Ateş masaya geldiğinde, öncelikle Ferman’la sarıldılar, ardından Nehir’in elini sıktı. Dilan’a bakmaya başladığında, kadın ondan başka her yere bakıyordu. Kaşlarının çatıklığıda halen geçmemişti. Ateş bir an ‘acaba beni mi kıskandı?’ diye kendi kendine sormadan edemedi. Sonrada bu sorunun absürtlüğüne içinden güldü. Dilan’ın çatık kaşı, Ateş’e bakmayan yüzüyle ağzında bir şeyler mırıldanması, ona bir an komik geldi. Hafifçe güldü. Onun güldüğünü duyan Dilan bakışlarını Ateş’e çevirdi. Şimdi gözlerinde bariz bir sinir de vardı. Ateş Nehir’in yanından geçip Dilan’ın sol tarafına geldi.
“ Merhaba Dilan, nasılsın? “
“ İyiyim Ateş bey siz nasılsınız? “
“ Bende iyiyim teşekkür ederim. Seni gördüm daha iyi oldum aslında. Çok güzel görünüyorsun. “
“ Teşekkür ederim Ateş bey ama yanınızda geti
