เล่ห์รักรณกร

เกริ่นนำ

“ง๊าว!”

เสียงร้องประหลาด ๆ ที่ดังอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลปลุกให้เจ้าของร่างเปลือยเปล่าที่หลับใหลอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่รู้สึกตัวตื่น ความอบอุ่นที่สัมผัสได้ทำให้เธอแทบไม่อยากจะลืมตา ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตนเองอยากจะนอนขดอยู่อย่างนี้อีกสักพัก

อีกสิบนาทีไม่ได้เหรอ ห้านาทีก็ได้...ขอนอนต่ออีกหน่อยได้มั้ย?

“ง๊าว!”

“คิวปิด มี๊ขอนอนอีกนิดน๊า” หญิงสาวงัวเงียตอบแต่แล้วก็ต้องสะกิดใจกับเสียงที่เปล่งออกมา ทำไมเสียงของเธอแหบแห้งแบบนี้ล่ะ?

“ง๊าว!” คราวนี้ไม่เพียงแค่เสียงร้อง แต่ต้นเสียงที่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเป็นเสียงอะไรยังทำเสียงกุกกักที่ทุกอย่างจะเงียบลงอีกครั้งพร้อม ๆ กับอะไรบางอย่างที่ทั้งนุ่มและเปียกมาสัมผัสที่แก้ม

หญิงสาวลืมตาทันทีอย่างไม่อาจอิดออดได้อีกเมื่อรับรู้ถึงสิ่งนุ่มนิ่ม และก็พบว่าสิ่งที่คิดเอาไว้ไม่ได้ผิดไปจากที่คาด เจ้าคิวปิด เจ้าแมววิเชียรมาศเก้ลูกรักของเธอทำการใช้จมูกดันประตูกรงและเปิดออกพ่นหายใจใส่หน้าเธออยู่จริง ๆ

“คิวปิด หิวเหรอครับ” เสียงแหบแห้งถามออกมาพร้อมกับลุกขึ้นนั่งอุ้มเจ้าขนนุ่มขึ้นมากอดเหมือนกับที่ทำในทุก ๆ เช้า ไม่ว่าเมื่อไหร่เจ้าตัวนุ่มนิ่มของเธอก็น่ารักเสมอยิ่งเวลาร้องอ้อนก็ยิ่งน่ารักจนใจจะละลาย

“ง๊าว”

เอ๊ะ...ไม่สิ คิวปิดของเธอไม่ได้ร้องอย่างนี้นี่

หรือว่า!!!

“คิวปิด เป็นหนุ่มอีกแล้วเหรอ? ไม่ได้นะลูก ไปเข้ากรงเลยจะฉี่ใส่รีสอร์ทเขามะ...” คนกำลังจะพูดคำว่าไม่ได้ออกไปชะงักค้างกลางอากาศเมื่อสายตาเจ้ากรรมดันเหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ข้าง ๆ ในตอนที่กำลังจะลงจากเตียงเพื่อเอาเจ้าคิวปิดไปใส่กรง

นะ นี่มัน...

นะ นี่มันอะไรกัน?

เธอยังฝันอยู่ใช่มั้ย?

ดวงตาสั่นระริกมองสิ่งมีชีวิตที่กำลังขยับเคลื่อนไหวอยู่บนเตียงที่กำลังขยับพลิกตัวคล้ายจะรู้สึกตัวตื่นตาไม่กระพริบก่อนจะอ้าปากค้างอย่างตื่นตะลึงเมื่อสิ่งมีชีวิตนั้นงัวเงียลุกขึ้นนั่งชันเข่าราวกับปติมากรรมชิ้นเอก

บนเตียงไม่ใช่เจ้าคิวปิด หรือตุ๊กตาหมีน้อยที่เธอเก็บสะสมแต่เป็นผู้ชายตัวโตกว่าหมีที่ไม่ได้อยู่ในสภาพปกติ...เขาอยู่ในสภาพคล้ายชีเปลือย

อกเปลือยเปล่ากับขายาวที่โผล่พ้นผ้าห่มทำให้สาวช่างฝันไม่สามารถจินตนาการเป็นอย่างอื่นไปได้นอกจากว่าส่วนที่ผ้าห่มปกปิดอยู่นั้นก็เปลือยเปล่าเช่นกัน

“กรี๊ด!!!”