การคูณรางวัล

2531 Words

เมื่อมาถึงจุดที่ทั้งสองคนจะไปทำภารกิจ ''ตอนนี้ในภารกิจเรามีหมาป่า..กับเสือ..เเละหมีควาย'' ''หาวัตถุดิบที่ดร็อปจากสัตว์ที่ให้จัดการหกเควสเเละก็หาสมุนไพรอีกสามเควส..ทั้งหมดสิบสองเควส'' เทพย้ำเควสที่ต้องทำ ''ก็เริ่มจากหมาป่าก่อนเเล้วกัน'' เทพกล่าวเริ่มจากง่ายไปยากเพราะว่าถ้าไปสู้กับเสือตอนนี้มันคงจะวิ่งตามทันเเน่เราต้องฝึกกันก่อน ''แผนมีอยู่ว่า'' เทพหันไปมองเก่งที่นั่งมองตนเงียบๆ ''อะไร?'' เทพรู้สึกว่าเก่งมองตนแปลกๆ ''มึงไม่เคยพูดเยอะแบบนี้'' เก่งกล่าวตามความจริงเพราะเทพเป็นเด็กไม่ชอบเข้าสังคมพูดน้อยเเต่ตอนนี้เทพพูดเยอะมาก ''ตื่นเต้นมั้ง..ฟังแผนต่อ'' เทพพยายามวกเข้าเรื่องเดิมเพราะว่าเราเสียเวลาไปมากเเล้วไม่รู้ว่าคนอื่นเวลไปถึงไหนต่อไหนกันเเล้ว ''เราจะใช้เเค่ก้อนหินเเละความไวในการจัดการมัน'' เทพหยิบก้อนหินขึ้นมาจากบนดิน ''หืม'' เก่งหยิบก้อนหินขึ้นมาดู เก่งกล่าวถามต่อทันที ''เเล้วมึงจะไปเอาดาบทำเพื่อ?'' ''ฟังให้จบ'' เทพกล่าวอย่างจริงจัง ''ก่อนอื่นเลย..นั่น'' เทพชี้ไปที่หน้าผาหนึ่งที่สูงจากพื้นดินมากๆ ''กุเข้าใจละ..เเต่ว่ามันจะได้ผลจริงๆเหรอวะ'' เก่งถามย้ำเพื่อเพิ่มความมั่นใจ ''เออ..ตอนโคลสเบต้าก็มีดราม่าอยู่ไม่ใช่เหรอ'' เทพกล่าวถึงตอนที่มีคนกลุ่มหนึ่งคิดวิธีเห็นเเก่ตัวได้ก็คือโจมตีไปที่มอนส์ครั้งเเรกเเล้วลากไปที่คนมากๆให้ช่วยกันโจมตีเเล้วตนก็จะได้ค่าประสบการณ์ไปด้วยเเต่ทางบริษัทก็ไม่ออกมาให้ความเห็น..เเต่ในอดีตหลังจากเลเวลสี่สิบห้าก็คือช่วงรวมประเทศเกมได้อัพเดทใหม่.. ''อืมใช่..เเต่นั้นทุกคนช่วยกันฆ่าไม่ใช่เหรอไม่ใช่ให้ธรรมชาติฆ่า'' เก่งจ้องก้อนหินก้อนเล็กด้วยตาข้างเดียว ''มันสามารถทำได้..เเต่ต้องรีบหน่อยละนะ'' เทพกล่าวจบก็ลุกขึ้นเพราะว่าหลังจากหลายคนเลเวลสิบก็มีคนมาเจอที่นี่เเละคิดเเผนนี้ได้พอเกมมาสเตอร์ระดับสูงคนนึงมาดูการกระทำของพวกนี้ก็ได้สั่งปิดเซิฟชั่วคราวอัพเดทถ้ามอนส์ตายจากธรรมชาติเช่น การตกหน้าผาเป็นต้นจะไม่ได้ค่าประสนการณ์ ''เอ้านี่เผื่อพลาด'' เทพยื่นขวดโพชั่นเพิ่มเลือดให้กับเก่ง ''กุขอดูตัวอย่างหน่อยครั้งนึง'' เก่งกล่าวกับเทพหลังจากรับโพชั่นมา ''ได้ๆ'' เทพพยักหน้าเเล้วบอกให้เก่งรอดูอยู่ตรงนี้ก่อนจะเดินหายไป ''วุ้วว'' เสียงเเห่งความสนุกดังมาเเถวหน้าผาทำให้เก่งเริ่มสังเกตทันที ''หมับ'' เทพกระโดดลงไปหน้าผาพอตกลงไปสองเมตรก็เกาะชะง่อนหินไว้เเต่หมาป่าที่ตามมาสองตัวมันตกลงไปตายทันทีด้วยความสูงที่ห่างจากพื้นมากเเละยังมีหินงอกที่เเหลมพอสมควรหลายเเท่งรอพวกมันอยู่ข้างล่างด้วยเพราะว่าข้างบนคือหน้าผาเเละข้างล่างคือถ้ำนั่นเองหินพวกนี้มันเกิดอยู่หน้าถ้ำพอดีซึ่งต่อให้มันตกลงมาโดนเเทงไม่ตายมันก็เลือดมันก็จะลดลงเรื่อยๆเพราะไม่สามารถออกจากหินที่โดนเเทงได้้ [ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย] [ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย] สักพักเทพก็เดินกลับมาหาเก่ง ''เรื่องที่ควรระวังคือ..วิ่งเเล้วห้ามหยุดเด็ดขาดเเละพวกมันเร็วมากอย่าประมาท'' เทพกล่าวจบเสียงดัง ''อึก'' มาจากคอของเก่ง ''เเละก็จากการคำนวนของฉันหนึ่งคนจะสามารถลากพวกมันลงนรกได้ประมาณ 14 ตัวต่อชั่วโมงเป็นอย่างต่ำเเละหนึ่งชั่วโมงซากพวกมันที่ตายจะหายไปเราต้องลงไปเก็บสักคน'' เทพกล่าวจบเก่งก็บอกเองว่าจะไปเก็บเพราะเก่งไม่ชอบอะไรเสียวๆที่มีอะไรวิ่งตามฆ่าแบบนี้ ''การล่อของเราก็คือฉันจะล่อไปก่อนหนึ่งถึงสองตัวพอฉันไปไกลเเล้วให้นายเข้าไปล่อพวกมันต่อทันที'' เทพกล่าวเเล้วชี้จุดเกิดของพวกหมาป่าในแผนที่ให้เก่งดู ''เอาตามนั้น..เเต่ฉันขอลากเเค่ทีละตัวเท่านั้นนะ'' เก่งกล่าวเเล้วเริ่มบิดขี้เกียจ ''ลากไปเรื่อยๆ..เดี๋ยวนายก็จะติดใจ'' เทพหยิบก้อนหินขึ้นมาสองก้อนเเล้วเดินนำไปที่จุดเกิดของพวกมัน ''วุ้วว'' ''แผละ..แผละ'' [ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย] [ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย] ''เชี่ยย'' ''แผละ'' เสียงการเก็บเลเวลของทั้งสองเเละเสียงการตายของหมาทั้งสามตัว [ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย] ''ถ้านายขยันเราจะเสร็จเควสนี้ภายใน 3 ชั่วโมงเเละเสร็จเควสหาเขี้ยวเเละขนของมันอีกด้วย'' เทพเริ่มคำนวณ ''นายคิดถึงอนาคตไว้..พอเราลงจากเขาเเละไปหาพี่ทหารเมื่อไหร่..ทั้งเมืองจะไม่มีใครตามเลเวลเเละอุปกรณ์เราทัน'' เทพกล่าวให้ความหวังกับเก่ง เมื่อเก่งคิดได้จึงหันกลับมาหาเทพ ''จัดไปเพื่อน'' ผ่านไปสามชั่วโมงสี่สิบนาที เทพมองดูหน้าต่างที่ตนใช้จับเวลาไว้ ''มันช้ากว่าที่คิดเเฮะ'' ''เเต่ถึงยังไงเราก็เคลียเควสหมาป่าสำเร็จล่ะนะ'' เก่งนั่งนับวัตถุดิบที่ดร็อปมาจากหมาป่า เสร็จเเล้วกล่าวออกมา ''เขี้ยวหมาป่า 75 อัน ขนหมาป่า 77 อัน'' ''เยี่ยม..พี่ทหารเขาให้เราหาเเค่อย่างละ 50..ที่เหลือก็ค่อยหาที่ขายเอาละกัน'' เทพกล่าวจบก็เดินขึ้นไปบนภูเขาต่อเพื่อวางแผนเกี่ยวกับสัตว์ที่จะล่าตัวต่อไป ''เควสต่อไปที่เราจะทำก็เอาเป็นเสือละกัน'' เทพลองเปิดแผนที่ดูพบว่าจุดเกิดทั้งเสือเเละหมีซึ่งเป็นเควสต่อไปอยู่ใกล้กันๆทำให้น่าจะใช้เวลาไม่นานในการล่อพวกมันให้ตกหน้าผา ผ่านไปสิบชั่วโมงสามสิบเจ็ดนาที ''เเฮ่กๆ'' ทั้งสองอยู่บนส่วนหนึ่งของภูเขาซึ่งเขามาเดินหาสมุนไพรทั้งสามอย่างจนครบเเละตอนนี้ทั้งคู่เลเวลสามเองยังเหลือค่าประสบการณ์อีกตั้งสองหมื่นเจ็ดถึงจะอัพเป็นเลเวลสี่ ''เราเสร็จเควสทั้งหมดเเล้ว..ตอนนึงถึงเวลาลงจากเขานี้เเล้วล่ะ'' เทพกินโพชั่นขวดที่สามเพราะว่าหลังจากตกหน้าผามีหลายครั้งที่จับชะง่อนหินไว้ไม่ทันทำให้โดนกระเเทกตกลงไปหลายเมตรส่วนเก่งที่เป็นเด็กใหม่ในการฝึกล่อสัตว์ตกหน้าผายังต้องขอโพชั่นจากเทพเพิ่มเเละตอนนี้ก็หมดเป็นที่เรียบร้อย ''เอาล่ะ..เราไปหาพี่ทหารกันเถอะ'' เก่งลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมลงเขาตอนนี้ทั้งสองคนที่ใสเสื้อผ้าไม่มีเลเวลซึ่งเป็นเสื้อผ้าเเจกตอนเริ่มเกมเสื้อผ้าทั้งสองคนเปื้อนดินเเละทรายเเถมยังมีร่องรอยฉีกขาดเป็นบางส่วนเนื่องจากจับชะง่อนหินไว้ไม่ทัน เมื่อทั้งคู่ลงมาจากเขานักผจญภัยมากมายก็ได้มองทั้งสองด้วยสายตาดูถูก ''ดูดิตี้นี้ไปห้าวที่ไหนมาโดนมอนส์ตบกลับมายับเลย'' ''ฮ่าๆเห็นลงมาจากบนเขา..น่าจะไปฟัดกับหมาป่ามามั้ง'' ''นี่เเหละน้าา..พวกมั่นใจตนเองเกินไป'' นักผจญภัยที่ไล่ตีหมูป่าเลเวล 3 อยู่ไล่หมูป่าเเล้วหันมาซุบซิบทั้งสองเเทน ซึ่งทั้งสองก็ด้านพอที่จะไม่สนใจคำนินทาเหล่านั้นเพราะหลังจากที่ทั้งสองส่งเควสกับพี่ทหารคนที่จะเป็นคนถูกหัวเราะจะเป็นพวกนั้นเเทน ''พี่ทหาร..ผมเสร็จเควสเเล้วครับ'' เทพกล่าวกับพี่ทหารที่ให้เควสกับตน ''เควสอะไรเหรอ?'' พี่ทหารเปิดช่องหมวกเหล็กของตน เมื่อเทพสังเกตเห็นดวงตาเเละคิ้วที่เปลี่ยนไปก็ถามทันที ''อ่าว..พี่คนที่เฝ้ายามเมื่อสิบสี่ชั่วโมงที่เเล้วไปไหนอะพี่'' ''อ่อ..ถ้าหมายถึงท่านจอมพลท่านกลับไปเเล้วล่ะครับ'' พี่ทหารตอบกลับมา ''ท่านจอมพล?'' เทพเเละเก่งเกิดความสงสัยขึ้นเพราะยศระดับจอมพลทำไมถึงมาเฝ้าหน้าเมือง ''ใช่ครับ..บ้านของท่านจอมพลอยู่ที่ร้านขายโพชั่นที่ติดกับกิลด์นักผจญภัยของเมืองนี้ครับ'' ทหารเฝ้ายอมกล่าวจบก็ปิดช่องว่างหมวกกลับเหมือนเดิมทันที ''ไปกันเถอะ'' เทพหันไปกล่าวกับเพื่อนสนิทของตน ในระหว่างที่ตัวละครบัญชาเทพเเละเก่งทุกเกมเดินเข้าไปในเมืองเพื่อไปที่ร้านที่ทหารเฝ้ายอมบอกก็มีหลายคนส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงที่หันมองตามทั้งสองเเละซุบซิบกันเรื่องเสื้อผ้าว่าหน้าตาหล่อเลเวลก็พอตัวนะเเต่ทำไมมอมแมมแบบนี้เดี๋ยวเปย์เอง [บ้าบอ] ''สวัสดีครับ'' เทพเดินไปหาพนักงานที่เคาน์เตอร์ ''มีอะไรให้ช่วยคะ?'' พนักงานถามกลับ ''มาหาท่านจอมพลครับ..พอดีเสร็จเควสที่ท่านให้เเล้ว'' เทพกล่าวจบเสียงพนักงานก็ตะโกนไปหลังร้านทันที ''พ่อเเขกมาหา!!'' สักพักท่านจอมพลก็เดินออกมา ''อ่าวพวกน้อง'' ''พี่ผมเสร็จเควสละครับ'' เทพกล่าวอย่างเป็นกันเอง ''มาๆ..เข้ามาในร้านก่อน'' ท่านจอมพลเชิญเทพเเละเก่งเข้าไปหลังร้าน ''พวกน้องเสร็จช้ากันจังนะ'' เมื่อมาถึงหลังร้านท่านจอมพลก็กล่าวทันที ''โหพี่..ผมเเค่เลเวลหนึ่งกันเอง'' เทพกล่าวจบท่านจอมพลก็กล่าวให้เทพเเละเก่งนั่งลงบนโซฟา ''ห้ะ!!'' ท่านจอมพลห้ะทันทีที่ได้ยินว่าคนที่ตนมอบเควสไปให้เลเวลเเค่หนึ่ง ''บ้าจริง..ฉันไม่ได้ดูเลเวลพวกน้องมัวเเต่ตื่นเต้นกับพวกน้องที่มาขอเควส'' ท่านจอมพลกุมขมับ ''เอาอย่างนี้ฉันจะให้ของรางวัลคูณสองละกันรวมทั้งค่าประสบการณ์เเละเงิน T ด้วย'' เมื่อท่านจอมพลกล่าวจบเก่งก็หันมาดีใจกับเทพทันทีเเต่เทพยังคงสงบสติอารมณ์ไว้อยู่ ในเกมนี้ NPC จะมีบทบาทมากเราที่เป็นนักผจญภัยจะต้องขอภารกิจหรือเควสจากพวกเขาเพื่อให้เลเวลเพิ่มไวขึ้นเเละเพื่อของรางวัลต่างๆเเละ NPC ในเกมนี้จะมีสติปัญญาเป็นของตนเอง..ซึ่งพวกเกมมาสเตอร์จะไม่มีสิ่งเกี่ยวข้องกับพวกเควสหรือภารกิจที่ NPC มอบให้พวกเขาจะมีหน้าที่ดูเเลเเละบริการพวกเราเท่านั้นอาจจะมีบางครั้งที่เข้ามาจัดกิจกรรม..ในเกมนี้เราจึงต้องเอาใจ NPC ให้ดีที่สุดเพื่อของรางวัลเเละค่าประสบการณ์ เพราะฉะนั้นเทพที่รู้เรื่องพวกนี้อยู่ก่อนเเล้วเขาจึงวางเเผนไว้ก่อนที่เกมจะเปิดเสียอีก..ในอดีตกว่าผู้เล่นจะรู้ว่าสามารถขอเควสจาก NPC ทั่วไปได้ก็เลเวลยี่สิบกันไปเเล้วเพราะผู้เล่นทั่วไปมัวเเต่ทำเควสที่ทางกิลด์นักผจญภัยมอบให้เเละล่ามอนส์เก็บเลเวลกันตามปกติเเละตอนนี้ก็โชคดีเสียอีกที่ได้รับภารกิจจากท่านนายพลด้วย ''ว่าเเต่พวกน้องจัดการพวกมันยังไง?'' เมื่อท่านจอมพลถามเทพก็ตอบกลับทันที ''พวกผมใช้วิธีบางอย่างน่ะครับ'' เทพตอบด้วยท่าทีสบายๆเพราะมั่นใจว่าพวก NPC ที่ระบบตั้งไว้จะไม่ก้าวก่ายพวกเรามาก ''บอกไม่ได้สินะ'' ท่านจอมพลลุกขึ้นเดินไปนอกห้องรับเเขกสักพักใหญ่ก็กลับมากับหีบกล่องเล็กหนึ่งกล่องเเละกล่องใหญ่สองกล่อง ''ไหนกดส่งเควสซะสิจะได้รับของรางวัล'' เมื่อท่านจอมพลกล่าวจบเทพก็เปิดหน้าต่างเควสเเล้วกดส่งเควสทั้งหมด [ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 386,000] (ได้รับการคูณสอง จาก NPC ผู้มอบเควสเเล้ว) [ติ้ง : เนื่องจากท่านได้รับเควสที่เลเวลห่างจากตัวท่านสิบเลเวลทางระบบจึงคูณ 1.5 ค่าประสบการณ์ที่ได้ทั้งหมดจากการทำเควส] [ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 579,000] [ติ้ง : ปัจจุบันเลเวลของท่านคือเลเวลสิบสามารถเลือกอาชีพได้ที่กิลด์นักผจญภัย] [ท่านได้รับเงิน T จำนวน 10,000 T] (ได้รับการคูณสอง จาก NPC ผู้มอบเควสเเล้ว) [ติ้ง : เนื่องจากท่านได้รับเควสที่เลเวลห่างจากตัวท่านสิบเลเวลทางระบบจึงคูณ 1.5 เงิน T ที่ได้ทั้งหมดจากการทำเควส] [ท่านได้รับเงิน T จำนวน 15,000 T] [เนื่องจากนี้เป็นเควสที่เทพปรับให้เป็นเควสปาตี้จึงได้รับรางวัลทุกอย่างหารสองเพราะในตี้มีเเค่เทพกับเก่ง] ''เทพ..มึงเจ๋งมาก'' เก่งหันมายกนิ้วโป้งเป็นความหมายว่าเยี่ยมมาก ''นอกจากจะได้คูณจาก NPC เเล้วยังได้จากระบบด้วย'' เก่งเปิดหน้าต่างมาเช็คสเตตัสของตน ''ตอนนี้ในเมืองเราคงจะเลเวลมากที่สุดเเล้วหรือไม่เเน่เราอาจจะเลเวลมากที่สุดในโลกเลย..เพราะจากที่ฉันลองสังเกตดูตอนเข้าเมืองมา'' เทพถอนหายใจให้หายตื่นเต้น ''ฉันเห็นเลเวล 4 คือเลเวลที่มากที่สุดในเมืองซึ่งเจ้าเลเวลสี่นี้น่าจะทำไปหลายอย่างอยู่ทั้งเควสทั้งล่ามอนส์เตอร์เเละร่วมปาตี้'' เทพนั่งคิดต่อ 'เเต่เมืองอื่นน่าจะอยู่ที่เลเวล 5 กันเเล้ว..เพราะว่าเมืองเอเด็นมอนส์เตอร์จะโหดกว่าเมืองอื่น..เเต่ข้อดีของมันก็คือ' เมื่อเทพนึกถึงข้อดีของมันซึ่งปัจจุบันมีเเต่เขาคนเดี๋ยวที่รู้ยกเว้นพวกเกมมาสเตอร์ก็ยิ้มมุมปากทันที ''อ่อใช่..นายจะเลือกเล่นอาชีพอะไร?'' เทพหันไปถามเพื่อนสนิทของตนซึ่งในอดีตเพื่อนคนนี้เล่นเป็นนักเวทย์เเละมีจิตเวทย์ที่เเข็งเเกร่งมาก ''อืม..นักดาบก็น่าสนนะ'' เก่งหันไปกล่าวกับเทพ ''เหมาะ-..เดี๋ยว!!'' เทพหันไปหาเก่งดัง ''ขวับ'' ''ก็..ดาบที่นายให้มานี่มันเเพงใช่เล่นนะ'' เก่งหยิบดาบระดับ A มาจากมิติเก็บของ เทพจับไหล่ของเก่งเเล้วกล่าวด้วยความจริงใจ ''ไม่จำเป็นหรอกเพื่อน..นายเล่นอาชีพที่อยากเล่นเถอะ'' ''อืม..ถ้าอย่างนั้นก็นักเวทย์'' เก่งตาเป็นประกายเพราะว่าทุกเกมที่เก่งเล่นเขาจะเล่นเป็นนักเวทย์หมดเลย ''ดี..เรามาเปิดกล่องสมบัติกันเถอะ'' เทพหยิบกล่องสมบัติกล่องเล็กขึ้นมาจากบนโต๊ะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more