Chapter : 2
ปรางค์สะดุ้งตื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงลูกบิดประตูที่ปลดล็อก ลมหายใจที่ถี่แรงของเธอหยุดชะงัก เสียงฝีเท้าของณพิชญ์ดังขึ้นเรื่อย ๆ ใกล้จนได้ยินเสียงหายใจหนักเบาผสมกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อน ๆ ที่แตะจมูก เธอรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างกายที่เปลือยเปล่าของตัวเองในทันที “ลุงณพิชญ์ ลุงเข้ามาทำอะไรในห้องของหนู...” น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย ราวกับพยายามควบคุมความตื่นเต้นที่พลุ่งพล่านในใจ
ณพิชญ์ยืนมองเธอด้วยแววตาที่ลึกซึ้งเกินกว่าจะอ่านออก เขาเดินเข้ามาใกล้ เต็มไปด้วยท่าทีสงบ ทว่ามั่นคง ดวงตาคมกริบจับจ้องที่ใบหน้าอันแดงเรื่อของเธอ ก่อนเขาจะตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ลุงแค่อยากช่วยหนู...”
“ช่วย...อะไรคะ?” ปรางค์พยายามถอยร่างกายออกห่าง แต่ก็ทำได้เพียงพิงหัวเตียงอย่างจนมุม
ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งข้างเธอ เตียงยวบลงเล็กน้อย น้ำหนักของเขาทำให้ปรางค์ยิ่งตื่นตัว สายตาคมของเขาไล่มองไปยังแก้มที่มีเหงื่อซึมของหญิงสาว ก่อนจะยกมือหนาขึ้นสัมผัสเบา ๆ ความอบอุ่นจากปลายนิ้วของเขาทำให้เธอสะดุ้ง ใจเต้นแรงขึ้นจนรู้สึกว่าทุกการหายใจของตัวเองหนักอึ้ง
“แต่ว่า...นี่มันไม่ถูกต้องนะคะ ลุงเป็นเพื่อนของพ่อหนู...” เสียงของเธอเบาหวิว ทั้งเขินอายและหวั่นไหวในเวลาเดียวกัน
“การที่ลุงเป็นเพื่อนพ่อหนูไม่ได้แปลว่าลุงจะช่วยหนูไม่ได้...” ณพิชญ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แต่ทุกคำพูดเต็มไปด้วยอำนาจที่ไม่อาจปฏิเสธ รอยยิ้มมุมปากของเขาไม่ได้กดดัน แต่กลับแฝงไว้ด้วยความอบอุ่นที่ทำให้เธอวางใจ
ปรางค์เผลอกลั้นหายใจเมื่อนิ้วเรียวยาวของเขาแตะเบา ๆ ที่กรอบหน้า ก่อนจะค่อย ๆ ลูบไล้ไปที่แก้มเนียนละเอียดของเธอ สัมผัสนั้นทั้งแผ่วเบาและมั่นคง จนเธอรู้สึกเหมือนเวลารอบตัวหยุดหมุน
“ลุงคะ...” เสียงของเธอสั่นแผ่วเบาเมื่อดวงตาสองคู่ประสานกัน
“ฟังนะปรางค์...” เสียงทุ้มของณพิชญ์นุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยน้ำหนักของอำนาจ เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาหลังกรอบแว่นของหญิงสาว “...ลุงจะเก็บเรื่องของหนูเอาไว้เป็นความลับ และหนูเองก็จะเก็บเรื่องของลุงเอาไว้เป็นความลับด้วยเหมือนกัน"
คำพูดของเขาเหมือนกับคลื่นอุ่นที่กระแทกลงกลางใจปรางค์ เธอไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้ มือใหญ่ของเขาค่อย ๆ ประคองมือเล็กของเธอ ฝ่ามืออุ่นหนักแน่นเหมือนต้องการย้ำเตือนให้เธอเชื่อมั่นในคำพูดของเขา
ปรางค์พยายามตอบบางสิ่งกลับไป แต่ริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอกลับเงียบสนิท เธอเพียงแค่มองดูเขา หัวใจที่เต้นระรัวเหมือนจะหลุดออกจากอก ความรู้สึกหลายหลากที่ปะทุอยู่ในอก ทำให้เธอไม่แน่ใจว่าควรทำอย่างไรต่อไป
“หนูรู้สึกสับสน... แต่ลุงรู้...” เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขา “หนูไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน ลุงเข้าใจ... แต่บางครั้ง เราแค่ต้องเชื่อใจ อีกฝ่ายและปล่อยให้อารมณ์นำทางไป...”
คำพูดของเขาราวกับเวทมนตร์ที่สะกดให้เธอเคลิ้มตาม ใบหน้าของณพิชญ์ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนเธอได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดังระรัว ผิวแก้มขาวเนียนของเธอร้อนผ่าวราวกับถูกไฟลาม
ปรางค์กัดริมฝีปากตัวเองเบา ๆ พลางก้มหน้าหลบตา แต่เขาใช้นิ้วชี้ใต้คางของเธอเบา ๆ เพื่อให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกครั้ง ดวงตาของเขาส่องประกายอ่อนโยนปนเร่าร้อน เหมือนน้ำลึกที่เธออยากดำดิ่งลงไป
“ตกลงนะ...” เสียงของเขาแผ่วเบา แต่หนักแน่นพอที่จะปลุกทุกความรู้สึกในตัวเธอ
ปรางค์ไม่ตอบ แต่สายตาและความนิ่งงันของเธอเป็นคำตอบในตัวเอง ณพิชญ์โน้มตัวเข้าไปใกล้มากขึ้นจนริมฝีปากของเขาแตะริมฝีปากของเธอเบา ๆ ความอบอุ่นที่ส่งผ่านมานั้นเหมือนกับกระแสไฟฟ้าที่แล่นผ่านร่างเธอ
จูบแรกของเขานุ่มนวลแต่แน่วแน่ ริมฝีปากของเขาเหมือนกับสัมผัสของผ้าไหมที่ลูบไล้ผิวอ่อน เธอรู้สึกเหมือนตัวเองล่องลอยอยู่ในหมอกบาง ๆ ปรางค์ตอบรับเขาอย่างเงอะงะ แต่ในความเงอะงะนั้นกลับเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ที่น่าหลงใหล
ณพิชญ์เพิ่มแรงจูบอย่างช้า ๆ แต่มั่นคง ลิ้นของเขาแตะปลายลิ้นของเธออย่างอ่อนโยน มันไม่ใช่การรุกราน แต่เป็นคำเชื้อเชิญให้เธอปล่อยตัวตามอารมณ์ ความอบอุ่นของเขาโอบล้อมเธอเหมือนผ้าห่มในคืนหนาว
ปรางค์หลับตา ปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปในสัมผัสของเขา ความสับสนที่เคยมีอยู่ในใจเริ่มสลายหายไป เธอรู้แล้วว่าความรู้สึกที่เธอเก็บซ่อนมานานกำลังถูกเปิดเผยออกมา ณพิชญ์ไม่ใช่แค่ลุงของเธอหรือเพื่อนของพ่อ แต่เขาคือคนที่เธอแอบหลงใหลมานาน
เมื่อจูบสิ้นสุดลง เขามองหน้าเธอพร้อมรอยยิ้มบางที่มุมปาก “ลุงไม่เคยบังคับหนูนะปรางค์...” เขาพูดเสียงแผ่ว “ทุกอย่างที่เกิดขึ้นคืนนี้ ขึ้นอยู่กับหนู...”
ปรางค์มองหน้าเขา ใบหน้าร้อนผ่าวเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เธอรู้สึกเหมือนถูกดูดกลืนเข้าสู่โลกของเขา เธอไม่มีคำพูดใด ๆ มีเพียงสายตาที่เต็มไปด้วยความยอมรับและคำตอบที่เขาต้องการ จากนั้นก็จูบที่ดูดดื่มก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง โดยไม่ต้องใช้คำพูด
เมื่ออารมณ์เข้าครอบงำจนปรางค์ไม่อาจต้านทาน ณพิชญ์ก็จับมือทั้งสองข้างของเธออย่างมั่นคง ราวกับผูกมัดเธอไว้ด้วยความปรารถนาและอำนาจ มือใหญ่ของเขาจับมือเล็กบางของเธอแล้วดันขึ้นไปเหนือศีรษะอย่างช้า ๆ ล็อกไว้กับหัวเตียงไม้สักเนื้อแข็งที่เย็นเยียบ
ปรางค์สะดุ้งเล็กน้อยด้วยความประหม่า แต่ก็ไม่อาจขัดขืนได้ ความรู้สึกของเธอเหมือนถูกพัดพาเข้าสู่กระแสลมร้อนที่โหมกระหน่ำ ร่างเล็ก ๆ ของเธอถูกตรึงไว้ในท่วงท่าที่เผยให้เห็นความงามอันบริสุทธิ์ ไล่ตั้งแต่ลำคอระหงไปจนถึงรักแร้เนียนใสที่ขับให้ผิวขาวอมชมพูดูเปล่งปลั่งในแสงสลัว อีกทั้งผ้าห่มที่ปกคลุมร่างบางของเธอก็ถูกกระชากออกไปทำให้หญิงสาวกลับมาเปลือยเปล่าอีกครั้งต่อหน้าเพื่อนของพ่อ
To be continued...