Kahit masakit ang ibabang bahagi ko nagawa pa rin namin lumabas sa motel na pinag dalhan niya sa akin. Sumakay ulit kami ng tricycle hanggang sa istasyon ng bus, papunta ng Laguna kung saan ang probinsya nila ni Sebastian. Alas onse palang naman ng umaga at ang sabi niya sa akin kay doon na daw kami kakain sa bahay nila para sa tanghalian namin. Excited na rin siyang makita ang mga magulang at kapatid niya.
“Mahal masakit pa rin ba ang sayo?" Tanong niya sa akin habang nakaupo ng kami sa loob ng bus. Napayo ko naman ako at namula ang aking mukha dahil sa tanong niya.
“Masakit pa rin naman pero hindi na masyado, mahal.” nahihiyang sagot ko sa kanya. Ngumiti naman siya sa akin at kinuha niya ang kamay ko dinala sa bibig niya.
“Sa una lang naman ang masakit mahal sa susunod na gawin nati
