''ไม่นะ!" พ่อของเหมยตะโกนลั่น
''เงียบไป!'' มาเฟียชักปืนออกมาขู่ทุกคนในห้องประชุม
''ไม่...ฆ่าฉันเถอะ...ลูกของฉันไม่เกี่ยว!'' พ่อของผลักตัวเองออกจากเก้าอี้ผู้ป่วยเเละพยายามคลานไปหามาเฟียคนนั้นเพื่อขอร้องให้ปล่อยลูกของตนไป
''พ่อ...'' เหมยตกใจมากที่พ่อของตนกระทำเช่นนี้ เพราะที่ผ่านๆมาตนโดนพ่อดุเเละด่ามาตลอด ทำให้น้ำตาของเหมยเริ่มที่จะไหลออกมา
''ชีวิตของเเกไม่ได้มีค่าเท่ากับร่างกายของลูกสาวเเกเลยเเม้เเต่นิดเดียว'' มาเฟียคนนั้นกล่าวก่อนที่จะเดินมาหาพ่อของเหมย
''ฆ่าเเกงั้นเหรอ...ฉันจะทำตอนไหนก็ได้''
''เเต่ก่อนจะฆ่าเเก...ฉันขอเล่นสนุกกับลูกสาวเเกก่อนละกัน!'' มาเฟียหันไปหาลูกน้องของตนเเล้วส่งคำสั่งทางสายตาให้ไปจับเหมยไว้
''เล่นสนุกกับร่างกายของฉันงั้นเหรอ?'' เหมยกล่าวพร้อมกับหมัดที่เริ่มจะกำเเน่นขึ้นเรื่อยๆ
ฟึบๆ ตุบๆๆ
ภายในห้าวินาที คนห้าคนที่พุ่งเข้ามาหาเหมยร่วงล้มไปกองกันบนพื้นจนหมด ปร
