“อย่าทำแบบนี้นะ ปล่อยฉัน!”
ดาริกาดิ้นเร่าหนีสัมผัสร้อนจากคนใจร้าย ภานุพอถูกครอบงำด้วยเพลิงโทสะเขาก็ตะโบมริมฝีปากจูบหอมคนใต้ร่างไม่ยั้ง เธอไม่อาจต่อต้านเขาได้เลย สองมือถูกพันธนาการไว้อย่างแน่นหนา มีเพียงแรงอันน้อยนิดที่พยายามดีดดิ้นให้พ้นวิกฤตอันตราย ภานุโถมร่างกายแข็งแกร่งทาบทับร่างแน่งน้อยจนแทบละลายไปกับฟูกนิ่ม หล่อนส่ายหน้าหนีเรียวปากหยักบ้าคลั่ง
“ซินอย่าปฏิเสธพี่”
ภานุร้องบอกขณะจูบไซ้ข้างแก้มหอมกรุ่น ดาริกไม่ฟังยังคงดิ้นหนีไม่รู้จักเหนื่อย สุดท้ายชายหนุ่มทนไม่ไหว ตรึงกรอบหน้าหวานอยู่กับที่แล้วประกบเรียวปากอวบอิ่มดูดกลืนสอดลิ้นร้อนเข้าสู่โพรงหวาม เสียงคัดค้านอู้อี้ในลำคอขณะที่อีกฝ่ายครางฮึมอย่างมีความสุข ภานุกวาดชิมรสชาติหวานละมุนจนพอใจถึงยอมปล่อยกลีบปากนุ่มให้เป็นอิสระ ดาริกาหายใจเหนื่อยหอบ หยาดน้ำตาไหลซึมออกจากหางตาพลางมองใบหน้าดิบกระหายของผู้ชายเห็นแก่ตัว
“ฉันเกลียดคุณ”
“อย่าปา
