Tales Of New World

นมอุ่น

''เพราะอย่างนี้เองสินะ'' เทพกล่าวเหมือนจะคาดเดาไว้อยู่ก่อนเเล้ว

''ยังไงก็ฝากขอบคุณคุณทีด้วยนะครับ'' เทพกล่าวก่อนจะขอตัวไปสนามบินเพื่อกลับจังหวัดภูเก็ต

'ฉันไม่คิดว่าจะเล่นมาทำลายชื่อเสียงกันในรายการสด'

'ไอพวกนี้มันใจเด็ดจริงว่ะ' ในขณะที่เทพคิดก็เริ่มปลดปล่อยอารมณ์ที่ควบคุมไว้ตอนฟังชายคนนั้นเล่าออกมา

ชายคนนั้นคือนักข่าวที่มีอำนาจเเละเส้นสายเยอะพอสมควรเเต่เดิมนักข่าวคนนี้จะได้สัมภาษณ์เทพเเต่ว่านักข่าวชายอีกคนเขาไปติดสินบนกับเจ้าของรายการว่าให้ตนสัมภาษณ์เเทน

เจ้าของรายการจึงเรียกนักข่าวที่เชิญเทพมาสัมภาษณ์ไปพูดคุยที่ห้องเเล้วเกลี้ยกล่อมพร้อมบอกให้โบนัสกับวันหยุดเพิ่มนักข่าวที่ชวนเทพมาจึงตกลง

เเต่ผ่านไปได้สักพักคุณทีที่สนิทกับนักข่าวคนนี้โทรมาหาว่าให้ช่วยเทพหน่อยเพราะเทพกำลังโดนเล่นงานอยู่จึงรีบลงไปเข้ารายการทันที

'ขอเวลาสี่วัน..สี่วันเท่านั้น'

'พวกฉันจะถล่มพวกเเกให้เละจนไม่สามารถกลับมารวมกันได้เลย' เทพปล่อยจิตสังหารออกมาทำให้คู่รักข้างหลังถึงกับสะดุ้ง

''เทพ/นาย!!'' โฮชิเเละเก่งตกใจกับจิตสังหารของเทพ

''ไม่มีอะไร''

''พวกนายก็รีบๆบอกลากันได้ล่ะเดี๋ยวจะขึ้นเครื่องไม่ทัน'' เทพกล่าวพร้อมกับเดินเเยกไปทางอื่นเพื่อให้ทังสองบอกลากัน

'เอ๊ะ' เเต่ขณะที่กำลังเดินอยู่ก็พบกับหญิงสาวคนนึงที่ตนคุ้นหน้าคุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนกำลังใส่หมวกเเก๊ปกดไว้ต่ำๆ

'เธอ..' เทพเดินตรงไปหาผู้หญิงคนนั้นเเละผู้หญิงคนนั้นก็เดินตรงมาหาเทพเช่นกัน

''ถุงขนมป๊อกกี้เก้าอี้เบอร์หก'' หญิงสาวกล่าวเบาๆพร้อมกับเดินผ่านเทพไป

''อื้ม'' เทพเข้าใจได้ว่าหญิงสาวกำลังถูกจับตาดูอยู่จึงทำเป็นบิดขี้เกียจเเล้วตอบรับไปด้วยเสียงอืม

'มันเกิดอะไรขึ้นนะ'

'ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย' เทพไม่เข้าใจสิ่งที่เพิ่งเจอ

'หายไปเเล้ว?' เทพเหลือบไปมองข้างหลังพบว่าหญิงสาวคนนั้นได้หายไปเเล้วทั้งๆที่ทางเป็นทางไกลพอสมควรเเละน่าจะไม่มีที่ซ่อนนอกจากจะเข้าไปในรถ

'ในรถ?' เทพเอ๊ะใจทันทีเเต่ก็ยังไม่ได้คิดจะทำอะไรโง่ๆจึงเดินไปตามที่หญิงสาวกล่าว

''ฟึบ'' เทพหยิบถุงขนมที่หญิงสาวกล่าวจากเก้าอี้เบอร์หกอย่างรวดเร็วพร้อมเดินเข้าไปในห้องน้ำ

'ฉันชื่อหยางเหมย'

'นายคงอาจจะได้ยินชื่อฉันมาบ้าง'

''ก็ใช่สิเธอเป็นคนนัดฉันดูตัวเเล้วก็ยกเลิกซะเอง'' ระหว่างอ่านจดจดหมายที่อยู่ในถุงขนมเทพก็บ่นไปด้วย

''เเต่มันก็ทำให้..ฉันสนใจในตัวเธอ'' เทพยกยิ้มมุมปากพร้อมกับก้มลงอ่านจดหมายต่อ

'ตอนนี้ฉันอยู่ ม.6 เหมือนกับนาย'

'ฉันอยากให้นายเข้ามหาลัยเดียวกับฉัน'

'เพราะนายรู้เรื่องคอมพิวเตอร์มามากเเล้ว'

'ควรเรียนอย่างอื่นบ้าง'

''รู้เรื่องคอมพิวเตอร์มามากเเล้วเหรอ?''

''ถึงจะรู้เกี่ยวกับงานเเข่งที่ฉันไปเเข่งมามันก็ได้เพียงครึ่งนึงของคอมพิวเตอร์อีกนะ''

''เพราะฉันยังไม่ได้โชว์การ Hack โดยใช้ Logic กับ ความรู้ด้านอัลกอริทึมขั้นสูงเลยด้วยซ้ำ''

''เเล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันรู้เรื่องคอมพิวเตอร์มากเเล้ว..''

''ไม่สิ..เธอรู้เรื่อง Logic กับ อัลกอริทึมรึเปล่าเหอะ?'' ตอนนี้เทพกับลังสงสัยกับสองข้อนี้เเตก็ต้องเก็บความสงสัยไว้เมื่อพบว่าเวลาเช็คอินเหลือไม่มากเเล้วจึงรีบอ่านจดหมายต่อ

'ถ้านายอยากรู้เรื่องต่างๆ'

'ฉันจะเข้ามหาลัยในจังหวัดกรุงเทพหลังจบม.6'

'มหาลัยบริหารธุรกิจกรุงเทพ'

'เจอกันนะ' ล่างขวาของจดหมายคนส่งได้เซ็นชื่อตนเองไว้

'หยาง​ เหมย'​

''ถ้านายอยากรู้เรื่องต่างๆ..''

''เจอกันนะ'' เทพย้ำสองประโยคที่หยางเหมยเขียนอีกครั้ง

''ฉันสนใจเธอมากขึ้นเเล้วสิ'' เทพอมยิ้มถึงความฉลาดของคนเขียนจดหมาย

''ถ้าเปรียบตาม Flowchart''

''เหมือนตอนเเรกจะเป็นการตัดสินใจ''

''เพราะมีคำว่าถ้าจึงสามารถเเยกได้สองทาง''

''เเต่คำสุดท้ายคือเจอกันนะ''

''มันเหมือนการโดนวางกับดักใน Flowchart หลังจากเลือกคำตอบไปเเล้วเลยเเฮะ''

''เพราะถ้าเลือกไม่..มันจะไม่มีหนทางไปต่อ..ถึงความสัมพันธ์ของเรา'' ประโยคสุดท้ายเหมือนเทพจะคิดเองเเต่ก็..

''เหมือนเธอวางเเผนไว้เลย'' เทพลองอ่านประโยคใหม่เเล้วลองเรียบเรียงความคิดดู

''เธอคงจะคิดว่าฉันสงสัยเธอว่าเธอไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เช่นพวก Logic เเละอัลกอริทึม''

''เธอก็เลยพิสูจน์โดยประโยคที่ฉันเพิ่งอ่านไปเมื่อกี้''

''โดยใส่คำที่เป็นทางเลือกเช่นถ้าลงไปในประโยคเเรกให้เลือก''

''เเล้วประโยคสุดท้ายเป็นประโยคบังคับเพราะไม่มีคำว่าเเล้วหน้าเจอกันนะ''

''มันเป็นแผนผังที่ถูกวางกับดักไว้โดยเธอ''

''เเต่ทำไมเธอไม่เเสดงพวก Logic หรืออะไรพวกนี้ละ?'' เกิดความสงสัยขึ้นอีกครั้งในหัวของเทพ

''อ้อ..เวลาไม่พอ'' เพราะว่าหนึ่งลายมือที่เธอเขียนมีความเร่งรีบสองเหมือนเธอกำลังหนีอะไรบางอย่างเทพนึกถึงการหายตัวไปของเธอหลังจากพูดกับตนจบ

''เธอน่าสนใจมาก'' เทพชอบผู้หญิงฉลาดเเละชอบวางแผนแบบนี้

''เเต่ตอนนี้รีบไปเช็คอินดีกว่า''

'มหาลัยบริหารธุรกิจเลยเหรอ' เทพคิดเพราะว่ามหาลัยนี้มีเเต่คนที่ชอบวางเเผน เจ้าเล่ห์ถ้าอยู่ไม่เป็นไม่มีเเบ็คหลังเตรียมตัวถูกหลอกโดยไม่รู้ตัวได้เลย

'มหาลัยนี้มีเเต่คนใส่หน้ากากเข้าหากัน' เทพคิดเพราะว่าคนที่จบมหาลัยนี้ไปได้ถ้ามีหน้าตาดีสักหน่อยนี่เข้าวงการนักเเสดงได้เลยนะเพราะเเสดงกันเก่งมาก

'รอก่อนเถอะ..หยางเหมย' เทพคิดพลางเริ่มเปลี่ยนทิศทางเเละแผนในอนาคตของตน

''เทพ..เทพ..'' เก่งสะกิดเทพที่นั่งอยู่ข้างหน้าต่าง

''เอาน้ำอะไร?'' เก่งถามพลางหันไปมองแอร์โฮสเตสที่กำลังเข็นรถเข็นถามผู้โดยสารอยู่

''เอานมอุ่น'' เทพกล่าวพลางมองบรรยากาศนอกกระจกคลายเครียด

''มึงเป็นไรเปล่า?'' เก่งถามเทพอีกครั้ง

'เพราะว่าเวลาเทพมันกินของอุ่นแทนของเย็นคือในหัวมันจะต้องมีเครื่องที่น่ากังวลเเน่ๆ' เก่งคิดในใจ

''ไม่มีอะไร..ฉันเเค่กำลังคิดอะไรหลายอย่างก็เเค่นั้น'' เทพยังคงมองออกไปนอกหน้าต่าง

'ไอ้สิ่งที่เธอขอมา..ฉันสามารถทำได้'

'เเต่ว่าทำไมถึงฉันต้องทำ'

'เเล้วทำไมเธอถึงรู้จักฉันมากขนาดนั้น'

'เเละที่สำคัญที่สุดทำไมเธอต้องเข้าหาฉัน?'

'หรือว่า!?' เทพสะดุ้งทันทีเมื่อคิดเรื่องนึงได้

''นมอุ่นได้เเล้วค่ะ'' แอร์โฮสเตสยื่นนมอุ่นให้กับเก่งเเล้วเก่งก็ยื่นให้เทพอีกครั้งนึง