“ได้ไงครับแม่ ฉกเมียผมไปแบบนี้ ไม่ถูกต้องนะครับ” กัญจน์ครวญ
“หวงหรือยังไงเรา” เย้าบุตรชายเล่น ไม่นึกกัญจน์ทำท่าหวงผู้หญิง ที่เพิ่งพบกันเร็วขนาดนี้ แสดงว่าคืนเข้าหอสมบูรณ์แบบ
“เมียนะครับกว่าจะได้มา” กัญจน์ระบายยิ้มหวานหันไปมองภรรยา ยักคิ้วเจ้าเล่ห์ส่งสัญญาณให้รู้กันสองคนว่า เมื่อคืนทั้งคู่เร่าร้อนกันแค่ไหน เมื่อเช้าเขาพลาดกินข้าวต้มสบโอกาส ค่อยฉกภรรยาขึ้นไปสำรวจผ้าที่นอนบนห้อง
“พี่สะใภ้ของกุลสวยจังเลยค่ะ” กุลนุชขยับเข้าไปลูบเรียวแขนภัทรา ราวกับจะขูดขอเลขขอหวย ภัทราได้แต่ส่งยิ้ม พูดอะไรไม่ออก ด้วยยังไม่คุ้นเคยกับคนบ้านนี้ รอให้คุ้นก่อนรับรองได้คุยกันไฟดับน้ำประปาไม่ไหลแน่
“พูดได้ไหมคะพี่ภัทรา” กุลนุชแสร้งเย้า เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ยิ้ม ส่งสายตาหวานให้คนทั้งบ้านแทนการทักทาย
“พูดได้ค่ะ” แต่ถ้าพี่พูดจะทำให้พี่หยุดพูดยากนะคะ ภายในคฤหาสน์วิษณุพงศ์ เวลานี้ระบายด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ ยินดี
