หลังกลับถึงบ้านแล้วหลี่เวยก็ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า เขาหันมองร่างบางที่เดินถือยาหายลับเข้าไปในห้องครัว
เสียงก๊องๆ แก๊งๆ ดังขึ้นพักหนึ่งก็เงียบไป หลี่เวยคาดว่านางน่าจะกำลังจัดข้าวของให้เข้าที่อยู่กระมัง หลินเสี่ยวเป้ยเดินออกจากห้องครัวมาก็เห็นชายหนุ่มโบกมือหย่อยๆ เรียกให้นางเข้าไปหา
"เจ้ามีอะไรอีก" หญิงสาวเลิกคิ้วถาม
หลี่เวยจ้องใบหน้างามครู่หนึ่งก่อนเบนลงต่ำเหลือบมองข้อมือเรียวบางที่มีผ้าพันรอบไว้พลางกล่าว
"ข้าซื้อชุดมาให้เจ้า ลองไปหยิบมาดูสิ" พูดไปก็ชี้นิ้วไปที่บนโต๊ะหนังสือ บนนั้นมีเสื้อผ้าหลายชุดพับไว้อย่างเป็นระเบียบ
หลินเสี่ยวเป้ยตาเป็นประกาย ร่างระหงรีบเดินดุ่ยๆ ไปหยิบขึ้นมาดู เมื่อคลี่ผ้าออกก็เห็นว่าชุดเกือบทั้งหมดเป็นสีอ่อนสดใส หญิงสาวทำแก้มป่องหันไปทางชายหนุ่ม
"ไฉนจึงไม่ซื้อสีแดงมาบ้างเล่า"
หลี่เวยยิ้ม ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววครุ่นคิด
"เจ้างดงามถึงเพียงนี้ หากใส่ชุดสีสดใสจ
