บ่วงรัก...ซาตานเจ้าเล่ห์ EP.02 เด็กดื้อ & คนบ้าอำนาจ (2)
1610 Words
“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง มิน่าล่ะ...”
“วันนี้พี่กรจะกลับบ้านพร้อมแก้มหรือเปล่าค่ะหรือว่าจะนอนพักที่โรงแรม”
“พี่จะนอนพักที่โรงแรม แก้มกลับบ้านไปได้เลย”
“ช่วงนี้พี่กรไม่ค่อยจะกลับบ้านเลยนะคะ วางแผนคิดจะทำอะไรหรือเปล่าค่ะ”
“เฮ้ย!...พี่จะวางแผนทำเรื่องไร้สาระทำไมยัยแก้ม คิดอะไรไม่เข้าท่า”
ภาสกรบ่นใส่น้องสาวเสียงขุ่น เขาจะวางแผนทำอะไรมันก็เรื่องของเขา ไมเห็นจะเกี่ยวกับใคร ที่สำคัญเขาไม่มีทางปล่อยให้ใครจับได้หรอกเรื่องที่เขาคิดจะจับคู่ยัยดี้จอมกวนประสาทกับคนสนิทของเขา ขืนบอกไปเดี๋ยวแผนก็พังไม่เป็นท่า
“ก็แล้วไปค่ะ อย่าคิดวางแผนทำอะไรเพื่อนแก้มเด็ดขาดนะคะพี่กร”
“พี่ไม่คิดทำอะไรเพื่อนของเราหรอกยัยแก้มคิดมากไปได้”
“ก็ดีค่ะที่ไม่ได้คิดที่จะวางแผนกำจัดเพื่อนของแก้มนะ เพราะถ้าพี่กรคิดวางแผนจริงๆ เห็นทีพี่กรคงถูกไอ้อรมันเกลียดเอาแน่”
ยังไงเธอก็ต้องขู่เอาไว้ก่อน เกิดพี่ชายวางแผนกำจัดคาร่าขึ้นมาจริงๆ งานนี้พินทุอรคงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หากจู่ๆ คาร่าเกิดพลาดถูกเพื่อนของพี่ชายจัดการขึ้นมา ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าพี่ชายของเธอไม่ชอบผู้หญิงที่ทำตัวไม่เหมือนผู้หญิง
แต่ดันมาเจอคาร่าและที่ร้ายแรงไปกว่านั้นคาร่าดันมาชอบพินทุอรอีก งานนี้คาร่าคงจะได้สามีอย่างไม่ต้องสงสัย และน่าจะเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิงเสียด้วย
“พี่ไม่คิดที่จะทำหรอกยัยแก้ม กลับไปได้แล้วพี่จะทำงานต่อ”
“งั้นก็เจอกันพรุ่งนี้นะคะ แก้มจะกลับบ้านแล้ว”
“อืม...ไปเถอะ”
ภาสกรเอ่ยบอกน้องสาวก่อนจะก้มหน้าลงมามองรูปถ่ายบนโต๊ะอย่างหัวเสีย เห็นทีเขาคงจะส่งให้คนสนิทเดินทางไปใต้เสียทีแล้วจัดการกับคาร่าขั้นเด็ดขาด จับไปอยู่เกาะสักสองสามเดือนแล้วค่อยพากลับมาหรือไม่ก็รอให้เขาจัดการพินทุอรเสียก่อนแล้วค่อยปล่อยคาร่ากลับอเมริกา
‘เธอไม่รอดฉันแน่ยัยดี้จอมกวนประสาท’
เพียงตะวันมองอาการของพี่ชายแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมา ท่าทางและสีหน้าแบบนี้มันดูเจ้าเล่ห์เหลือเกิน ไม่รู้ว่าในใจกำลังคิดจะทำอะไรกัน แต่ที่แน่ๆ เรื่องที่อยู่ในหัวสมองของพี่ชายมันคงหนีไม่พ้นเรื่องของพินทุอรกับคาร่าแน่นอน
‘เห็นทีคราวนี้พวกแกสองคนนั้นคงจะถูกพี่กรจัดการแน่ๆ เลยงานนี้’
แล้วร่างระหงก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องทำงานของพี่ชายด้วยสีหน้าเป็นกังวล เห็นทีเธอคงต้องหาทางรับมือพี่ชายแล้ว ไม่อย่างนั้นคาร่าอาจจะถูกจับคู่กับเพื่อนสนิทหรือลูกน้องของพี่ชายแน่
เฮ้อ...คิดมากก็กลุ้มเปล่าๆ รอให้รู้แผนการของพี่ชายก่อนแล้วเธอค่อยวางแผนรับมือก็แล้วกัน
/////////////////
17 : 20 นาฬิกา, กรุงเทพมหานคร
ก้องภพเดินลงมาถึงเลิศอัครเกรียงไกรก็เกือบค่ำ ทันทีที่เขาได้รับจากพี่ชายก็ต้องทิ้งงานที่เชียงใหม่ลงมากรุงเทพมหานครด้วยความพอใจ เมื่อรู้ว่าพี่สะใภ้ผู้น่ารักกำลังจะเดินทางไปเที่ยวมิลานกับพี่ชายในวันพรุ่งนี้ เกือบสามเดือนแล้วที่ทั้งสองกลับมาคบกันอีกครั้ง
แม้เขาเองจะยังสงสัยเรื่องที่พี่สะใภ้กลับมาคืนดีกับพี่ชายก็เถอะ เพราะมันเป็นเรื่องแปลกที่จู่ๆ พี่สะใภ้ไม่โกรธแค้นเรื่องในอดีตที่พี่ชายเขาเคยทำ หรือการกลับมาคืนดีในครั้งนี้จะมีอะไรแอบแฝง
เฮ้อ...ให้ตายสิ! ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว เห็นทีเขาคงต้องคอยแอบสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ เสียแล้ว
เผื่อมีเรื่องอะไรจะได้ช่วยเหลือได้ทัน ร่างสูงกำยำรีบเร่วฝีเท้าเดินตรงเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ซึ่งตอนนี้ก็น่าจะมีทั้งบิดามารดาพี่ชายและพี่สะใภ้ ส่วนน้องสาวคนเล็กก็ยังเรียนต่ออยู่ที่มาดริด เพียงไม่กี่ก้าวเขาก็เดินมาหยุดอยู่หน้าชุดโซฟาสุดหรูของมารดา
“ขอโทษที่มาช้าครับ”
“เดินทางเป็นยังไงบ้างตากลาง ทำไมไม่นั่งเครื่องมาล่ะลูก”
คุณหญิงกรองแก้วเอ่ยถามบุตรชายคนกลางด้วยความเป็นห่วง ขับรถลงมาจากเชียงใหม่มันก็ไกลไม่ใช่น้อย เตือนตั้งหลายครั้งแล้วแต่เจ้าตัวดีของท่านก็ไม่เคยเชื่อฟังสักครั้ง ไม่รู้จะชอบความท้าทายไปถึงไหน สงสัยคงต้องให้รีบแต่งงานเสียที ว่าที่ลูกสะใภ้ของท่านคงจะช่วยห้ามได้บ้าง
“ผมชอบขับรถมาเองมากกว่าครับคุณแม่ แล้วนี่พี่ใหญ่กับน้องแก้วไปไหนล่ะครับ”
“พี่ใหญ่กับหนูแก้วกำลังขับรถกลับมา เดี๋ยวก็คงจะมาถึงแล้วล่ะ”
“ทำไมไม่ชวนหนูแก้มมาด้วยล่ะเจ้ากลาง”
ท่านพสุธาเงยหน้าขึ้นมาถามถึงว่าที่ลูกสะใภ้คนกลางอย่างคิดถึง เกือบเดือนแล้วที่หญิงสาวไม่มาเยี่ยมท่านกับภรรยา หรือว่าติดงานที่โรงแรมจึงมาไม่ได้
“แก้มเขาไม่ว่างนะครับคุณพ่อ เห็นว่าช่วงนี้งานที่โรงแรมกับรีสอร์ทกำลังยุ่งๆ นะครับ เขาก็มาไม่ได้ อีกอย่างแก้มเขาก็กำลังโกรธพี่ใหญ่นะครับ”
“โกรธเจ้าใหญ่เหรอ?”
“ครับคุณพ่อ”
ก้องภพตอบบิดาก่อนจะนั่งลงข้างกายของมารดา ก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสียงที่ดังมาทางด้านหลัง ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ว่าเป็นเสียงของพี่ชายและพี่สะใภ้
“ตาใหญ่ไปทำอะไรให้หนูแก้มโกรธล่ะตากลาง”
คุณหญิงกรองแก้วเอ่ยถามบุตรชายคนรองอย่างสงสัย บุตรชายคนโตของท่านไปทำอะไรให้ว่าที่ลูกสะใภ้คนกลางโกรธหรือว่าจะเป็นเรื่องของลูกสะใภ้คนโต จากนั้นก็มองไปยังสองร่างที่กำลังเดินเข้ามาในห้องโถงด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
“ทำไมถึงกลับมาช้าจังล่ะลูก”
“ผมเคลียร์งานที่เหลือให้หมดนะครับคุณแม่ พรุ่งนี้เจ้ากลางจะได้เริ่มทำงานได้เลย งานที่ค้างอยู่ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว”
พยัคฆ์ตอบมารดาก่อนจะดึงร่างภรรยาให้นั่งลงข้างกาย
“แล้วหนูแก้วล่ะเป็นยังไงบ้างวันนี้เหนื่อยไหมลูก”
ท่านพสุธาวางหนังสือพิมพ์ลงบนตัก เงยหน้าขึ้นมามองลูกสะใภ้อย่างเอ็นดู สามเดือนแล้วที่บุตรชายคนโตกับลูกสะใภ้กลับมาคืนดีกัน
ตอนแรกท่านก็โกรธบุตรชายไม่น้อยที่เคยทำร้ายลูกสะใภ้ในอดีต หากท่านรู้บางทีตอนนี้ท่านอาจจะได้อุ้มหลานแล้วก็เป็นได้
แต่ถึงตอนนี้ก็ยังลุ้นอยู่ แต่ดูท่าจะยังอีกนาน เพราะท่านเพิ่งรู้ว่าบุตรชายกับลูกสะใภ้ยังไม่มีความสัมพันธ์กันเลย เพราะช่วงนี้เป็นช่วงทดลองคบกัน ถึงจะนอนห้องเดียวกันก็ตามทีเถอะ
“แก้วไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะคุณพ่อ พี่ใหญ่ให้แก้วไปนั่งเฉยๆ”
ปิยะดาตอบพ่อสามีด้วยรอยยิ้มหวาน เธอนึกว่าจะได้ทำงานเสียที แต่ที่ไหนได้ พอไปถึงที่เลิศอัครเกรียงไกรกรุ๊ป สามีหนุ่มก็ให้เธอทำงานตำแหน่งเลขาส่วนตัว แต่ดันไม่มีงานให้เธอทำ ชายหนุ่มบอกเพียงว่าให้เธอนั่งอยู่เฉยๆ ก็พอแล้วก็ยิ้มหวานๆ ให้เขาบ้าง แค่นี้ก็ถือว่าทำงานให้เขาแล้ว
“ฉันให้หนูแก้วไปนั่งเฉยๆ นะ ไม่ได้ให้ไปทำงานเสียหน่อย” พยัคฆ์หันมาตอบภรรยา
“คราวหน้าแก้วอยู่บ้านดีกว่าค่ะ ไปบริษัทก็ไม่ได้ทำงาน อยู่บ้านช่วยคุณพ่อปลูกต้นไม้ดีกว่า”
“เป็นความคิดที่ดีนะลูก พ่อก็อยากได้ผู้ช่วยอยู่พอดี”
ท่านพสุธาเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มๆ และยิ่งชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าบูดบึ้งของบุตรชายคนโต
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นใส่พ่อเลยนะเจ้าใหญ่ ถ้าพาเมียไปนั่งเฉยๆ ที่บริษัท พ่อว่าให้หนูแก้วอยู่บ้านดีกว่า จริงไหมคุณหญิง”
ท่านหันไปขอความเห็นของภรรยา
“เดือนก็ว่าอย่างนั้นแหละค่ะคุณพี่”
“ไม่ดีกว่าครับคุณแม่ ให้หนูแก้วไปทำงานกับผมน่ะดีแล้ว”
เขาไม่ยอมให้ภรรยาอยู่บ้านเด็ดขาดในช่วงที่เขาไปทำงาน เดี๋ยวยัยตัวแสบทั้งสองจะมาพาคนของเขาเที่ยวอีก เผลอๆ อาจจะพาหนีไปอีกก็ได้ คราวก่อนถือเป็นความโชคดีของเขาที่กลับมาทัน ไม่อย่างนั้นแม่ภรรยาตัวป่วนคงเก็บเสื้อผ้าไปเที่ยวทะเละกับยัยสองเพื่อนแสบเป็นแน่
“แต่ถ้าไปบริษัทแล้วแก้วไม่ได้ทำงาน แก้วก็ขออยู่บ้านดีกว่าค่ะพี่ใหญ่”
ปิยะดาเงยหน้าขึ้นมาพูดกับสามีหนุ่มเสียงขุ่น ให้เธอไปทำไมในเมื่องานก็ไม่ให้เธอทำ ถ้าเป็นแบบนั้นปล่อยให้เธอนอนเล่นอยู่ที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ
“ไม่ดีกว่าครับ ขืนปล่อยให้หนูแก้วอยู่บ้าน เดี๋ยวยัยหนูแก้มกับยัยหนูอรก็โทรมาชวนหนูแก้วเที่ยวอีก ฉันไม่อยากทิ้งงานแล้วตามไปรับหนูแก้วกลับมาหรอก”
//////////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
