NTR เพื่อนพ่อ

Chapter 7 : พ่อเพื่อนกระชากผมปรางค์ SM NC

Chapter : 7

เสียงนั้นของเขาดังชัดและหนักแน่นราวกับคำสั่งที่ต้องการให้เธอยอมรับสิ่งที่จะตามมา แม้จะรู้สึกถึงความกลัวที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ แต่ก็ไม่อาจหักห้ามการตอบสนองทางกายได้

ปรางค์เงยหน้าขึ้นไปมองเขา ดวงตาของเธอสั่นไหวเล็กน้อย แต่กลับแฝงไว้ด้วยความท้าทายบางอย่างที่ไม่สามารถปฏิเสธ “ลุงคะ...ลุงจะเอาหนูไม่หยุดเลยก็ได้...แต่อย่าแตกในได้รึเปล่าคะ...?” เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย แม้จะพยายามไม่แสดงความกลัวออกมา แต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการรู้สึกถึงการทดสอบที่เขากำลังทิ้งไว้ให้เธอ

ณพิชญ์หัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะย้ำคำพูดที่สร้างความเจ็บปวดแต่ก็เต็มไปด้วยความท้าทาย “รู้ไหมปรางค์...ตอนนี้หนูไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรนะ...” คำพูดของเขากระทบเข้ากับใจของเธออย่างไม่ทันตั้งตัว มันเหมือนกับการปลุกบางอย่างในตัวเธอขึ้นมา แม้ร่างกายจะเหนื่อยล้า แต่ภายในใจก็ยังคงเรียกร้องบางสิ่งจากเขา ความรู้สึกที่ทั้งเจ็บปวดและยั่วยวนไปพร้อม ๆ กัน ทำให้เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งในตัวเองที่ต้องตอบสนองความต้องการของเขา

ปรางค์รู้สึกถึงการกระทำของเขาที่ทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน มันคือท่อนเนื้อของเขาที่กำลังดิ้นพล่านอยู่ภายในร่างกายเธอ ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นทำให้เธอรู้สึกถึงการพ่ายแพ้ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ไม่อาจปฏิเสธความสุขที่ถูกซ่อนอยู่ในนั้น ความรู้สึกที่ทั้งเสียวซ่านและลึกซึ้งเข้าไปในหัวใจ มันคือการยอมรับบางสิ่งที่ไม่สามารถย้อนกลับได้ การปล่อยตัวให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเกมที่เขาเป็นผู้กำหนด

ณพิญช์ถอนตัวเองออกมาอย่างช้า ๆ มองดูท่อนเนื้อนั้นค่อย ๆ ไหลออกมาจากร่องรักสีชมพูหวานของลูกสาวเพื่อนคนนี้ เมื่อมันจรดทางเข้าและออกมาจนหมด ปรางค์สั่นเทาเล็กน้อย ปรายเท้าของเธอเกร็งอย่างเห็นได้ชัด ทั้งคู่จ้องมองรูที่บานโบ๋นั้นชั่วครู่

คนหนึ่งทึ่งกับตัวเองว่าสามารถแบกรับมันเข้าไปได้อย่างไร ขณะที่อีกคนเพลิดเพลินกับการมองชมมัน

ไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่า ณพิชญ์จ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ขณะออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด “พลิกตัวไปนอนคว่ำ...แอ่นหลัง...และโก้งก้นขึ้นมา”

ปรางค์ยังคงหอบหายใจแรง เธอช้อนตามองเขาเล็กน้อย ก่อนที่จะหันกลับมามองท่อนเนื้อยาวใหญ่ของเขาที่ชุ่มโชกไปด้วยน้ำเหมือก ๆ ของเธออย่างอาย ๆ ก่อนที่จะทำตามคำสั่งนั้นด้วยความตื่นเต้นที่บอกไม่ถูก

เมื่อหญิงสาวยกก้นขึ้นไปหาเขา มือหนาใหญ่ของณพิชญ์ก็ลูบจับสะโพกขาวเนียนของเธอ “ดีมาก...” หนุ่มใหญ่กล่าวสั้น ๆ ขณะจ้องมองแผ่นหลังเล็ก ๆ ของอีกฝ่ายชั่วครู่ จากนั้นความอึกระทึกก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

พรวด~!!

ณพิชญ์ยิ้มกว้างขณะสอดท้อนเนื้อนั้นลึกเข้าไปในร่างอรชรของเธอแบบรวดเดียวสุดลำทำให้เธอสั่นสะท้านและร้องครางออกมาอย่างโหยหวน แต่ทว่าด้วยความที่เขาเองก็อดทนอดกลั้นมาสักพักแล้วกับความรู้สึกที่ใกล้จะถึงจุดสุดยอดของตัวเองเอง หนุ่มใหญ่จับสะโพกหญิงอย่างแน่นขนัด จากนั้นการกระแทกกระทั้นที่หนักหน่วงและรุนแรงก็ตามมา

ปรางค์พยายามที่จะห้ามปรามเขา แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เขาเริ่มแล้วเริ่มเลย อีกทั้งยังจัดหนักจัดเต็มอีกด้วย “ลุงคะ...อร๊าง~!! อึ๊ก! ฮื้อ! ฮื้อ! ฮื้อ! ฮื้อ!!” หญิงสาวกัดฟันกรอดน้ำตาที่หยุดไหลกลับมาไหลนองอีกครั้ง ร่างกายถูกบังคับควบคุมให้ดิ้นพล่านไปตามน้ำมือเขา ขณะที่ต้านทานความรู้สึกที่พุ่งพล่านเข้ามาไม่ไหวแล้วและกำลังจะล้มตัวลงไป

จู่ ๆ เขาก็ใช้มือทั้งสองข้างรวบผมเธอเป็นสองส่วนกำไว้ในมือทั้งสอง ทำราวกับว่าเธอมัดผมเป็นทรงทวินเทล จากนั้นณพิชญ์ก็กระชากผมของเธออย่างแรง ทำให้เกิดความรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นที่หนังศีรษะ หัวเล็ก ๆ ของเธอถูกเขย่าตามจังหวะของเขา ขณะที่หนุ่มใหญ่คนนี้กระชากผมเธอ เขาก็ยังไม่หยุดขยับโพก

ณพิชญ์กระแทกก้นเธอ พร้อมกระชากผมเธอ ทำให้เกิดเป็นท่วงทำนองที่เร่าร้อน รุนแรง และดุเดือด หญิงสาวร่างบางสั่นสะท้านไปหมดทั้งตัวทั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาเองก็ลอยละล่องอย่างคนไร้สติ สะโพกและก้นเองก็ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างต่อเนื่อง กระทั่งทำให้พื้นผิวบริเวณนั้นกลายเป็นลูกคลื่นที่สะท้อนให้เห็นถึงแรงกระหน่ำที่ร้อนแรงของณพิชญ์

ตับ!! ตับ!! ตับ!! ตับ!! ตับ!! ตับ!!

เสียงเหล่านั้นของเนื้อหนังที่กระหน่ำเข้าหากันดังถี่รัวอย่างถึงที่สุด ก้นของปรางค์แดงซ่านไปหมดแล้วจากการโดนกระทบกระทั่งจากร่างกายที่แข็งแรงของหนุ่มใหญ่อย่างไม่ขาดสาย ซึ่งดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงของเขาจะไม่มีวันหมด สามารถสอดใส่เธอได้อย่างต่อเนื่องต่อไปได้ตลอดทั้งคืนจนกว่าที่เธอจะสลบ

เมื่อถึงจุดที่อารมณ์เอ่อล้นออกมามากขึ้นทุกทีแล้ว และกำลังจะถึงจุดที่ต้องปลดปล่อย ณพิชญ์ปล่อยผมของปรางค์ลง ในจังหวะที่หญิงสาวกำลังจะล้มพับลงไปกับเตียงนอนอีกครั้ง ในครั้งนี้หนุ่มใหญ่คนนี้ก็ทำการจับต้นแขนเธอและบีบแน่นจนอีกฝ่ายสะดุ้งเฮือก ก่อนที่จะกระชากร่างทั้งร่างของเธออย่างอุกอาจและรุนแรง ทำให้ร่างบางร่างนี้สั่นไหวและคล้อยตามการเคลื่อนไหวที่หนักหน่วงของเขา

To be continued...