Haftalar Sonra...
Yaz tatili sona ermiş, Eylül’ün serin sabahları kendini hissettirmeye başlamıştı. Gökyüzü gri ve solgundu, tıpkı Melis’in ruh hali gibi. Okul çantasını hazırlarken içini tuhaf bir his kapladı. Aylarca beklediği, ama bir yandan da korktuğu gün gelmişti: Okul açılacak ve Zeki ile yeniden karşılaşacaktı.
Zeki, Manisa’daki birliğe geçtiğinden beri ona hiç yazmamıştı. Ne bir mesaj, ne de bir telefon… Melis ilk başlarda bekledi, her sabah telefonunu kontrol ettiğinde belki de bir bildirim göreceğini umut etti. Ama günler geçti, umut yerini öfkeye, ardından kırgınlığa ve sonunda sessiz bir kabullenişe bıraktı. O da Zeki’yi aramadı. Gururuna yediremedi. Kendini onun peşinden koşan zavallı bir kız konumuna düşürmek istemiyordu.
Odasının köşesindeki aynaya göz attığında, kendi
