มันเก่งฉันยอมรับ

1261 Words

''ถึงเวลาเเล้วสิ'' หลังจากที่เทพนั่งชิวจนเวลาล่วงเลยมาถึงสิบเอ็ดโมง ก็มีข้อความถูกส่งเข้ามาในเมลของเทพ ''ไปได้ก็ดีมึงนั่งมานานละ'' เก่งกล่าวเพราะว่าหลังจากที่เก่งเข้าไปเเข่งเสร็จมาอีกรอบนึงก็ยังคงเห็นเทพนั่งอยู่ที่เดิม ''แปปเดียวเเหละ...อีกฝ่ายโนเนม'' เทพกล่าวก่อนจะลุกขึ้นยืนเเล้วเดินไปยังบล็อคการเเข่งขันของตน 'จะมาดูกันว่าฉันจะได้สู้กับโม่เหลียนเฉิงในรอบสุดท้ายของบล็อคนี้ไหม' เทพคิดในใจระหว่างเดินไปยังเครื่องเกมของตน สิบนาทีผ่านไป 'รอบนี้เริ่มตึงมือนิดหน่อยเเล้วสิ' เทพคิดเพราะว่ารอบนี้เทพได้สู้กับนักเวทย์ ซึ่งอีกฝ่ายนั้นเตรียมการมาดีเช่นกัน เพื่อไม่ให้เทพที่เป็นอาชีพนักดาบเข้าใกล้ เเต่สุดท้ายเเล้วอีกฝ่ายก็ลืมไปว่าเทพสามารถปรับเปลี่ยนการโจมตีของตนได้เสมอ เทพจึงปาหินเเละทรายเข้าไปใส่อีกฝ่าย ทำให้อีกฝ่ายนั้นเผลอหลุดการป้องกันจากตนเพื่อไปป้องกันสิ่งที่เทพปาใส่ เนื่องจากเทพมันเป็นคนคาดเ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD