไปด้วยจังหวะที่สอดคล้อง เสียงลมหายใจที่สั่นสะท้านของปรางค์กลายเป็นเสียงที่สะท้อนถึงความพร้อมที่จะก้าวไปพร้อมกันในทุกจังหวะที่เขานำพาเธอ

ท่อนเนื้อใหญ่ยาวเข้ามาในร่างกายอันบอบบางของปรางค์อีกครั้ง หญิงสาวยังคงครวญครางท่ามกลางความจุกเสียด ความอึดอัด และความเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วตั้งแต่หัวจรดเท้า อย่างไรก็ตาม เธอค่อย ๆ เข้าใจแล้วว่าความสุขจากการร่วมรักนั้นเป็นอย่างไร—หลังจากนั้นความเร่าร้อนก็พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น

To be continued...