Tales Of New World

รับรางวัลหน้าเสาธง

''วิดพื้นเสร็จเเล้วไปเก็บขยะมาสิบชิ้นเเล้วเอามาให้ครูดู'' ครูฝ่ายกิจการสั่งเทพต่อเนื่อง

เทพก็วิ่งตามเก็บขยะที่อยู่บริเวณนั่นด้วยความว่องไวเสร็จก็เอาไปให้ครูดูเเล้วก็ทิ้งลงถังขยะ

''เธอนี่นะ..ม.6เเล้วยังมาสายอีกเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีซะจริงๆ'' ครูฝ่ายกิจการบ่นเสียงดังให้เพื่อนๆเเละรุ่นน้องได้ยิน

''หาที่เรียนได้ยังก็ไม่รู้..ไม่มีความรับผิดชอบเอาซะเลย''

''โน่นเห็นไหม..เขารับรางวัลกันเขาไปเเข่งที่ไหนกันมา''

''เธอทำให้ครูผิดหวัง'' ครูฝ่ายกิจการปั้นหน้าโหด

''..เเละคนสุดท้ายครับคนนี้ได้ทำชื่อเสียงเรื่องเทคโนโลยีให้กับโรงเรียนเรามากในการเเข่งเมื่อ

อาทิตย์ที่เเล้ว''

''นักเรียนคนนี้.. เขาเเข่งเดี่ยวคอมพิวเตอร์ชนะระดับจังหวัดไปถึงระดับภาคได้ถ้วยเเชมป์มาด้วย..เเถมยังเเข่งทุกรายการที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ซะอีก'' คุณครูท็อปกล่าว

ออกไมค์ด้วยความาภาคภูมิใจ

''เห็นไหม..ถ้าเธอทำอย่างนี้ได้เป็นครูคนไหนก็ภูมิใจเเถมยังทำชื่อเสียงให้โรงเรียนอีกด้วย''​

''เฮ้อ..ไม่ไหวจริงๆนักเรียนเดี๋ยวนี้'' ครูฝ่ายกิจการยังคงบ่นต่อ

''เขาอยู่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ห้องศิลภาษา นายเทพบุตร ธาดาพัฒนโภคิน'' ครูท็อปประกาศชื่อเทพออกมา

''ขึ้นมารับเกียรติบัตรเเละทุนการศึกษาบนหน้าเสาธงด้วยครับ'' ครูท็อปมองมาที่เเถวของม.6เพื่อมองหาเทพ

''ม.6 เพื่อนมาไหมลูก'' ครูท็อปกล่าวถามออกไมค์

''มาครับ!!'' เทพตะโกนไปหน้าเสาธง

''หะ'' ครูฝ่ายกิจการหันมามองเทพทันที

''ครูครับผมไปรับรางวัลได้ไหม?'' เทพหันมาถามครูฝ่ายกิจการที่ยืนตรงหน้าตน

''อะ..เอ่อ..ไปสิ'' ครูฝ่ายกิจการกำลังตกใจอยู่

''เทพ..มึงเอาจริงดิ''

''เฮ้ย..มึงเนี่ยนะ'' ระหว่างเทพเดินผ่านเพื่อนๆไปก็เพื่อนๆก็ถามเทพกันหลายคนเเต่เทพไม่ได้ตอบเเค่พยักหน้าเเล้วเดินต่อไป

''นะครับ..นายเทพได้ลงเเข่งทั้งการตอบคำถาม เเข่งประกอบคอม เเข่งตัดต่อ เเข่งเขียน

โปรเเกรมเเละลงประกวดโมเดลด้วยครับ'' ครูท็อป

กอดคอศิษย์ของตนด้วยความภูมิใจ

ระหว่างนั้นทั้งโรงเรียนก็เงียบสงบจ้องมองมาที่เทพที่อยู่หน้าเสาธง..ผู้ชายคนนี้เนี่ยนะ? เเข่งเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ชนะทุกรายการเเถมยังเป็นระดับภาคอีกด้วย

''เเละทุนการศึกษาหนึ่งหมื่นห้าพันบาทครับ'' มีป้ายใหญ่โตที่เขียนชื่อโรงเรียนไว้ข้างบนเเละตัวเลขทุนการศึกษาไว้ข้างล่างเพื่อให้เห็นว่าโรงเรียนเป็นคนมอบให้

เทพได้รับทั้งทุนเเละเกียรติบัตรจากผู้อำนวยการบนหน้าเสาธงเเละถ่ายรูปตอนมอบไว้ด้วย

''สิบเอ็ดรายการเลยหรอ''

''เเข่งไปได้ยังไงปวดหัวตายกันพอดี''

''นายเทพมีอะไรจะพูดไหม..'' ครูท็อปกล่าวเเล้วพยักหน้าให้เทพครั้งนึงเนื่องจากครูท็อปต้องการให้เทพกล่าวอะไรดีๆให้เพื่อนๆเเละรุ่นน้องฟัง

''ครับ..จริงๆเมื่อกี้ผมไม่ได้มาสายนะครับพอดีเผลอหลับไปที่ม้าหินหน้าอาคารม..ปลายหน่ะครับ'' เทพ

กล่าวเเล้วหันไปมองครูฝ่ายกิจการ

''เเล้วก็เกียรติบัตรเเค่นี้พอจะทำให้ครูพอใจได้ไหมครับ'' เทพชูเกียรติบัตรสิบเอ็ดใบขึ้นเเล้วยังคงมองครูฝ่ายกิจการที่บ่นตนจนเเกเดินหนีเข้าตึกไป

'ทำเป็นไม่ฟังเหตุผล.. เป็นเข้มเหรอ?' เทพมองดูครูที่บ่นตนเดินหายไปในตึก

''อ่าครับ..ที่ผมไปเเข่งเเล้วชนะมา..อยากจะบอกทุกคนว่ามันไม่ยากครับเเค่ต้องเรียนรู้เเละฝึกฝนบ่อยๆเท่านั้นเองครับ''

''ที่สำคัญ..อย่ายอมเเพ้ครับ'' เทพยิ้มอย่างภูมิใจ

เเล้วกล่าวต่อ

''ทุกคนสามารถทำได้ครับ..ขอเเค่มีสามสิ่งที่ผมกล่าวไป'' เทพกล่าวจบก็ยื่นไมค์ให้ครูท็อปทันทีเพราะตนไม่ชอบพูดเยอะ

''ก็ตามที่นายเทพบอกไปนั่นเเหละครับ..สามสิ่งที่เขากล่าวไปไม่ใช่กับคอมพิวเตอร์อย่างเดียวเเต่สามารถใช้ได้กับทุกอย่าง'' ครูท็อปพยายามกล่าวเสริม

''พี่คนนี้พอร์ตเเน่นเเน่ๆ''

''ใช่..เขาไปเเข่งมาขนาดนั้นรับรองว่าติดรอบพอร์ตชัวร์''

''มหาลัยไหนก็รับเเล้วเเหละแบบนี้'' ทั้งรุ่นเพื่อน

เเละน้องๆเริ่มอยากจะรู้ว่าเทพจะไปเข้ามหาลัยไหน

คงจะเป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงเเน่ๆ

ผ่านไปสักพักการเข้าเเถวในสนามก็จบลงส่วนเทพก็เดินไปรอบริเวณที่เพื่อนๆในห้องที่จะมาอยู่กันหลังเลิกเเถว

''เทพเธอเก่งจังเลย''

''อย่างนี้วิชาคอมเธอได้เกรดสี่เเน่''

''ว่าเเต่ทำไมเมื่อก่อนไม่เเสดงความสามารถออกมาล่ะ?'' สาวๆในห้องของเทพเดินมารุมถามเทพ

''ไอเทพมึงเเม่งเสือซุ่มเหรอวะ''

''เออซุ่มเงียบมาตั้งนานมาเปิดเผยเอาม.6'' เพื่อนผู้ชายในห้องเดินเข้ามาคุยกับเทพ

''ว่าเเต่มึงดูเเมนขึ้นนะ'' เพื่อนผู้ชายหลายคนถอยออกมาสังเกตร่างกายเทพ

''เเล้วเมื่อก่อนกูไม่เเมนอ้อ?'' เทพตอบกลับเเล้วหยิบใบตารางเรียนที่หัวหน้าห้องเดินมาเเจกหนึ่งใบ

''โอ้..เซ็งฉิบอังกฤษคาบเเรก''

''ก็ห้องศิลภาษานี่'' หัวหน้าห้องตอบกลับเพื่อนของเทพ

''พูดไปนั่นสุดท้ายเราก็ได้กันเเค่ภาษาไทยกับอังกฤษ​ครึ่งๆกลางๆ'' เก่งเดินมาหยิบตารางเรียนจากหัวหน้าห้องหลังจากไปซื้อนมกล่องมากิน

''มึงได้ญี่ปุนด้วยไอ้เก่ง'' เพื่อนผู้ชายคนนึงเดินมา

กอดคอเก่ง

''ก็คนมันขยัน'' เก่งตอบกลับแบบกวนๆ

''ว่าเเต่พวกมึงเล่น Tale Of New World ด้วยปะ?'' เทพถามเพื่อนๆในห้องให้เเน่ใจ

''เล่นดิเลเวลหกละ''

''มึงเวลหกคนเดียวรึป่าวไอบอส'' เพื่อนอีกคนเเกล้งผลักไหล่บอส

''ว่าเเต่ทำไมมึงไม่ชวนกุกับไอเก่งเล่นอะ'' เทพถามบอสไปตรงๆ

''พวกมึงสายเกม..ไม่พลาดอยู่เเล้ว'' บอสตอบกลับแบบปกติ

''หมายถึง..ทำไมไม่ชวนไปเล่นด้วยกัน?'' เทพกล่าวให้ชัดขึ้นกว่าเดิม

''ก็ดูชื่อพวกมึงดิ..ไปเกมไหนมีเรื่องทุกเกม'' บอสส่ายหัวเเล้วเริ่มไล่ชื่อที่เก่งเเละเทพใช้

''เนี่ย..เก่งสุดในเกม..เก่งกว่าทุกคน..เทพจุติ..เทพไร้พ่าย'' บอสยกตัวอย่างชื่อที่ทั้งสองใช้

''เเล้วเกมนี้มันให้เห็นหน้าตาจริงๆด้วยไง..กุไม่อยากโดนไล่กระทืบนะ'' บอสทำหน้าเซ็งๆ

''อืม..กุจะสร้างกิลด์'' เทพกล่าวจบก็เดินตามพวกผู้หญิงใรห้องไปเพื่อเรียนคาบเเรก

''ส่วนกุก็จะอยู่กิลด์เดียวกับมัน..อย่างเเน่นอน'' เก่งกล่าวจบก็หยิบกระเป๋าเดินตามเทพไป

ทำให้พวกบอสเเละเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆยืนติด

สตั้นกันไปหลายวิ..พวกมันต้องการอะไร?

''เทพเมื่อวานเจ๋งมาก..วันเเรกคนอื่นเขาเวลหกเวลเจ็ดกัน..ส่วนเราไปเวลสิบสี่ล่ะ'' เก่งเดินมากล่าวกับเทพ

''อย่าเพิ่งดีใจไป..เราต้องเรียนเเต่พวกเขาบางคนไม่ต้อง..ฉันคิดว่าพอเข้าเกมไปก็คงมีคนไล่ตามเราทันอย่างเเน่นอน'' เทพคิดถึงสิ่งที่เหวินกล่าวว่ามีคนเลเวลเก้าเเล้ว

''ว่าเเต่มึงจะให้ไกอัสมาคุ้มครองเราใช่ปะ'' เก่งกล่าวเมื่อคิดถึงสิ่งที่เทพบอกว่าจะให้งานกับจอมพลไกอัส

''เกือบถูก..รอดูละกัน'' เทพกล่าวให้เก่งหยุดคิด

หลังโรงเรียนเลิกเทพก็ได้เดินไปหลังโรงเรียนเพื่อเอารถขับกลับบ้านซึ่งในโรงเรียนช่วงเช้าถึงช่วงบ่ายระหว่างเปลี่ยนห้องเรียนก็มีทั้งรุ่นน้องเเละเพื่อนมาเเสดงความยินดีให้กับเทพที่เเข่งชนะส่วนเทพก็ยิ้มเเล้วก็ขอบคุณกันไป

''จริงๆกุมีวิธีที่ไม่ต้องเรียนนะ'' ระหว่างเดินไปที่จอดรถหลังโรงเรียนเทพก็กล่าวกับเพื่อนสนิทของตน

เก่งหันดังขวับทันที ''ยังไงวะ''

''หามหาลัยให้ได้ก็พอ..ส่วนเรื่องอื่น.. '' เทพยิ้มมุมปากถึงแผนที่ตนเพิ่งจะคิดได้

'เเต่เเผนนี้ไม่เเน่อาจจะไม่สำเร็จ' เทพคิดถึงเปอเซนต์ที่จะทำแผนนี้สำเร็จคือห้าสิบต่อห้าสิบ

''ไว้จะลองดู'' เก่งกล่าวด้วยความจริงจัง

''ถ้าอย่างนั้นเจอกันในเกมเว้ย'' เทพกล่าวจบก็เดินเข้าไปที่จอดรถส่วนเก่งต้องเดินไปต่อเพราะว่าไม่มีเงินจ่ายค่าจอดรถมันฟุ่มเฟือยเกินไปเเละเก่งก็มีเเต่จักรยานด้วย

''เฮียอย่าช้าจิ..เพื่อนรอฟ้าอยู่ในเกมล่ะ!!'' ฟ้าที่เห็นพี่ชายของตนเดินเข้ามาในลานจอดรถก็ตะโกนเรียกทันทีทำให้หลายคนมองมาที่สองพี่น้องคู่นี้เเล้วยิ้มให้ด้วยความน่ารักของทั้งคู่

'เขาเรียกกันน่ารักอะ'

'ใช่ๆพี่น้องคู่นี้น่ารักมากๆ'

'ฉันอยากจิ้นทั้งคู่เลยอ่ะ'

'บ้าบอ..ฉันจิ้นไปเเล้ว' สาวๆที่อยู่ที่ลานจอดรถคุยกันเรื่องเทพเเละฟ้า

''จ้าๆ'' เทพรีบเดินให้เร็วกว่าเดิม

เทพได้ไปส่งน้องสาวที่บ้านส่วนตนเปลี่ยนเเค่รองเท้าเเล้วไปฟิตเนสต่อทันทีหลังจากฟิตเนสกลับมาก็หกโมงพอดีซึ่งเทพได้นัดกับเก่งไว้ตอนหนึ่งทุ่มเพราะตนต้องมีเวลาให้ครอบครัวบ้าง

''เอ้อ..ยัยฟ้านี่ติดเกมงอมเเงมเลยนะ..ไม่ยอมมากินข้าวพร้อมหน้ากัน'' เเม่ของเทพกล่าวระหว่างที่กินข้าว

''ครับพอดีช่วงเกมเปิดใหม่ก็อย่างนี้เเหละ..ต้องขยันกันหน่อย'' เทพกล่าวไปด้วยกินข้าวไปด้วย

''ถ้ายังไงก็ช่วยดูน้องด้วยนะลูก..อย่าให้น้องเสียการเรียน'' เเม่ของเทพเตือนเทพให้ดูน้อง

''ครับ'' เทพรับปากเเล้วยิ้มให้กับเเม่

''เเล้วลูกได้ที่เรียนละยังละนั่น'' พ่อของเทพเงยหน้าจากจานข้าวมามองเทพ

''ผมรอเวลามหาลัยเปิดรอบยื่นพอร์ตอยู่ครับ'' เทพมองพ่อของตนที่ห่วงใยตน

''จังหวัดไหนล่ะลูก'' พ่อของเทพถามต่อ

''กรุงเทพครับ'' จริงๆเเล้วเทพก็อยากอยู่ที่ภูเก็ตเพื่อช่วยพ่อดูบริษัทเเต่ว่าเทพมีแผนในเรื่องนี้อยู่เเล้ว

''เอาเถอะ..ลูกเรียนจบค่อยมารับช่วงต่อก็ได้'' พ่อของเทพกล่าวจบก็นั่งกินข่าวต่อไป

หลังจากกินข้าวเสร็จเทพก็ขึ้นมาบนห้องของตนเพื่อเข้าไปเก็บเลเวลต่อ

''เหลืออีก 22 ชั่วโมงในเกม'' ผ่านไปเเล้วหนึ่งวันกับอีกสองชั่วโมงในเกมซึ่งตอนนี้เทพเหลือเวลาเก็บเลเวลเพียงเเค่ยี่สิบสองชั่วโมงเท่านั้น