BÖLÜM 17:
Hastane koridorlarında zaman durmuş gibiydi.
Duvarlara sinen sessizlik, nefes almayı bile zorlaştırıyordu.
Selim, elleri cebinde volta atıyor, her adımda yoğun bakım kapısına bakıyordu.
Beyza...
Kalbine yakın bir yerden vurulmuştu.
Doktor, kurşunun kalbi yalnızca birkaç milimetreyle ıskaladığını söylemişti.
Diğer mermi dalağı parçalamış, omzundaki ise damar tahribatı yaratmıştı.
Yoğun kan kaybı...
Zamana karşı verdikleri bir savaş…
Selim bu bilgileri öğrenmişti ama...
Filiz'e ve Eylül’e nasıl söyleyecekti?
Faruk yüzü yorgun, elleri önünde birleşmiş, bakışları ağırdı.
“Artık bilmeniz gerekiyor,” dedi ve anlatmaya başladı.
Eylül ayağa kalktı, şaşkın ve temkinli.
“Bir şey mi oldu? Beyza iyi mi?”
Faruk başını salladı. “Durumu sabit. Ama mesele sadece sağlık değil. D
