Zeki, Melis’e derin siyah gözleriyle baktı. İçinde fırtınalar kopuyordu ama derin bir nefes alıp devam etti. “Biraz ara verelim. Bu ikimiz için de daha iyi olur. Ben de o sırada Zeynep’e ayrılmak istediğimi söylerim. Bu şekilde ikinize de haksızlık ettiğimi hissediyorum.”
Melis’in yüzü iyiden iyiye asıldı. O güzel gözleri kısıldı, dudağını hafifçe ısırdı. Ağlamamak için kendini zor tutuyordu. İçinde büyük bir kızgınlık ve kırgınlık vardı ama bunu belli etmemeye çalıştı. “Peki,” dedi sessizce. “Senin için böyle rahat edecekse, böyle olsun.”
Zeki bir an için ne diyeceğini bilemedi. Melis’in kırılmasını istemiyordu, ama içinde bulunduğu çıkmazdan başka türlü kurtulamayacağını da biliyordu. Ayrıldıktan sonra ona dönecek ve onun gönlünü alacaktı. Ama bu şekilde iki kadını aynı anda idare etme
