ท่ามกลางแสงตะวันที่แผดจ้าจากท้องฟ้าแผ่กระจายรัศมีความอบอุ่นลงสู่พื้นดินเบื้องล่าง สายลมหอบเอาไอร้อนพัดผ่านเรือนกายของสองหนุ่มใต้ต้นไม้จนอาภรณ์ตัวเก่าพริ้วไหวไปมา
"ไหนเจ้าลองทวนที่ข้าสอนไปสิ" หลี่เวยนั่งอยู่บนรถเข็น สายตาจับจ้องไปยังชายหนุ่มอีกคนซึ่งกำลังทบทวนสิ่งที่เขาพึ่งสอนไปหลัดๆ
หม่าหยวนทบทวนสิ่งที่พึ่งจะเรียนรู้มาโดยไม่พลาดเลยแม้แต่ตัวเดียว แววตาของเขาเต็มไปด้วยประกายของความตื่นเต้น
พื้นที่บริเวณนี้เป็นทุ่งหญ้าโล่งกว้าง เป็นสถานที่ที่ชาวบ้านชอบพาสัตว์เลี้ยงจำพวกวัวมากินหญ้า
หลี่เวยและหม่าหยวนก็พากันมาที่นี่เพราะมันห่างไกลจากหมู่บ้านและไม่มีเสียงรบกวนซึ่งทำให้พวกเขาสามารถทุ่มความสนใจทั้งหมดไปที่การเรียนการสอนได้
"เจ้าเก่งมาก" หลี่เวยพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม หม่าหยวนคนนี้ไม่แปลกที่อนาคตจะได้เป็นหนึ่งผู้พิพากษาที่ยิ่งใหญ่
เขาเป็นเด็กที่กระตือรือร้นที่จะแสวงหาความรู้ ตลอดระยะเวลาหนึ่ง
